Rajdowe Mistrzostwa Świata 1999

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sezon 1999
Rajdowych mistrzostw świata
ilustracja
Liczba rajdów

14

Pierwsza runda

Rajd Monte Carlo

Ostatnia runda

Rajd Wielkiej Brytanii

Mistrzowie
Kierowcy

Tommi Mäkinen

Konstruktorzy

Toyota

Poprzedni sezonNastępny sezon
Carlos Sainz podczas rajdu Rajd Monte Carlo 1999

Rajdowe Mistrzostwa Świata w roku 1999 były 27 sezonem Rajdowych Mistrzostwach Świata FIA. Sezon składał się z 14 rajdów. Mistrzem świata kierowców rajdowych w roku 1999 został po raz czwarty z rzędu fiński kierowca Tommi Mäkinen startujący samochodem Mitsubishi Lancer Evo VI, wyprzedzając Brytyjczyka Richarda Burnsa i Francuza Didiera Auriola. Tytuł konstruktorów wygrał zespół Toyoty, który wyprzedził zespoły Subaru i Mitsubishi.

Kalendarz[edytuj | edytuj kod]

W sezonie 1999 kalendarz mistrzostw świata składał się z czternastu rajdów (czyli o jeden więcej niż w roku ubiegłym), nowością był Rajd Chin (po raz pierwszy w kalendarzu WRC), który zastąpił planowany w roku 1998, a nie doszły do skutku Rajd Indonezji[1][2].

Runda Data Rajd Zwycięzca
1 17.01 - 20.01 Monako Rajd Monte Carlo Finlandia Tommi Mäkinen Wyniki
2 12.02 - 14.02 Szwecja Rajd Szwecji Finlandia Tommi Mäkinen Wyniki
3 26.02 - 28.02 Kenia Rajd Safari Wielka Brytania Colin McRae Wyniki
4 21.03 - 24.03 Portugalia Rajd Portugalii Wielka Brytania Colin McRae Wyniki
5 19.04 - 21.04 Hiszpania Rajd Hiszpanii Francja Philippe Bugalski Wyniki
6 7.05 - 9.05 Francja Rajd Francji Francja Philippe Bugalski Wyniki
7 22.05 - 25.05 Argentyna Rajd Argentyny Finlandia Juha Kankkunen Wyniki
8 6.06 - 9.06 Grecja Rajd Grecji Wielka Brytania Richard Burns Wyniki
9 15.07 - 18.07 Nowa Zelandia Rajd Nowej Zelandii Finlandia Tommi Mäkinen Wyniki
10 20.08 - 22.08 Finlandia Rajd Finlandii Finlandia Juha Kankkunen Wyniki
11 17.09 - 19.09 Rajd Chin Francja Didier Auriol Wyniki
12 11.10 - 13.10 Włochy Rajd Włoch Finlandia Tommi Mäkinen Wyniki
13 4.11 - 7.11 Australia Rajd Australii Wielka Brytania Richard Burns Wyniki
14 23.11 - 26.11 Wielka Brytania Rajd Wielkiej Brytanii Wielka Brytania Richard Burns Wyniki

Zgłoszone zespoły i kierowcy[edytuj | edytuj kod]

Zespół Samochód Opony Numer Kierowca Rundy
Mitsubishi Mitsubishi Lancer Evo VI M 1 Finlandia Tommi Mäkinen 1-14
2 Belgia Freddy Loix 1-3, 5-14
Finlandia Marcus Grönholm 4
Toyota Toyota Corolla WRC M 3 Hiszpania Carlos Sainz 1-14
4 Francja Didier Auriol 1-14
12 Kenia Ian Duncan 3
18 Australia Neal Bates 13
20 Niemcy Isolde Holderied 1
45 Wielka Brytania Martin Brundle 14
Subaru Subaru Impreza WRC P 5 Wielka Brytania Richard Burns 1-14
6 Finlandia Juha Kankkunen 1-4, 7-14
Belgia Bruno Thiry 5-6
14 Belgia Bruno Thiry 1-4
Finlandia Juha Kankkunen 5
Ford Ford Focus WRC M 7 Wielka Brytania Colin McRae 1-14
8 Francja Simon Jean-Joseph 1, 5-6, 12
Szwecja Thomas Rådström 2, 7-11, 13-14
Norwegia Petter Solberg 3-4
20 Norwegia Petter Solberg 10, 12, 14
SEAT SEAT Córdoba WRC P 9 Finlandia Harri Rovanperä 1-14
10 Włochy Piero Liatti 1, 3-8, 11-12
Finlandia Marcus Grönholm 2
Finlandia Toni Gardemeister 9-10, 13-14
16 Wielka Brytania Gwyndaf Evans 14
20 Finlandia Toni Gardemeister 12
Škoda Škoda Octavia WRC M 11 Niemcy Armin Schwarz 1, 4-5, 8, 10, 12, 14
12 Czechy Pavel Sibera 1, 5
Czechy Emil Triner 4, 8, 10, 12
Belgia Bruno Thiry 14
Peugeot Peugeot 206 WRC M 14 Francja François Delecour 6, 8, 10, 12-14
15 Francja Gilles Panizzi 6, 12
Finlandia Marcus Grönholm 8, 10, 13-14
21 Finlandia Marcus Grönholm 12
22 Francja Gilles Panizzi 10, 14
Citroën Citroën Xsara F2 M 18 Francja Philippe Bugalski 5-6, 12
19 Hiszpania Jesús Puras 5-6, 12

