Euroliga: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Luckas-bot (dyskusja | edycje) m r2.7.1) (Robot dodał id:Euroleague |
m →Tabela mistrzów: drobne techniczne |
||
Linia 327: | Linia 327: | ||
|-bgcolor="#EBF5FF" |
|-bgcolor="#EBF5FF" |
||
|| 2009/10<br /><small>''[[Euroliga 2009-10|Szczegóły]]''</small> || {{flaga|FRA}} [[Paryż]] || {{flaga|ESP}} [[FC Barcelona (koszykówka)|FC Barcelona]] || {{flaga|GRC}} [[Olympiakos BC|Olympiakos]] ||align=center| 86-68 ||colspan="4" style="text-align:center;" | - |
|| 2009/10<br /><small>''[[Euroliga 2009-10|Szczegóły]]''</small> || {{flaga|FRA}} [[Paryż]] || {{flaga|ESP}} [[FC Barcelona (koszykówka)|FC Barcelona]] || {{flaga|GRC}} [[Olympiakos BC|Olympiakos]] ||align=center| 86-68 ||colspan="4" style="text-align:center;" | - |
||
|-bgcolor="#EBF5FF" |
|||
|} |
|||
|| 2010/11<br /><small>''[[Euroliga 2010-11|Szczegóły]]''</small> || {{flaga|ESP}} [[Barcelona]] || {{flaga|GRC}} [[Panthinaikos BC]] || {{flaga|ISR}} [[Maccabi Tel Awiw]] ||align=center| 78-70 ||colspan="4" style="text-align:center;" | - |
|| 2010/11<br /><small>''[[Euroliga 2010-11|Szczegóły]]''</small> || {{flaga|ESP}} [[Barcelona]] || {{flaga|GRC}} [[Panthinaikos BC]] || {{flaga|ISR}} [[Maccabi Tel Awiw]] ||align=center| 78-70 ||colspan="4" style="text-align:center;" | - |
||
|} |
|} |
Wersja z 21:31, 13 gru 2011
Euroliga 2009/10 | |
Państwo |
25 państw |
---|---|
Oficjalny skrót |
Euroliga |
Dyscyplina | |
Organizator rozgrywek | |
Data założenia | |
Poprzednia nazwa |
Puchar Europy Mistrzów Krajowych |
Prezes | |
Partner TV |
Euroleague TV, 52 stacje krajowe |
Rozgrywki | |
Liczba drużyn |
30 (przed eliminacjami) |
Zwycięzcy | |
Pierwszy zwycięzca | |
Obecny zwycięzca | |
Najwięcej zwycięstw |
Real Madryt (8 razy) |
Strona internetowa |
Euroliga (ang. ULEB Euroleague) – międzynarodowe, klubowe rozgrywki koszykarskie, przeznaczone dla najlepszych oraz najbogatszych męskich drużyn Europy i zachodniej Azji (tj. zajmujących najwyższe miejsca w czołowych ligach krajowych), od sezonu 2000/2001 organizowane i zarządzane przez Unię Europejskich Lig Koszykarskich (ULEB), a wcześniej przez FIBA Europe.
Format rozgrywek
23 września 2008, podczas posiedzenia w Paryżu, Zgromadzenie Ogólne Unii Europejskich Lig Koszykarskich przedstawiło projekt nowego systemu rozgrywek męskiej Euroligi, który będzie obowiązywać od sezonu 2009/2010. Jego szczegóły zostały omówione – z udziałem przedstawicieli zainteresowanych lig krajowych – w październiku 2008 i spotkały się ze zdecydowanym poparciem większości z nich. Według zaprezentowanej koncepcji, do zmagań, mających stanowić kontynuację poprzedniej Euroligi, przystąpi łącznie 30 zespołów z 25 państw[1]. Fazę zasadniczą nadal stanowić będą 24 kluby, podzielone na sześć czterodrużynowych grup. Nowością są jednak – przeprowadzane po raz pierwszy w historii – dwustopniowe kwalifikacje, do których dopuszczonych zostanie 8 ekip. Dwóch zwycięzców kwalifikcacji dołączy do 22 zespołów mających zagwarantowany udział w fazie grupowej "z urzędu"[2]. Faza grupowa wyłoni 16 ekip, które następnie rywalizować będą systemem pucharowym, aż do Final Four[3]. Polska ma prawo do obsadzenia jednego miejsca w tych rozgrywkach – jest one zarezerwowane dla mistrza kraju, który nie musi startować w kwalifikacjach, bowiem co roku znajduje się w gronie 22 dryżyn mających pewny udział w fazie grupowej.
