Przejdź do zawartości

Paweł Soloch

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Paweł Soloch
Ilustracja
Paweł Soloch (2023)
Data i miejsce urodzenia

3 lutego 1962
Szczecin

Podsekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji
Okres

od listopada 2005
do listopada 2007

Szef Biura Bezpieczeństwa Narodowego
Okres

od sierpnia 2015
do października 2022

Poprzednik

Stanisław Koziej

Następca

Jacek Siewiera

Ambasador RP w Rumunii
Okres

od sierpnia 2023

Poprzednik

Maciej Lang

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Brązowy Krzyż Zasługi Medal Stulecia Utworzenia Policji Państwowej Wielki Oficer Orderu Leopolda II (Belgia) Krzyż Wielki Królewskiego Norweskiego Orderu Zasługi Krzyż Komandorski I Klasy Orderu Lwa Finlandii Medal I stopnia Narodowej Rady Bezpieczeństwa i Obrony Ukrainy Medal „Obrońca Ukrainy” Wielki Oficer Orderu Gwiazdy Rumunii Wielki Krzyż Komandorski Orderu „Za Zasługi dla Litwy” Krzyż Uznania II klasy (Łotwa)
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Paweł Soloch (2017)

Paweł Krzysztof Soloch (ur. 3 lutego 1962[1] w Szczecinie) – polski urzędnik państwowy. W latach 2005–2007 podsekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji, w latach 2015–2022 szef Biura Bezpieczeństwa Narodowego, od 2023 ambasador RP w Rumunii.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wykształcenie

[edytuj | edytuj kod]

Jest absolwentem II Liceum Ogólnokształcącego im. Mieszka I w Szczecinie[2]. Był laureatem VI Olimpiady Historycznej z roku szkolnego 1979/1980[3]. Od 1981 studiował historię na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego. Pracę magisterską Rola przyjaźni i kontaktów w życiu politycznym Aten w drugiej połowie V w. p.n.e., napisaną pod kierunkiem Włodzimierza Lengauera, obronił w 1989[4]. Ukończył też studia w Instytucie Podyplomowych Studiów Administracji Publicznej(inne języki) w Lozannie (1990–1991) oraz w École nationale d’administration w Paryżu (1994–1995)[5][6].

Działalność zawodowa i publiczna

[edytuj | edytuj kod]

W 1989 pracował w zespole promocji wyborczej Krajowego Biura Wyborczego Komitetu Obywatelskiego „Solidarność”. W 1990 został specjalistą w Fundacji Rozwoju Demokracji Lokalnej[6].

W latach 1992–1998 był pracownikiem Ministerstwa Spraw Zagranicznych i Ministerstwa Obrony Narodowej, a od 1998 do 1999 radcą oraz wicedyrektorem w Departamencie Spraw Obronnych w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. W latach 1999–2001 pełnił obowiązki dyrektora Departamentu Bezpieczeństwa Powszechnego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji. W latach 2004–2005 główny specjalista oraz doradca w Urzędzie m.st. Warszawy[5][6].

Od listopada 2005 do listopada 2007 był podsekretarzem stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji, a także szefem Obrony Cywilnej Kraju. W latach 2007–2010 pełnił funkcję doradcy szefa Biura Bezpieczeństwa Narodowego[5][6][7].

7 sierpnia 2015 prezydent RP Andrzej Duda powołał go na urząd szefa Biura Bezpieczeństwa Narodowego[8]. W grudniu 2021 powołany w skład Rady ds. Bezpieczeństwa i Obronności działającej w ramach Narodowej Rady Rozwoju[9]. Funkcję szefa BBN pełnił do 10 października 2022, został następnie społecznym doradcą prezydenta[10][11].

W czerwcu 2023 mianowany ambasadorem RP w Rumunii[12]. Misję rozpoczął w sierpniu 2023[13].

Działalność naukowo-dydaktyczna

[edytuj | edytuj kod]

W latach 1999–2005 był jednocześnie asystentem w Instytucie Studiów Politycznych Polskiej Akademii Nauk. W latach 2001–2003 był prorektorem ds. studenckich w Wyższej Szkole Dziennikarskiej im. Melchiora Wańkowicza w Warszawie. W 2003 został zastępcą dyrektora studiów europejskich i atlantyckich w Wyższej Szkole Psychologii Społecznej w Warszawie. Od 2010 zatrudniony jako ekspert w Instytucie Sobieskiego. Został też wykładowcą w Krajowej Szkole Administracji Publicznej. W czerwcu 2013 został powołany do zarządu Instytutu Sobieskiego, a we wrześniu 2014 został jego prezesem[5][6].

