Ryx

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Herb
Herb

Ryx (Pierścień) − polski herb szlachecki z nobilitacji, uznawany przez J. Dunina Borkowskiego za odmianę herbu Leliwa.

Opis herbu[edytuj | edytuj kod]

Herb można blazonować następująco[1]:

W polu błękitnym między półksiężycem złotym, z gwiazdą ośmiopromienną srebrną między rogami, u głowicy i lilią złotą u podstawy dwa skrzydła orle srebrne. Klejnot: ramię zbrojne z pierścieniem złotym, wysadzanym kamieniami, w dłoni.

Najwcześniejsze wzmianki[edytuj | edytuj kod]

Herb nadany został 27 czerwca 1791 roku w Warszawie Franciszkowi Ryxowi, majorowi w regimencie piątym wojska Wielkiego Księstwa Litewskiego[1]. J. Dunin Borkowski podaje inną datę nobilitacji – 9 grudnia 1790[2].

Nobilitowany Franciszek Ryx był synowcem (według niektórych przekazów naturalnym synem) kamerdynera króla Stanisława AugustaFranciszka Ryxa, który był nobilitowany już w 1768 (patrz herb Pierścień).

Herbowni[edytuj | edytuj kod]

Herb ten był herbem własnym, więc przysługiwał tylko jednemu rodowi herbownych:

Ryx (Ryks).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Szymon Konarski: Materiały do Biografii, Genealogii i Heraldyki Polskiej. T. 9. Buenos Aires, Sztokholm: s.n., 1987, s. 187.
  2. Jerzy Dunin-Borkowski: Rocznik szlachty polskiej. T. 1. Lwów: Nakładem księgarni K. Łukaszewicza, 1881, s. 543-545.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]