Berdyczów: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
drobne redakcyjne |
→Zabytki: drobne merytoryczne |
||
| Linia 161: | Linia 161: | ||
* [[Klasztor karmelitów bosych w Berdyczowie|klasztor warowny karmelitów Bosych]] z XVII wieku, ufundowany przez [[Janusz Tyszkiewicz Łohojski|Janusza Tyszkiewicza]] |
* [[Klasztor karmelitów bosych w Berdyczowie|klasztor warowny karmelitów Bosych]] z XVII wieku, ufundowany przez [[Janusz Tyszkiewicz Łohojski|Janusza Tyszkiewicza]] |
||
* [[Kościół Niepokalanego Poczęcia NMP w Berdyczowie|Kościół Niepokalanego Poczęcia NMP]] z XVIII w. z cudownym obrazem Matki Bożej Berdyczowskiej. |
* [[Kościół Niepokalanego Poczęcia NMP w Berdyczowie|Kościół Niepokalanego Poczęcia NMP]] z XVIII w. z cudownym obrazem Matki Bożej Berdyczowskiej. |
||
* Kościół św. Barbary |
* Kościół farny pw. św. Barbary z 1826 roku, w którym ślub wzięli [[Honoré de Balzac]] i [[Ewelina Hańska]] |
||
* [[pałac]] [[Radziwiłł]]ów z XVIII i XIX wieku |
* [[pałac]] [[Radziwiłł]]ów z XVIII i XIX wieku |
||
* sobór prawosławny św. Mikołaja z lat 1908 - 1910 |
|||
* [[cerkiew (budynek)|cerkiew]] prawosławna z XIX wieku |
|||
* zamek obronny na stoku góry, odbudowany po zniszczeniu przez Fedora Tyszkiewicza<ref name=Memento2>{{cytuj książkę|nazwisko=Antoni Urbański|tytuł=Podzwonne na zgliszczach Litwy i Rusi, (II cz. książki ''[[Memento kresowe]]'')|miejsce=Warszawa| data=1928| strony=76}}</ref> |
* zamek obronny na stoku góry, odbudowany po zniszczeniu przez Fedora Tyszkiewicza<ref name=Memento2>{{cytuj książkę|nazwisko=Antoni Urbański|tytuł=Podzwonne na zgliszczach Litwy i Rusi, (II cz. książki ''[[Memento kresowe]]'')|miejsce=Warszawa| data=1928| strony=76}}</ref> |
||
* gród cadyka [[Lewi Izaak z Berdyczowa|Lewi Izaaka z Berdyczowa]] |
|||
* Synagoga Chóralna z XIX wieku |
|||
* cerkiew św. Trójcy |
|||
== Współpraca == |
== Współpraca == |
||
Wersja z 15:17, 15 wrz 2016
 Klasztor Karmelitów w Berdyczowie fundacji Janusza Tyszkiewicza | |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Obwód | |||||
| Burmistrz |
Wasyl Mazur | ||||
| Powierzchnia |
35,33 km² | ||||
| Populacja (2012) • liczba ludności • gęstość |
| ||||
| Nr kierunkowy |
+380 | ||||
| Kod pocztowy |
UA-13300 | ||||
| Tablice rejestracyjne |
AM | ||||
Położenie na mapie obwodu żytomierskiego  Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |||||
Położenie na mapie Ukrainy  Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |||||
| Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:city} | |||||
| Strona internetowa | |||||
Berdyczów[1][2] (ukr. Бердичів, Berdycziw; jid. באַרדיטשעװ, Bardiczew) – miasto w obwodzie żytomierskim Ukrainy, siedziba władz rejonu berdyczowskiego, położone 44 km na południe od Żytomierza, nad rzeką Hniłopiat, prawym dopływem Teterewy. Był miastem prywatnym Rzeczypospolitej Obojga Narodów[3]. Ośrodek handlowo-przemysłowy. W mieście znajduje się stacja kolejowa Berdyczów.
Historia
Na mocy unii lubelskiej w 1569 miasto stało się częścią Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Około 1626 r. wojewoda kijowski Janusz Tyszkiewicz po uwolnieniu z niewoli tureckiej jako wotum dziękczynne ufundował w Berdyczowie kościół i sprowadził karmelitów. Stanisław Zaremba (biskup kijowski) w 1647 został, według relacji wiernych, uzdrowiony za wstawiennictwem Matki Bożej Berdyczowskiej, której obraz ogłosił cudownym. Obraz koronowany został w 1756 papieskimi koronami. Berdyczów, w którym znajduje się kościół Karmelitów Bosych z XVIII w., był słynnym ośrodkiem kultu maryjnego, a w XIX wieku centrum chasydzkim na Wołyniu.