Drużyny występujące w Eurolidze
W fazie zasadniczej (grupowej) Euroligi udział biorą 24 drużyny. 22 miejsca w tej rundzie są odgórnie zarezerwowane dla zespołów z licencjami typu "A", "B" i "C". O pozostałe 2 wolne miejsca, 8 klubów walczy w dwustopniowych kwalifikacjach.
Zespoły z Licencją A – 13 najmocniejszych klubów, posiadających prawo startu w Eurolidze bez względu na wyniki w swoich ligach krajowych (uszeregowanie według miejsca zajmowanego w Rankingu ULEB):
- CSKA Moskwa
- Panathinaikos Ateny
- Olympiakos Pireus
- Montepaschi Siena
- Lottomatica Rzym
- Maccabi Tel Awiw
- Žalgiris Kowno
- Caja Labolar Vitoria
- FC Barcelona
- Real Madryt
- Unicaja Málaga
- Efes Pilsen Stambuł
- Fenerbahçe Ülker
- Asseco Prokom Gdynia
Zespoły z Licencją B – przedstawiciele pozostałych 8 najwyżej sklasyfikowanych lig krajowych (według rankingu ULEB):
- mistrz Francji
- mistrz Serbii
- mistrz Chorwacji
- mistrz Słowenii
- mistrz Niemiec
- mistrz Polski
- drużyna z Włoch
- triumfator ULEB Eurocup z poprzedniego sezonu
Zespół z Licencją C – 1 klub z "dziką kartą" otrzymaną od ULEB:
- wybór na podstawie kryteriów ustalanych przed każdym sezonem przez ULEB
Zespoły rywalizujące w kwalifikacjach – 8 klubów:
- drużyna z Rosji
- ASVEL Lyon-Villeurbanne (bez względu na miejsce w lidze francuskiej)
- drużyna z Włoch
- drużyna z Grecji
- mistrz Belgii
- mistrz Łotwy
- mistrz Ukrainy
- drużyna z Francji
Podział miejsc w Eurolidze według państw
Obsadzonych jest 28 miejsc. Pozostałe 2 to: drużyna z "dziką kartą" i tryumfator ULEB Eurocup.
Państwo | Liczba miejsc |
Hiszpania | 4 |
Włochy | 4 |
Grecja | 3 |
Francja | 3 |
Rosja | 2 |
Turcja | 2 |
Litwa | 1 |
Serbia | 1 |
Chorwacja | 1 |
Izrael | 1 |
Słowenia | 1 |
Niemcy | 1 |
Polska | 1 |
Belgia | 1 |
Łotwa | 1 |
Ukraina | 1 |
Historia
Na fali sukcesu idei europejskich pucharów – stworzonej przez dziennikarzy francuskiego dziennika L'Équipe – dla klubów piłkarskich, wiosną 1957 grupa działaczy FIBA z Sekretarzem Generalnym Williamem Jonesem na czele, postanowiła przeszczepić koncepcję klubowej rywalizacji na starym kontynencie również dla męskich zespołów koszykarskich. W celu zorganizowania i sprawnego przeprowadzenia rozgrywek powołano specjalną Komisję, której przewodniczącym został sam W. Jones, mając do pomocy Roberta Busnela, Miloslava Kriza, Raimundo Saportę, Nikołaja Semaszkę i Borislava Stankovicia. Wzorem piłkarskim rywalizacji nadano oficjalną nazwę Pucharu Europy Mistrzów Krajowych (PEMK) i pod takim mianem toczyła się ona do lat 90. Do premierowego sezonu 1957/1958 przystąpiło 24 mistrzów krajowych, a wśród nich Legia Warszawa. W inauguracyjnym spotkaniu – rozegranym 22 lutego 1958 w Brukseli – belgijski Royal IV SC Anderlechtois pokonał luksemburską BBC Etzella Ettelbruck 82:43[4], a po pucharowych bojach do finałowego dwumeczu (6 lipca 1958 i 17 lipca 1958) zakwalifikowały się: radziecka ASK Ryga i bułgarski Akademik Sofia. Zdecydowanie lepsi okazali się ryżanie dwukrotnie pokonując rywala (86:81 i 84:71). Ta sama drużyna