Roch Kossowski: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 11:54, 16 gru 2012

Roch Kossowski herbu Dołęga (ur. 1737 - zm. 1813), podskarbi wielki koronny.

Od 1762 był podskarbim nadwornym koronnym. Jako stronnik Czartoryskich posłował na sejm konwokacyjny 1764. Został prezesem nowo utworzonej Komisji Skarbowej Koronnej. Był elektorem Stanisława Augusta Poniatowskiego w 1764 roku^[1]. W 1768 roku kupił Pałac Przebendowskich w Warszawie. Stanisław August Poniatowski zaciągnął u niego pożyczkę w wysokości 145 725 złotych, płatną na 8%. W 1775 spowodował wprowadzenie swojego urzędu w skład senatu. W latach 1778- 1782 i 1784 - 1786 był członkiem Rady Nieustającej. W czasie sejmu 1782 odmówił uznania biskupa krakowskiego Kajetana Sołtyka za obłąkanego, czego domagał się ambasador rosyjski i król Stanisław August. Poparł dzieło Sejmu Czteroletniego. W 1791 sprzeciwił się zakupieniu ze środków finansowych Rzeczypospolitej budynku ambasady dla misji rosyjskiej. Swoją postawą wzbudził gniew króla, który zaliczył go do największych swoich przeciwników. Jednakże w 1791 został podskarbim wielkim koronnym i wszedł w skład Straży Praw. 23 sierpnia 1792 przystąpił do konfederacji targowickiej jako konsyliarz.^[2] 19 kwietnia 1794 złożył akces do insurekcji kościuszkowskiej.^[3]

W 1765 został kawalerem Orderu Świętego Stanisława ^[4], odznaczony Orderem Orła Białego. ^[5]

↑ Volumina Legum, t. VII, Petersburg 1860, s. 116.
↑ Korwin [Kossakowski] S., Trzeci Maj i Targowica, Kraków 1890, s. 131.
↑ Akta powstania Kościuszki t. III, Wrocław-Kraków 1955, s. 212.
↑ Zbigniew Dunin-Wilczyński, Order Św. Stanisława, Warszawa 2006 s. 177.
↑ Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, 2008, s. 210.

[1] Volumina Legum, t. VII, Petersburg 1860, s. 116.

[2] Korwin [Kossakowski] S., Trzeci Maj i Targowica, Kraków 1890, s. 131.

[3] Akta powstania Kościuszki t. III, Wrocław-Kraków 1955, s. 212.

[4] Zbigniew Dunin-Wilczyński, Order Św. Stanisława, Warszawa 2006 s. 177.

[5] Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, 2008, s. 210.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

@@ Linia 2: / Linia 2: @@
 '''Roch Kossowski''' herbu [[Dołęga (herb szlachecki)|Dołęga]] (ur. 1737 - zm. 1813), [[podskarbi wielki koronny]].
-Od 1762 był [[podskarbi nadworny koronny|podskarbim nadwornym koronnym]]. Jako stronnik Czartoryskich posłował na [[sejm konwokacyjny (1764)|sejm konwokacyjny]] 1764. Został prezesem nowo utworzonej [[Komisja Skarbowa Koronna|Komisji Skarbowej Koronnej]]. Był elektorem [[Stanisław August Poniatowski|Stanisława Augusta Poniatowskiego]] w [[1764]] roku<ref>Volumina Legum, t. VII, Petersburg 1860, s. 116.</ref>.Stanisław August Poniatowski zaciągnął u niego pożyczkę w wysokości 145 725 złotych, płatną na 8%. W 1775 spowodował wprowadzenie swojego urzędu w skład [[senat (I Rzeczpospolita)|senatu]]. W latach 1778- 1782 i 1784 - 1786 był członkiem [[Rada Nieustająca|Rady Nieustającej]]. W czasie sejmu 1782 odmówił uznania biskupa krakowskiego [[Kajetan Sołtyk|Kajetana Sołtyka]] za obłąkanego, czego domagał się ambasador rosyjski i król Stanisław August. Poparł dzieło [[Sejm Czteroletni|Sejmu Czteroletniego]]. W 1791 sprzeciwił się zakupieniu ze środków finansowych Rzeczypospolitej budynku ambasady dla misji rosyjskiej. Swoją postawą wzbudził gniew króla, który zaliczył go do największych swoich przeciwników. Jednakże w 1791 został podskarbim wielkim koronnym i wszedł w skład [[Straż Praw|Straży Praw]]. 23 sierpnia 1792 przystąpił do [[konfederacja targowicka|konfederacji targowickiej]] jako konsyliarz.<ref>Korwin [Kossakowski] S., Trzeci Maj i Targowica, Kraków 1890, s. 131.</ref> 19 kwietnia 1794 złożył akces do [[powstanie kościuszkowskie|insurekcji kościuszkowskiej]].<ref>Akta powstania Kościuszki t. III, Wrocław-Kraków 1955, s. 212.</ref>
+Od 1762 był [[podskarbi nadworny koronny|podskarbim nadwornym koronnym]]. Jako stronnik Czartoryskich posłował na [[sejm konwokacyjny (1764)|sejm konwokacyjny]] 1764. Został prezesem nowo utworzonej [[Komisja Skarbowa Koronna|Komisji Skarbowej Koronnej]]. Był elektorem [[Stanisław August Poniatowski|Stanisława Augusta Poniatowskiego]] w [[1764]] roku<ref>Volumina Legum, t. VII, Petersburg 1860, s. 116.</ref>. W 1768 roku kupił [[Pałac Przebendowskich w Warszawie]]. Stanisław August Poniatowski zaciągnął u niego pożyczkę w wysokości 145 725 złotych, płatną na 8%. W 1775 spowodował wprowadzenie swojego urzędu w skład [[senat (I Rzeczpospolita)|senatu]]. W latach 1778- 1782 i 1784 - 1786 był członkiem [[Rada Nieustająca|Rady Nieustającej]]. W czasie sejmu 1782 odmówił uznania biskupa krakowskiego [[Kajetan Sołtyk|Kajetana Sołtyka]] za obłąkanego, czego domagał się ambasador rosyjski i król Stanisław August. Poparł dzieło [[Sejm Czteroletni|Sejmu Czteroletniego]]. W 1791 sprzeciwił się zakupieniu ze środków finansowych Rzeczypospolitej budynku ambasady dla misji rosyjskiej. Swoją postawą wzbudził gniew króla, który zaliczył go do największych swoich przeciwników. Jednakże w 1791 został podskarbim wielkim koronnym i wszedł w skład [[Straż Praw|Straży Praw]]. 23 sierpnia 1792 przystąpił do [[konfederacja targowicka|konfederacji targowickiej]] jako konsyliarz.<ref>Korwin [Kossakowski] S., Trzeci Maj i Targowica, Kraków 1890, s. 131.</ref> 19 kwietnia 1794 złożył akces do [[powstanie kościuszkowskie|insurekcji kościuszkowskiej]].<ref>Akta powstania Kościuszki t. III, Wrocław-Kraków 1955, s. 212.</ref>
 W 1765 został kawalerem [[Order Świętego Stanisława|Orderu Świętego Stanisława]] <ref>Zbigniew Dunin-Wilczyński, Order Św. Stanisława, Warszawa 2006 s. 177.</ref>, odznaczony [[Order Orła Białego|Orderem Orła Białego]]. <ref>Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, [[2008]], s. 210.</ref>