W 1593 r. uzyskał prawa miejskie. Czasy Augusta III i Stanisława Augusta Poniatowskiego były dla Berdyczowa okresem rozwoju. Sanktuarium otoczono potężnym wałem, z mostem zwodzonym i z bastionami uzbrojonymi w 60 armat. Była to prawdziwa twierdza. W tych murach wzrastał karmelita o. Marek Jandołowicz – duchowy przywódca Konfederacji Barskiej, którego Juliusz Słowacki uczynił głównym bohaterem znanego dramatu. W 1768 r. Kazimierz Pułaski z 700 konfederatami i 800 cywilami przetrwał 17 dni oblężenia Berdyczowa, trzykrotnie odpierając szturmy.
Od 1721 roku wszedł w posiadanie rodziny Radziwiłłów jako spadek dla Barbary Franciszki Zawisza zamężnej za Mikołajem Faustynem Radziwiłłem[4].
Berdyczów w 1793 roku w wyniku II rozbioru Polski został włączony do Rosji, od 1846 był siedzibą ujezdu berdyczowskiego. 15 marca 1850 roku w Berdyczowie miał miejsce ślub Eweliny Hańskiej i Honoré de Balzaca. W lecie 1920 roku podczas wojny polsko-bolszewickiej Rosjanie wymordowali w szpitalu w Berdyczowie 600 rannych polskich żołnierzy wraz z opiekującymi się nimi pielęgniarkami[5]. Od 1922 miasto było w Ukraińskiej SRR. W 1941 roku zajęte przez III Rzeszę niemiecką. Po wojnie w ZSRR. Od 1991 należy do państwa ukraińskiego.
Podczas II wojny światowej w sanktuarium berdyczowskim mieściło się radzieckie więzienie.
Ludność
Ludność
| 1789 | 2 640 |
| 1867 | 52 563 |
| 1897 | 53 351 |
| 1926 | 55 556 |
| 1939 | 62 014 |
| 1959 | 53 206 |
| 1970 | 71 475 |
| 1979 | 80 171 |
| 1989 | 91 629 |
| 2001 | 87 575 |
| 2012 | 78 799 |
Zgodnie z danymi spisu powszechnego 2001 w Berdyczówie mieszka 87,6 tys. osób.
Liczba ludności
| 1926[6] | 1939[7] | 1959[8] | 2001[9] | |
| Ukraińcy | 26,4% | 42,1% | 56,2% | 84,8% |
| Rosjanie | 8,1% | 8,7% | 18,6% | ≈9,5% |
| Polacy | 8,5% | 10,1% | 11,7% | ≈5,0% |
| Żydzi | 55,5% | 37,5% | 11,8% | ≈0,5% |
Demografia
Związani z Berdyczowem
- Władysław Bukowiński – polski ksiądz katolicki, długoletni misyjny duszpasterz w Kazachstanie i całej sowieckiej Azji Środkowej,
- Wanda Wolska Conus – polska historyk, bizantynolog, filolog klasyczny, mecenas kultury, po drugiej wojnie światowej związana z Francją,
- Antonina Girycz (ur. 1939) – polska aktorka teatralna i filmowa,
- Wasilij Grossman – rosyjski pisarz żydowskiego pochodzenia,
- Vladimir Horowitz – amerykański pianista pochodzenia żydowskiego,
- Józef Konrad Korzeniowski – polski pisarz i nowelista, tworzący w języku angielskim,
- Władysław Kozłowski – polski filozof, socjolog, psycholog, pedagog, literat, powstaniec z 1863,
- Noach Pryłucki – poseł na Sejm Ustawodawczy 1919-1922, fołkista
- Udalryk Krzysztof Radziwiłł – polski pisarz i prozaik, generał i poseł Rzeczypospolitej,
- Mikołaj Faustyn Radziwiłł – polski szlachcic, miecznik wielki litewski.