Klasyfikacje[edytuj | edytuj kod]

Klasyfikacja generalna kierowców[edytuj | edytuj kod]

Do klasyfikacji mistrza świata kierowców w sezonie 1999 zaliczane było sześć pierwszych miejsc zajętych w rajdzie i punktowane one były według zasady:

Pozycja
Punkty 10 6 4 3 2 1

Indeksem górnym oznaczono miejsca jakie zawodnicy zajęli na rajdach Francji i Finlandii w dodatkowo punktowanym ostatnim odcinku specjalnym, za 1 miejsce przyznano 3 pkt, za 2 - 2 pkt i za 3 - 1 pkt.

Poz. Kierowca MON
Monako
SWE
Szwecja
KEN
Kenia
POR
Portugalia
ESP
Hiszpania
FRA
Francja
ARG
Argentyna
GRC
Grecja
NZL
Nowa Zelandia
FIN
Finlandia
CHI
ITA
Włochy
AUS
Australia
GBR
Wielka Brytania
Suma punktów
1 Finlandia Tommi Mäkinen 1 1 DK 5 3 6 2 4 3 1 NU2 NU 1 3 NU 62
2 Wielka Brytania Richard Burns 8 5 NU 4 5 7 2 1 NU 2 2 NU 1 1 55
3 Francja Didier Auriol 3 4 2 3 2 5 1 3 NU 4 NU1 1 3 NU NU 52
4 Finlandia Juha Kankkunen 2 6 NU NU 6 1 NU 2 1 4 6 NU 2 44
5 Hiszpania Carlos Sainz NU 2 3 2 NU 3 3 5 2 6 3 3 NU 2 NU 44
6 Wielka Brytania Colin McRae DK NU 1 1 NU 4 NU NU NU NU NU NU NU NU 23
7 Francja Philippe Bugalski NU 1 1 NU 20
8 Belgia Freddy Loix NU 9 NU 4 8 NU 4 8 10 NU 4 4 5 14
9 Finlandia Harri Rovanperä 7 16 6 NU 14 13 NU NU NU 5 5 16 6 3 10
10 Francja Gilles Panizzi NU NU 33 2 7 6
11 Hiszpania Jesús Puras NU NU 2 NU NU NU 16 6
12 Szwecja Thomas Rådström 3 6 NU NU NU NU 7 6 6
13 Finlandia Toni Gardemeister 14 33 NU 3 6 3 NU 16 NU 6
14 Belgia Bruno Thiry 5 10 NU 6 7 NU 4 6
15 Finlandia Marcus Grönholm NU NU NU 4 8 5 NU 5
16 Francja François Delecour 4 NU NU 9 NU NU NU 3
17 Kenia Ian Duncan 4 3
18 Estonia Markko Märtin 8 NU 5 NU NU 8 2
19 Norwegia Petter Solberg 11 5 11 12 27 9 2
20 Nowa Zelandia Possum Bourne 5 NU 2
21 Włochy Andrea Aghini 5 2
22 Turcja Volkan Işık 7 11 NU NU 15 6 15 1
23 Włochy Piero Liatti 6 NU NU 10 9 NU NU NU NU 1
24 Grecja Leonídas Kyrkos 6 1
Oznaczenia: NU - nie ukończył DK - dyskwalifikacja

Klasyfikacja generalna producentów[edytuj | edytuj kod]

Do klasyfikacji mistrzostw świata producentów w sezonie 1999 zaliczane było sześć pierwszych miejsc zajętych w rajdzie i punktowane one były według zasady:

Pozycja
Punkty 10 6 4 3 2 1

Punkty zdobywał tylko zespół, którego kierowcy byli do tego nominowani przed rajdem. Zespoły mogły mianować dwóch kierowców do zdobywania punktów. Nowością w tym sezonie był to, iż zawodnicy nie nominowani do punktacji zespołowej nie blokowali już punktów zawodnikom nominowanym[3]. W rajdzie Francji i Finlandii dodatkowe punkty dla zespołów zdobyli trzej pierwsi nominowani zawodnicy, kończący ostatni odcinek specjalny rajdu. Załogi nominowane do zdobywania punktów dla producenta startowały z dwoma najniższymi numerami (a więc w Mitsubishi były to 1 i 2, w Toyocie 3 i 4 itd).