Odznaczenia i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]
Odznaczenia polskie
Odznaczenia zagraniczne
Wyróżnienia

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Jest żonaty, ma dwoje dzieci[6].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Paweł Krzysztof Soloch. monitorfirm.pl. [dostęp 2015-08-03].
  2. ↑ Radosław Jaczmiński: II LO w Szczecinie świętuje swoje 70-lecie. radioszczecin.pl, 17 listopada 2016. [dostęp 2020-11-23].
  3. ↑ Agnieszka Wieczorek: Aneks II: Laureaci Olimpiady Historycznej w latach 1974–2014 (układ chronologiczny). W: Olimpiada Historyczna 1974–2014: historia i pamięć. Stanisław Roszak, Michał Targowski (red.). Toruń: Polskie Towarzystwo Historyczne, 2014, s. 296.
  4. ↑ Tomasz Wituch, Bogdan Stolarczyk: Studenci Instytutu Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego 1945–2000. Kraków: Wydawnictwo Arkadiusz Wingert, 2010, s. 589.
  5. ↑ a b c d Paweł Soloch. sobieski.org.pl. [dostęp 2015-08-03].
  6. ↑ a b c d e f g h i j k Ambasador. gov.pl. [dostęp 2023-09-27].
  7. ↑ Piotr Nisztor: Nowe twarze w prezydenckim BBN. rp.pl, 5 kwietnia 2008. [dostęp 2015-08-03].
  8. ↑ Prezydent powołał Szefa KPRP, Szefa BBN oraz Sekretarzy i Podsekretarzy Stanu. prezydent.pl, 7 sierpnia 2015. [dostęp 2015-08-07].
  9. ↑ Rada ds. Bezpieczeństwa i Obronności rozpoczęła pracę. prezydent.pl, 15 grudnia 2021. [dostęp 2021-12-16].
  10. ↑ Prezydent RP dokona zmian w składzie Kierownictwa Kancelarii Prezydenta RP i BBN. prezydent.pl, 4 października 2022. [dostęp 2022-10-04].
  11. ↑ a b Jacek Siewiera nowym szefem BBN. pap.pl, 10 października 2022. [dostęp 2022-10-10].
  12. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 13 czerwca 2023 r. nr 110.57.2023 w sprawie mianowania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2023 r. poz. 63).
  13. ↑ Primirea de către ministrul afacerilor externe Luminița Odobescu a ambasadorului agreat al Republicii Polone în România, Paweł Soloch, pentru prezentarea copiilor scrisorilor de acreditare. mae.ro, 22 sierpnia 2023. [dostęp 2023-08-24]. (rum.).
  14. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 6 listopada 2000 r. o nadaniu odznaczeń (M.P. z 2001 r. nr 1, poz. 15).
  15. ↑ Centralne obchody Święta polskiej Policji 2019. policja.gov.pl, 24 lipca 2019. [dostęp 2023-11-02].
  16. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 10 października 2022 r. nr rej. 445/2022 o nadaniu orderów (M.P. z 2023 r. poz. 9).
  17. ↑ 100-lecie stosunków dyplomatycznych Polski i Rumunii. prezydent.pl, 1 października 2019. [dostęp 2019-10-03].
  18. ↑ Ordinul naţional „Steaua României”. presidency.ro. [dostęp 2020-01-24]. (rum.).
  19. ↑ Wysokie odznaczenia Państwa Litewskiego dla polskich polityków. wilnoteka.lt, 22 lutego 2019. [dostęp 2020-10-20].
  20. ↑ Łotwa docenia Polaków. Odznaczenia dla Pawła Jabłońskiego, Pawła Solocha i Jakuba Kumocha – Wiadomości. polskieradio24.pl, 4 maja 2023. [dostęp 2023-05-05].
  21. ↑ Valsts prezidents 4. maijā Rīgas pilī pasniedz augstākos Latvijas valsts apbalvojumus 99 izcilām personībām. president.lv, 4 maja 2023. [dostęp 2023-11-04]. (łot.).
  22. ↑ Honorowi Obywatele Gminy. mszana.pl. [dostęp 2015-08-08].
Szefowie Biura Bezpieczeństwa Narodowego

kursywą – pełniący obowiązki Szefa Biura Bezpieczeństwa Narodowego

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Paweł_Soloch&oldid=73907741”