Pisz na Berdyczów
W drugiej połowie XVIII wieku, Radziwiłłowie wystarali się u króla Stanisława Augusta Poniatowskiego o przywilej dla Berdyczowa zezwalający na organizowanie w nim niezwykłej liczby dziesięciu jarmarków rocznie. Między innymi dlatego Berdyczów stał się prawdziwym centrum handlu dalekosiężnego – jednym z najważniejszych między Ukrainą a Koroną. Zjeżdżali się do Berdyczowa regularnie kupcy z najróżniejszych stron Europy. Z tego czasu pochodzi właśnie kupieckie zawołanie ... pisz do mnie na Berdyczów – jako że był to w życiu wędrownych kupców jedyny adres, gdzie było pewne, że w przeciągu 2-3 miesięcy na pewno się zjawią. Stąd poste restante Berdyczowa pełniła ważną rolę w przebiegu informacji handlowej. Dziś znaczenie tego zawołania zmieniło swój sens, często bywa używane w sytuacjach, w których jedna osoba chce „spławić” drugą. W polszczyźnie zrobiło karierę wraz z popularnością poematu dygresyjnego „Beniowski” Juliusza Słowackiego, gdzie w Pieśni I czytamy: Szablon:CytatD
Co ciekawe, Władysław Kopaliński w swoim „Słownik mitów i tradycji kultury” błędnie sugeruje, iż powiedzenie „pisz na Berdyczów” wzięło się z niezbyt sprawnej poczty berdyczowskiej[10] – w rzeczywistości uchodziła ona za jedną z najlepszych w regionie[potrzebny przypis].
Zabytki
- klasztor warowny karmelitów Bosych z XVII wieku, ufundowany przez Janusza Tyszkiewicza
- Kościół Niepokalanego Poczęcia NMP z XVIII w. z cudownym obrazem Matki Bożej Berdyczowskiej.
- Kościół farny pw. św. Barbary z 1826 roku, w którym ślub wzięli Honoré de Balzac i Ewelina Hańska
- pałac Radziwiłłów z XVIII i XIX wieku
- sobór prawosławny św. Mikołaja z lat 1908 - 1910
- zamek obronny na stoku góry, odbudowany po zniszczeniu przez Fedora Tyszkiewicza[11]
- gród cadyka Lewi Izaaka z Berdyczowa
- Synagoga Chóralna z XIX wieku
- cerkiew św. Trójcy
Współpraca
- ↑ Berdyczów, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 134.
- ↑ Berdyczów, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 101.
- ↑ Aleksander Jabłonowski, Polska XVI wieku. Ziemie ruskie. Ukraina (Kijów – Bracław). T. 3, Warszawa 1897, s. 228.
- ↑ Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, tom I, s.134.
- ↑ http://wyborcza.pl/alehistoria/1,137930,15934910,Polacy_w_Kijowie.html
- ↑ Всесоюзная перепись населения 1926 года. М.: Издание ЦСУ Союза ССР, 1928-29
- ↑ Всесоюзная перепись населения 1939 года. Национальный состав населения районов, городов и крупных сел союзных республик СССР
- ↑ Кабузан В. М. — Украинцы в мире динамика численности и расселения. 20-е годы XVIII века — 1989 год Форм. этн. и политических границ укр. этноса. Ин-т рос. истории РАН. М. Наука, 2006.
- ↑ Про кількість та склад населення України за підсумками Всеукраїнського перепису населення 2001 року
- ↑ Taką samą informację podaje Nowa księga przysłów i wyrażeń przysłowiowych polskich (red. J. Krzyżanowski, PIW 1969, tom I, s. 75) oraz Jerzy Bralczyk w książce 444 zdania polskie (Świat Książki 2007, s. 315).
- ↑ Antoni Urbański: Podzwonne na zgliszczach Litwy i Rusi, (II cz. książki Memento kresowe). Warszawa: 1928, s. 76.
- ↑ Бердичів - офіційний портал міста
Bibliografia
- Antoni Urbański, Podzwonne na zgliszczach Litwy i Rusi, Warszawa 1928, s 76-78
- Sanktuaria – Berdyczów
Linki zewnętrzne
- Gazetteer
- Aktualności Berdyczowa (ukr.)
- Foto Berdyczowa»
- Historia Żydów w Berdyczowie na portalu Wirtualny Sztetl
- Historia Berdyczowa w Rzeczypospolitej i pod zaborami, związki miasta z Polską, wirtualna mapa okolic – Rzeczpospolita wirtualna
- MSN World Atlas
- Zdjęcia z Berdyczowa
