Powiatowa Komenda Uzupełnień Żywiec
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1927 |
| Rozformowanie |
1938 |
| Tradycje | |
| Kontynuacja |
KRU Żywiec |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | |
| Ostatni |
mjr Jan Kłoś |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Podległość | |
| Skład | |
Powiatowa Komenda Uzupełnień Żywiec (PKU Żywiec) – organ wojskowy właściwy w sprawach uzupełnień Sił Zbrojnych II Rzeczypospolitej i administracji rezerw w powierzonym mu okręgu[1].
Historia komendy[edytuj | edytuj kod]
Z dniem 1 października 1927 roku na terenie Okręgu Korpusu Nr V została utworzona Powiatowa Komenda Uzupełnień Żywiec. Okręg poborowy obejmował powiaty: żywiecki i bialski.
W marcu 1930 roku PKU Żywiec nadal podlegała Dowództwu Okręgu Korpusu Nr V i administrowała powiatami: żywieckim i bialskim[2]. W grudniu tego roku PKU Żywiec posiadała skład osobowy typu II.
1 lipca 1938 roku weszła w życie nowa organizacja służby poborowej, zgodnie z którą dotychczasowa PKU Żywiec została przemianowana na Komendę Rejonu Uzupełnień Żywiec przy czym nazwa ta zaczęła obowiązywać 1 września 1938 roku[3], z chwilą wejścia w życie ustawy z dnia 9 kwietnia 1938 roku o powszechnym obowiązku wojskowym[4]. Z końcem 1938 roku PKU Żywiec została rozwiązana, a w jej miejsce utworzona KRU Cieszyn[5]. Oba powiaty (bialski i żywiecki) zostały podporządkowane KRU Bielsko na Śląsku[6].
Obsada personalna[edytuj | edytuj kod]
- Komendanci
- mjr kanc. Feliks Aleksander Langenfeld (VII 1927 – XI 1932 → dyspozycja dowódcy OK V[7])
- mjr kanc. Kazimierz Bronisław Krieger (20 VII 1933[8] – VII 1935 → dyspozycja dowódcy OK V[9])
- mjr piech. Jan Kłoś (VIII 1935[10] – 1938 → dyspozycja dowódcy OK V)
- kierownik I referatu administracji rezerw – kpt. piech. Aleksander Biestek (VII 1927 – 1938 → kierownik I referatu PKU Cieszyn)
- kierownik II referatu poborowego
- por. piech. Tadeusz Leonard Geras (VII 1927 – VII 1929 → referent)
- kpt. kanc. Stanisław Rogalski[a] (VII 1929[15] – 31 V 1930[16] → WBH)
- por. piech. Leopold Gadkowski (IX 1930 – 1932 → kierownik II referatu PKU Baranowicze)
- kpt. piech. Stanisław Piękny (1932[17] – był w VI 1935)
- por. / kpt. adm. (piech.) Henryk Moczyński (11 III 1936 – 15 XII 1938 → kierownik II referatu PKU Bielsko)
- referent
- por. piech. Józef II Jastrzębski[b] (VII 1927 – VII 1929 → dyspozycja Min. Pracy i Opieki Społ.)
- por. piech. Tadeusz Leonard Geras (VII 1929 – IX 1930[21] → kierownik II referatu PKU Lublin Miasto)
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Mjr Stanisław Rogalski ur. 31 października 1891 w Strusowie, w ówczesnym powiecie trembowelskim Królestwa Galicji i Lodomerii.
- ↑ Por. piech. Józef II Jastrzębski ur. 26 września 1894 w Kumarach na Podolu. W lipcu 1929 został zwolniony z zajmowanego stanowiska w PKU Żywiec z równoczesnym przydziałem do dyspozycji Ministra Pracy i Opieki Społecznej do 31 marca 1930[18]. W 1934, jako oficer stanu spoczynku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Bielsko na Śląsku. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr V. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[19]. Mieszkał w Kamienicy k. Bielska. 9 grudnia 1935 Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości odrzucił wniosek o nadanie mu tego odznaczenia „z powodu braku pracy niepodległościowej”[20].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Dz.U. z 1924 r. nr 61, poz. 609.
- ↑ Dz.U. z 1930 r. nr 31, poz. 270.
- ↑ Jarno 2001 ↓, s. 173.
- ↑ Dz.U. z 1938 r. nr 25, poz. 220.
- ↑ Rybka i Stepan 2010 ↓, s. 796.
- ↑ Dz.U. z 1939 r. nr 20, poz. 131.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 15 listopada 1932 roku, s. 400.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 28 czerwca 1933 roku, s. 138.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 4 lipca 1935 roku, s. 90.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 31 sierpnia 1935 roku, s. 97.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 19 z 22 lipca 1927 roku, s. 220, 224.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 128, 142, 150, 823.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 527.
- ↑ Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 36, 42.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 206.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 18 czerwca 1930 roku, s. 218.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 231.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 185.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 331, 940.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-01-18]..
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 20 września 1930 roku, s. 297.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty. 5 czerwiec 1935. Warszawa: Dep. Piech. MSWojsk., 1935.
- Witold Jarno: Okręg Korpusu Wojska Polskiego nr IV Łódź 1918-1939. Łódź: Wydawnictwo „Ibidem”, 2001. ISBN 83-88679-10-4.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Najlepsza broń. Plan mobilizacyjny „W” i jego ewolucja. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Adiutor”, 2010. ISBN 978-83-86100-83-5.