Poz. Producent MON
Monako
SWE
Szwecja
KEN
Kenia
POR
Portugalia
ESP
Hiszpania
FRA
Francja
ARG
Argentyna
GRC
Grecja
NZL
Nowa Zelandia
FIN
Finlandia
CHI
ITA
Włochy
AUS
Australia
GBR
Wielka Brytania
Suma punktów
1 Toyota 4 9 10 10 10 14+4 6 6 5 4+3 14 4 6 0 109
2 Subaru 7 3 0 3 5 2 16 10 6 16 9 2 10 16 105
3 Mitsubishi 10 10 0 2 10 4+2 3 7 11 0+2 0 13 7 2 83
4 Ford 0 4 13 11 0 6 1 0 0 0 0 1 0 1 37
5 SEAT 5 0 2 0 1 0 0 0 4 3+1 2 0 1 4 23
6 Peugeot 0 0 3 6 2 0 11
7 Škoda 0 0 0 3 0 0 3 6

Puchar kierowców samochodów produkcyjnych (Grupa N)[edytuj | edytuj kod]

Aby zostać sklasyfikowanym należało wziąć udział w jednym rajdzie poza Europą[4].

Msc. Kierowca MON
Monako
SWE
Szwecja
KEN
Kenia
POR
Portugalia
ESP
Hiszpania
FRA
Francja
ARG
Argentyna
GRC
Grecja
NZL
Nowa Zelandia
FIN
Finlandia
CHI
ITA
Włochy
AUS
Australia
GBR
Wielka Brytania
 Pkt 
1 Urugwaj Gustavo Trelles 8 1 8 5 13 13 13 8 69
2 Oman Hamed Al-Wahaibi 13 13 5 13 8 1 53
3 Japonia Toshi Arai 3 13 13 29
4 Austria Manfred Stohl NU 4 4 NU NU 2 NU NU 3 2 NU 27
5 Finlandia Jouko Puhakka 1 NU NU NU 1 26
6 Peru Ramón Ferreyros 4 2 NU 1 24
7 Włochy Gianluigi Galli 7 NU NU NU 6 1 24
8 Belgia Marc Duez 1 13
9 Portugalia Miguel Campos 1 13
10 Finlandia Jani Paasonen 3 2 13
11 Japonia Katsuhiko Taguchi 3 3 4 13
12 Szwecja Stig-Olov Walfridson 2 8
13 Hiszpania Luis Climent NU 8 2 8
14 Włochy Giovanni Manfrinato 2 8
15 Argentyna Jorge Recalde 2 8
16 Australia Ed Ordynski 2 8
17 Wielka Brytania Richard Tuthill 2 8
18 Monako Christophe Spiliotis 3 5
19 Japonia Hideaki Miyoshi 3 5
20 Finlandia Juha Kangas NU 3 8 NU NU 5
21 Argentyna Claudio Menzi 3 5
22 Belgia Gaby Goudezeune 3 5
23 Włochy Mario Stagni 3 5
24 Niemcy Uwe Nittel 3 5
21 Wielka Brytania Gavin Cox 3 5

Klasyfikacja końcowa producentów w Dwulitrowym Rajdowym Pucharze Świata[5][edytuj | edytuj kod]

Msc. Producent Punkty
1 Francja Renault 102
2 Korea Południowa Hyundai 95
NC Niemcy Volkswagen 25

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Home > Seasons > Season 1999 > WRC Calendar. www.juwra.com. [dostęp 2020-05-09]. (ang.).
  2. Home > Seasons > Season 1999 > Rule changes. www.juwra.com. [dostęp 2020-05-09]. (ang.).
  3. Manufacturer points. www.juwra.com. [dostęp 2020-05-09]. (ang.).
  4. Home > Seasons > Season 1999 > Championship standings. www.juwra.com. [dostęp 2020-05-07]. (ang.).
  5. 1999 FIA 2-Litre World Cup for Manufacturers Final classification. www.rallybase.nl. [dostęp 2021-01-09]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]