Szablon:Artykuł na medal: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
wymiana cotygodniowa |
wymiana cotygodniowa |
||
Linia 5: | Linia 5: | ||
'''[[Ferrisaurus]]''' – [[rodzaj (biologia)|rodzaj]] [[wymieranie|wymarłego]] [[dinozaury|dinozaura]], [[ceratopsy|ceratopsa]] z [[rodzina (biologia)|rodziny]] [[leptoceratopsy|leptoceratopsów]]. [[Skamieniałości]] tych zwierząt znalezione zostały na kontynencie północnoamerykańskim, w [[Kanada|Kanadyjskiej]] [[Kolumbia Brytyjska|Kolumbii Brytyjskiej]], wśród skał [[Basen sedymentacyjny|basenu]] Sustut. Pierwotnie określono je jedynie jako należące do bliżej nieznanego przedstawiciela Neornitischia. Badania Victorii M. Arbour oraz Davida C. Evansa pozwoliły na dokładniejszą klasyfikację znaleziska. Pozostawiając zwierzę w Neornitischia, zaliczono je także do [[marginocefale|marginocefali]] i [[ceratopsy|ceratopsów]], a w obrębie tych ostatnich do [[Neoceratopsy|Neoceratopsia]], [[Ceratopsy|Coronosauria]] i w końcu do rodziny leptoceratopsów. Autorzy nadali mu zarazem nową nazwę – ''Ferrisaurus'', źródłosłów czerpiąc z [[łacina|łacińskiego]] słowa ''ferrum'' oznaczającego [[żelazo]] oraz od [[język grecki|greckiego]] słowa ''sauros'' oznaczającego jaszczura. Z kolei [[Binominalne nazewnictwo gatunków|epitet gatunkowy]] ''sustutensis'' odnosi się do miejsca znalezienia skamieniałości, w obrębie basenu Sustut nad rzeką Sustut. Czyni go to pierwszym gatunkiem dinozaura [[endemit|endemicznym]] dla Kolumbii Brytyjskiej. Z geologicznego punktu widzenia znajdujące się tam skały wchodzą w skład [[Litostratygrafia|grupy]] Sustut, w obrębie której wyróżnia się formację Tango Creek. Jego wiek ustalono dzięki analizie [[Palinologia|palinologicznej]]. Pozwoliło to określić wiek powstania skał, a więc i skamieniałości na [[mastrycht]], pomiędzy 68,2 a 67,2 miliona lat temu. ''[[Ferrisaurus|Czytaj więcej…]]'' |
'''[[Ferrisaurus]]''' – [[rodzaj (biologia)|rodzaj]] [[wymieranie|wymarłego]] [[dinozaury|dinozaura]], [[ceratopsy|ceratopsa]] z [[rodzina (biologia)|rodziny]] [[leptoceratopsy|leptoceratopsów]]. [[Skamieniałości]] tych zwierząt znalezione zostały na kontynencie północnoamerykańskim, w [[Kanada|Kanadyjskiej]] [[Kolumbia Brytyjska|Kolumbii Brytyjskiej]], wśród skał [[Basen sedymentacyjny|basenu]] Sustut. Pierwotnie określono je jedynie jako należące do bliżej nieznanego przedstawiciela Neornitischia. Badania Victorii M. Arbour oraz Davida C. Evansa pozwoliły na dokładniejszą klasyfikację znaleziska. Pozostawiając zwierzę w Neornitischia, zaliczono je także do [[marginocefale|marginocefali]] i [[ceratopsy|ceratopsów]], a w obrębie tych ostatnich do [[Neoceratopsy|Neoceratopsia]], [[Ceratopsy|Coronosauria]] i w końcu do rodziny leptoceratopsów. Autorzy nadali mu zarazem nową nazwę – ''Ferrisaurus'', źródłosłów czerpiąc z [[łacina|łacińskiego]] słowa ''ferrum'' oznaczającego [[żelazo]] oraz od [[język grecki|greckiego]] słowa ''sauros'' oznaczającego jaszczura. Z kolei [[Binominalne nazewnictwo gatunków|epitet gatunkowy]] ''sustutensis'' odnosi się do miejsca znalezienia skamieniałości, w obrębie basenu Sustut nad rzeką Sustut. Czyni go to pierwszym gatunkiem dinozaura [[endemit|endemicznym]] dla Kolumbii Brytyjskiej. Z geologicznego punktu widzenia znajdujące się tam skały wchodzą w skład [[Litostratygrafia|grupy]] Sustut, w obrębie której wyróżnia się formację Tango Creek. Jego wiek ustalono dzięki analizie [[Palinologia|palinologicznej]]. Pozwoliło to określić wiek powstania skał, a więc i skamieniałości na [[mastrycht]], pomiędzy 68,2 a 67,2 miliona lat temu. ''[[Ferrisaurus|Czytaj więcej…]]'' |
||
|dodane wtorek = |
|dodane wtorek = 15 lutego |
||
|wtorek|2= |
|wtorek|2= |
||
[[Plik: |
[[Plik:Երերույքի Տաճար 05.jpg|100px|right]] |
||