tryumfowała w dwóch kolejnych edycjach, a na pierwszy sukces ekipy spoza ZSRR (kraje "Europy socjalistycznej" zdominowały pierwsze lata rywalizacji PEMK) przyszło czekać do sezonu 1963/1964, gdy po puchar sięgnął Real Madryt, który następnie – nieprzerwanie po połowy lat 80. – należał do ścisłej czołówki Pucharu Europy. Zresztą generalnie od tego momentu do głosu zaczęły dochodzić kluby z zachodniej i południowej części kontynentu (głównie włoskie). Przełom lat 80. i 90. to czas tryumfów zespołów z byłej Jugosławii, czyli słynnej "szkoły bałkańskiej", później zaś sukcesy zaczęły święcić ekipy greckie. Nieprzerwanie od sezonu 1987/1988 końcowa faza pucharu przeprowadzana jest w formie turnieju Final Four, podczas którego wyłaniana jest najlepsza drużyna (wcześniej turniej Finałowej Czwórki PEMK odbył się tylko dwa razy – w 1966 i 1967).
Szyld Euroliga – w odniesieniu do rywalizacji najlepszych męskich klubów koszykarskich w Europie – po raz pierwszy pojawił się w 1995, gdy to od sezonu 1995/1996 zmieniono nazwę rozgrywek na FIBA EuroLeague. Ich organizatorem nadal pozostawała FIBA, pełniąc jednocześnie rolę patrona tytularnego. Jednak już wówczas coraz większą siłę oddziaływania zaczęła przejawiać – założona 25 czerwca 1991 w Rzymie – Unia Europejskich Lig Koszykarskich (ULEB), reprezentująca zrzeszane przez siebie klubu z czołowych lig krajowych (głownie włoskiej, hiszpańskiej, francuskiej i greckiej). Kwestią czasu pozostawało przejęcie przez nią praw do zarządzania Euroligą na co nie chiała zgodzić się FIBA. Przełomowym okazał się być rok 2000, gdy w europejskiej koszykówce doszło do rozłamu. Żadna z organizacji nie zamierzała ustąpić, dlatego w edycji 2000/2001 rywalizacja najlepszych klubów "starego kontynentu" toczyła się w dwóch niezależnych od siebie rozgrywkach: nowej Eurolidze (stworzonej przez ULEB) i Suprolidze (założonej przez FIBA). Po roku doszło do porozumienia, FIBA zlikwidowała Suproligę, która funkcjonowała zaledwie przez jeden sezon, a ULEB-owska Euroliga stała się zaczątkiem nowoczesnej Euroligi (Euroleague Basketball), czyli rozgrywek w formie przeprowadzanej do dziś.
Triumfatorzy
|
|
Tabela mistrzówW finałach nie decydował jeden mecz, * wynik drużyny, która grała u siebie. † 2001 był rokiem, w którym rozegrano dwa europejskie mistrzostwa klubowe – Suproliga zorganizowana przez FIBĘ i Euroliga przez ULEB). Sukcesy klubów
Zwycięzcy według państw
StatystykiPunkty na mecz
Zbiórki na mecz
Asysty na mecz
Przechwyty na mecz
Bloki na mecz
Najlepszy wskaźnik punktowy – cały sezon
Najlepszy wskaźnik punktowy – sezon zasadniczy
Najlepszy wskaźnik punktowy – Top 16
Najlepsi w historiiLiczony od sezonu 2000/01
Indywidualne osiągnięciaPunktyLiczone od sezonu 1991/92
ZbiórkiLiczone od sezonu 1991/92
AsystyLiczone od sezonu 1991/92
PrzechwytyLiczone od sezonu 1991/92
BlokiLiczone od sezonu 1991/92
Punkty rankingoweLiczone od sezonu 1991/92
Triple-doubleLiczone od sezonu 1991/92
Udział polskich klubówSUPROLIGA:
EUROLIGA:
Zobacz też
Linki zewnętrzne |