Rajdowe Mistrzostwa Świata 1990
| |
| Liczba rajdów |
12 |
|---|---|
| Pierwsza runda | |
| Ostatnia runda | |
| Mistrzowie | |
| Kierowcy | |
| Konstruktorzy | |
| Poprzedni sezon • Następny sezon | |
Rajdowe Mistrzostwa Świata w roku 1990 były 18. sezonem Rajdowych Mistrzostwach Świata FIA. Sezon składał się z 12 rajdów. Mistrzem świata kierowców rajdowych w roku 1990 został hiszpański kierowca Carlos Sainz startujący samochodem Toyota Celica GT-Four ST165, wyprzedził on Didiera Auriola i Juha Kankkunena. Tytuł konstruktorów wygrała Lancia przed Toyotą i Mitsubishi.
Kalendarz[edytuj | edytuj kod]
W sezonie 1990 kalendarz mistrzostw świata składał się z dwunastu rajdów, w porównaniu do ubiegłego sezonu zabrakło w nim Rajdu Szwecji.
| Runda | Data | Nazwa rajdu | Zwycięzca | Wyniki |
|---|---|---|---|---|
| 1 | 19–25 stycznia |  58. Rajd Monte Carlo
|
 Didier Auriol
|
Wyniki |
| 2 | 6–10 marca |  24. Rajd Portugalii
|
 Miki Biasion
|
Wyniki |
| 3 | 11–16 kwietnia |  38. Rajd Safari
|
 Björn Waldegård
|
Wyniki |
| 4 | 6–9 maja | 34. Rajd Francji
|
Didier Auriol
|
Wyniki |
| 5 | 3–6 czerwca |  37. Rajd Grecji
|
 Carlos Sainz
|
Wyniki |
| 6 | 30 czerwca – 3 lipca |  20. Rajd Nowej Zelandii
|
Carlos Sainz
|
Wyniki |
| 7 | 24–28 lipca |  10. Rajd Argentyny
|
Miki Biasion
|
Wyniki |
| 8 | 23–26 sierpnia |  40. Rajd Finlandii
|
Carlos Sainz
|
Wyniki |
| 9 | 20–23 września |  3. Rajd Australii
|
Juha Kankkunen
|
Wyniki |
| 10 | 14–18 października | 32. Rajd San Remo
|
Didier Auriol
|
Wyniki |
| 11 | 28 października – 1 listopada |  22. Rajd Wybrzeża Kości Słoniowej
|
Patrick Tauziac
|
Wyniki |
| 12 | 25–28 listopada |  46. Rajd Wielkiej Brytanii
|
Carlos Sainz
|
Wyniki |
Zespoły i kierowcy[edytuj | edytuj kod]
Wyniki[edytuj | edytuj kod]
Klasyfikacja kierowców[edytuj | edytuj kod]
Do klasyfikacji mistrza świata kierowców w sezonie 1990 zaliczane było pierwszych dziesięć miejsc zajętych w rajdzie i punktowane one były według zasady:
| Pozycja | 1º | 2º | 3º | 4º | 5º | 6º | 7º | 8º | 9º | 10º |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Punkty | 20 | 15 | 12 | 10 | 8 | 6 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Do końcowego wyniku liczone było osiem najlepszych startów, aby zostać mistrzem co najmniej jeden start musiał odbyć się poza Europą[1]. Wyniki rajdów nie liczone w końcowej klasyfikacji ujęto w nawiasach.
|
Klasyfikacja zespołowa[edytuj | edytuj kod]
W sezonie 1990 system punktacji producentów składał się z dwóch grup punktacji, które do siebie dodawano. Wpierw punkty dla producenta zdobywał najwyżej sklasyfikowany samochód danej marki według klucza:
| Pozycja | 1º | 2º | 3º | 4º | 5º | 6º | 7º | 8º | 9º | 10º |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Punkty | 10 | 9 | 8 | 7 | 6 | 5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Dodatkowe punkty były przyznawane dla najwyżej sklasyfikowanego samochodu danej marki za zajęcie miejsca od pierwszego do ósmego w swojej grupie, pod warunkiem, że dany zespół znalazł się w pierwszej dziesiątce w klasyfikacji generalnej, według klucza:
| Pozycja | 1º | 2º | 3º | 4º | 5º | 6º | 7º | 8º |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Punkty | 8 | 7 | 6 | 5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Do klasyfikacji końcowej sezonu było branych siedem najlepszych występów. Aby zostać mistrzem co najmniej jeden start musiał odbyć się poza Europą i należało wystartować w co najmniej ośmiu rajdach. Wyniki rajdów nie brane pod uwagę w końcowej klasyfikacji ujęto w nawiasach. Rajdy Nowej Zelandii i Wybrzeża Kości Słoniowej nie były brane pod uwagę w klasyfikacji zespołowej[1].