'''[[Lista światowego dziedzictwa UNESCO w Armenii]]''' – lista miejsc w [[Armenia|Armenii]] wpisanych na [[Lista światowego dziedzictwa UNESCO|listę światowego dziedzictwa UNESCO]], ustanowionej na mocy [[Konwencja w sprawie ochrony światowego dziedzictwa kulturowego i naturalnego|Konwencji w sprawie ochrony światowego dziedzictwa kulturowego i naturalnego]], przyjętej przez UNESCO na 17. sesji w [[Paryż]]u w listopadzie 1972 roku i ratyfikowanej przez Armenię 5 września 1993 roku. Obecnie na liście znajdują się trzy obiekty [[Dziedzictwo kulturowe|dziedzictwa kulturowego]]. Są to: klasztory [[Hachpat (klasztor)|Haghbat]] i [[Sanahin (klasztor)|Sanahin]], [[katedra w Eczmiadzynie]] razem z zespołem archeologicznym w [[Zwartnoc]] oraz zespół klasztorny [[Geghard]] z [[Azat (rzeka)|Doliną Górnego Azatu]]. Na armeńskiej [[Lista informacyjna|liście informacyjnej]] UNESCO – liście obiektów, które Armenia zamierza rozpatrzyć do zgłoszenia do wpisu na listę światowego dziedzictwa, znajdują się obecnie cztery obiekty – [[Dwin|stanowisko archeologiczne miasta Dwin]], [[Jereruk|Bazylika Jereruk]], [[Norawank]] i Dolina Górnego Amaghu oraz [[Tatew|Monastyr Tatew]] wraz z [[Wielka Pustelnia Tatewska|Wielką Pustelnią Tatewską]]. ''[[Lista światowego dziedzictwa UNESCO w Armenii|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Medaliści igrzysk olimpijskich w short tracku]]''' – zestawienie zawodników i zawodniczek, którzy przynajmniej raz stanęli na podium [[Short track na zimowych igrzyskach olimpijskich|zawodów olimpijskich]] w [[short track]]u. Dyscyplina jest w programie [[Zimowe igrzyska olimpijskie|zimowych igrzysk olimpijskich]] od [[Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1992|igrzysk w Albertville]] w 1992 roku. Najwięcej medali olimpijskich w short tracku zdobyli zawodnicy i zawodniczki z [[Korea Południowa na zimowych igrzyskach olimpijskich|Korei Południowej]]. W ich dorobku jest 48 medali – 24 złote, 13 srebrnych i 11 brązowych. Drugie miejsce w klasyfikacji medalowej zajmują [[Chińska Republika Ludowa na zimowych igrzyskach olimpijskich|Chiny]] – 33 medale, w tym 10 złotych, 15 srebrnych i 8 brązowych, a trzecie [[Kanada na zimowych igrzyskach olimpijskich|Kanada]] – 33 medale – 9 złotych, 12 srebrnych i 12 brązowych. Najbardziej utytułowanym panczenistą specjalizującym się w short tracku jest [[Wiktor Ahn]], który startował w barwach Korei Południowej oraz [[Rosja na zimowych igrzyskach olimpijskich|Rosji]], zdobywając 8 medali – 6 złotych i 2 brązowe. Ośmiokrotnie na podium olimpijskim stanął również [[Apolo Ohno]], który w latach 2002–2010 wywalczył 2 złote, 2 srebrne i 4 brązowe medale. Liderką klasyfikacji medalistek jest natomiast [[Wang Meng (łyżwiarka)|Wang Meng]] – zdobywczyni 4 złotych, 1 srebrnego i 1 brązowego medalu. ''[[Medaliści igrzysk olimpijskich w short tracku|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|dodane środa = 11 stycznia |
|dodane środa = 11 stycznia |
Wersja z 01:48, 15 lut 2021
Klasyfikacja medalowa Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1952 – zestawienie państw, reprezentowanych przez narodowe komitety olimpijskie, uszeregowanych pod względem liczby zdobytych medali na VI Zimowych Igrzyskach Olimpijskich w 1952 roku w Oslo. Podczas igrzysk rozegrano 22 konkurencje w ośmiu dyscyplinach sportowych. W konkurencjach rozgrywanych w ramach igrzysk w Oslo, wzięło udział 694 sportowców z 30 państw. Medalistami olimpijskimi zostali przedstawiciele trzynastu państw, spośród których osiem państw zdobyło przynajmniej jeden złoty medal. Dla siedemnastu reprezentacji oznaczało to zatem brak medalu na tych igrzyskach. Najwięcej medali – 16 – 7 złotych, 3 srebrne oraz 6 brązowych – zdobyli reprezentanci Norwegii. Zawody olimpijskie wyłoniły łącznie 118 medalistów, spośród których osiemnaścioro zdobyło co najmniej dwa medale. Spośród multimedalistów dziesięcioro zdobyło przynajmniej jeden złoty medal. Najbardziej utytułowanym zawodnikiem, z dorobkiem trzech złotych medali, został norweski panczenista, Hjalmar Andersen. Czytaj więcej…