Park Narodowy „Łosinyj ostrow”
55°51′30″N 37°48′52″E/55,858333 37,814444.jpg) Mokradła na terenie parku narodowego | |
| park narodowy | |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Siedziba | |
| Data utworzenia |
24 sierpnia 1983[1] |
| Powierzchnia |
124,14 km² |
| Ochrona |
kategoria IUCN – II (park narodowy) |
 Mapa parku | |
Położenie na mapie obwodu moskiewskiego  | |
| 55°51′30″N 37°48′52″E/55,858333 37,814444
| |
| Strona internetowa | |
Park Narodowy „Łosinyj ostrow” (ros. Национальный парк «Лосиный остров», Nacyonalnyj park „Łosinyj ostrow”) – park narodowy w Rosji, w obwodzie moskiewskim i częściowo w granicach administracyjnych Moskwy. Został utworzony 24 sierpnia 1983 roku, co czyni go drugim pod względem długości funkcjonowania parkiem narodowym w kraju (po Soczijskim Parku Narodowym).
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwsze wzmianki historyczne dotyczące obszaru obecnego parku narodowego pochodzą z 1406 roku[1]. Ziemia ta wchodziła wówczas w skład miejscowych gruntów parafialnych, które służyły jako tereny łowieckie rosyjskich książąt i carów[1]. Według wielu dokumentów było to miejsce szczególnie lubiane przez cara Iwana IV Groźnego[1]. Pod koniec XVIII wieku, w 1799 roku teren parku został przekazany pod zarząd państwa i zakazano na nim wszelkich polowań i odstrzału zwierząt. W 1842 roku utworzono leśnictwo, którego wielkość została oceniona na 6337 ha. W latach 1842-1912 dokonano wielu kontroli lasu, z których ostatnia podzieliła go na cztery strefy funkcjonalne[1]. W 1931 roku tereny te weszły w skład pasa zieleni wokół Moskwy o długości około pięćdziesięciu kilometrów[1]. Dnia 24 sierpnia 1983 roku za sprawą uchwały Rady Ministrów RFSRR utworzono obecnie istniejący park narodowy.
Geografia[edytuj | edytuj kod]
Park narodowy zajmuje powierzchnię 124,14 km² i podzielony jest na trzy strefy funkcjonalne. Około 80% powierzchni zajmują obszary leśne[2], natomiast pozostałe to w głównej mierze obszary bagienne i wodne. Obszary ścisłej ochrony zajmują 53,94 km². Otulina parku zajmuje obszar 6645 hektarów. Park położony jest na pograniczu Niziny Mieszczorskiej i południowej części Grzędy Klińsko-Dmitrowskiej[1][2]. Położenie wysokościowe parku waha się w granicach od 146 m n.p.m. na terenie zalewowym rzek Jauzy i Piechorki[2], do 175 m n.p.m. w jego centralnej części.
Charakterystyka flory i fauny[edytuj | edytuj kod]
Fauna obszaru chronionego obejmuje 247 gatunków kręgowców, w tym ponad 170 gatunków ptaków, 44 gatunki ssaków, około 19 gatunków ryb, 9 płazów i 5 gatunków gadów[2]. Według funkcjonariuszy ochrony parku na początku 2013 roku na terenie objętym ochronną zamieszkiwało około 70 łosi, 300 jeleni wschodnich, 200 dzików, 300 zajęcy, a odnotowywane są również takie zwierzęta, jak lisy, norki, jenoty, wiewiórki, nornice, bobry, piżmaki, myszy, orzesznice, zaś wśród ptaków – bielik zwyczajny, rybołów zwyczajny, bernikla rdzawoszyja, orlik grubodzioby[2] oraz wiele innych.
Na terenie parku narodowego występuje ponad 800 gatunków roślin wyższych, 69 gatunków mchów, ponad 85 gatunków porostów, ponad 120 gatunków grzybów i 150 gatunków glonów[2]. Większość z całkowitej powierzchni leśnej wynoszącej 96,04 km² zajmują gatunki z rodzaju Betula L. (brzozy)[3] – około 46%, Pinus L. (sosny) – 22%, Picea A. Dietr. (świerki) – 16%, Tilia L. (lipy) – 13%, (dęby) – 3%[3]. Udział pozostałych gatunków jest znikomy, a objawia się głównie w centralnej części parku i reprezentowany jest przede wszystkim przez leszczynę pospolitą, kalinę koralową, bez koralowy, czeremchę zwyczajną i jarząb pospolity[3]. Na obszarze parku szeroko występują gatunki roślin zielnych, sklasyfikowane jako rzadkie i chronione na terytorium Moskwy i obwodu moskiewskiego m.in.: wawrzynek wilczełyko, konwalia[3], pełnik europejski, dzwonek brzoskwiniolistny, dzwonek pokrzywolistny, podkolan zielonawy, podkolan biały, gnieźnik leśny. Teren parku narodowego jest również jedynym miejscem w Moskwie, gdzie występują naturalne stanowiska przylaszczki pospolitej[3].
Na terenie parku znajduje się wiele cennych pomników przyrody, są to m.in.: naturalne lasy łęgowe z wieloma przedstawicielami roślin występujących w tzw. Czerwonej Księdze Rosji, las sosnowy z poszczególnymi okazami drzew w wieku 160-220 lat[4], tereny pierwotne lasów świerkowo-lipowych w wieku około 150 lat i lipy w wieku do 180 lat[1], a także typowe zestawienie flory oligotroficznej wraz z rzadkimi przedstawicielami porostów na terenach torfowisk[1][4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i Лосиный остров, национальный парк: Общая информация. Министерство природных ресурсов и экологии Российской Федерации. [dostęp 2014-08-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-14)]. (ros.).
- ↑ a b c d e f Природа национального парка «Лосиный остров». Лосиный остров. [dostęp 2014-08-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-02-20)]. (ros.).
- ↑ a b c d e РАСТИТЕЛЬНОСТЬ. ООПТ России. [dostęp 2014-08-09]. (ros.).
- ↑ a b Лосиный остров, национальный парк: Биологическое разнообразие. Министерство природных ресурсов и экологии Российской Федерации. [dostęp 2014-08-09]. (ros.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Oficjalna strona internetowa parku narodowego w języku rosyjskim. elkisland.ru. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-02-20)].