| Miejsce | Zespół | MCO
|
PRT
|
KEN
|
FRA
|
GRE
|
ARG
|
FIN
|
AUS
|
ITA
|
GBR
|
Pkt |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | Lancia
|
1 | 1 | 2 | 1 | (2) | 1 | (5) | 1 | 1 | (3) | 137 |
| 2 |  Toyota
|
2 | 1 | 2 | 1 | 2 | 1 | (2) | (3) | 1 | 131 | |
| 3 | Mitsubishi
|
5 | 2 | 7 | 2 | 56 | ||||||
| 4 | Subaru
|
6 | 8 | 4 | 4 | 43 | ||||||
| 5 | Mazda
|
8 | 6 | 6 | 5 | 30 | ||||||
| 6 | Renault
|
7 | 6 | 24 | ||||||||
| 7 |  Audi
|
7 | 9 | 4 | 9 | 24 | ||||||
| 8 | Ford
|
8 | 9 | 6 | 22 | |||||||
| 9 | BMW
|
3 | 14 | |||||||||
| 10 | Volkswagen
|
5 | 10 | |||||||||
| 11 | Citroën
|
6 | 8 | |||||||||
| 12 | Renault Argentina
|
7 | 8 | |||||||||
| 13 | Fiat Argentina
|
8 | 6 | |||||||||
| 14 | Daihatsu
|
9 | 3 | |||||||||
| 15 | Peugeot
|
9 | 2 | |||||||||
| 16 | Nissan
|
10 | 2 | |||||||||
| Miejsce | Zespół | MCO
|
PRT
|
KEN
|
FRA
|
GRE
|
ARG
|
FIN
|
AUS
|
ITA
|
GBR
|
Pkt |
Puchar kierowców samochodów produkcyjnych (Grupa N)[edytuj | edytuj kod]
Do końcowej klasyfikacji brano pod uwagę siedem najlepszych startów, aby zawodnik mógł być sklasyfikowany co najmniej jeden ze startów musiał odbyć się poza Europą[1].
| Miejsce | Kierowca | MCO
|
PRT
|
KEN
|
FRA
|
GRE
|
NZL
|
ARG
|
FIN
|
AUS
|
ITA
|
CIV
|
GBR
|
Pkt. |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | Alain Oreille
|
10 | 4 | 10 | 5 | 4 | 10 | (3) | 13 | 56 | ||||
| 2 |  Gustavo Trelles
|
10 | 10 | 10 | 7 | 10 | 5 | 52 | ||||||
| 3 | Tommi Mäkinen
|
13 | 13 | 13 | 7 | 46 | ||||||||
| 4 | Jorge Recalde
|
13 | 7 | 2 | 4 | 26 | ||||||||
| 5 | Ernesto Soto
|
7 | 13 | 5 | 25 | |||||||||
| 6 | Gwyndaf Evans
|
1 | 10 | 13 | 24 | |||||||||
| 7 | Gilberto Pianezzola
|
5 | 5 | 4 | 14 | |||||||||
| 8 | Bertrand Balas
|
13 | 13 | |||||||||||
| Patrick Njiru
|
13 | 13 | ||||||||||||
| Claude Balesi
|
13 | 13 | ||||||||||||
| Ian Duncan
|
13 | 13 | ||||||||||||
| Alex Fassina
|
13 | 13 |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Home > Seasons > Season 1990 > Championship standings. www.juwra.com. [dostęp 2020-05-01]. (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Wyniki sezonu na stronie eWRC.com