Wzgórza Lewińskie

Wzgórza Lewińskie

Wzgórza Lewińskie
Megaregion	Pozaalpejska Europa Środkowa
Prowincja	Masyw Czeski
Podprowincja	Sudety z Przedgórzem Sudeckim
Makroregion	Sudety Środkowe
Mezoregion	Pogórze Orlickie
Mikroregion(y)	Wzgórza Lewińskie
Zajmowane jednostki administracyjne	województwo dolnośląskie, powiat kłodzki

Gomoła we Wzgórzach Lewińskich

Lewińska Czuba we Wzgórzach Lewińskich

Wiadukt kolejowy w Lewinie Kłodzkim

Wzgórza Lewińskie – małe pasmo górskie w południowo-zachodniej części Sudetów Środkowych w południowo-zachodniej Polsce w województwie dolnośląskim.

Opis

Wzgórza Lewińskie stanowią wschodnią część Pogórza Orlickiego​.

Wzgórza Lewińskie to niewielkie obszarowo pasmo wzniesień o powierzchni około 40 km², położone pomiędzy Górami Stołowymi na północy a Górami Orlickimi na południu, rozciągające się łukiem na odcinku od Kudowy-Zdroju po rejon Dusznik. Umowną północną granicę stanowi szosa Jeleniów - Dańczów - Gołaczów - Kulin Kłodzki - Słoszów - Duszniki Zdrój, południową Przełęcz Polskie Wrota, podnóża Gór Orlickich i granica państwowa, zachodnią Obniżenie Kudowy. Na wschodzie sięgają po Duszniki Zdrój.

Rzeźba terenu

Cały obszar pasma jest górzysty poprzecinany dolinami potoków z wyraźnie zaznaczonymi wzniesieniami. W północnej części Wzgórz wznosi się kilka zalesionych wzniesień z najwyższym Grodczynem (Grodźcem, 803 m n.p.m.), natomiast część południowa to niewielkie wzgórza wokół Taszowa.

Grodczyn wznoszący się między Lewinem a Dusznikami jest wyższy od najwyższego wzniesienia Gór Bardzkich.

Budowa geologiczna

Wzgórza Lewińskie zbudowane są ze skał metamorficznych: łupków łyszczykowych, amfibolitów i innych, granitoidów kudowskich pochodzących z okresu karbonu (sprzed 360–290 mln lat) i skał osadowych permskich.

Krajobraz

Mimo niewielkiej powierzchni krajobraz wzgórz jest bardzo zróżnicowany. Wzgórza przedstawiają krajobraz niskich gór, wyżyn i wysoczyzn silnie rozciętych przez potoki i systemy ich bocznych dolinek. Szczyty są kopulaste z wyraźnym podkreśleniem zboczy. Większość obszaru zajmują łąki i lasy. Krajobraz jest częściowo przeobrażony, pierwotny niskogórski. Charakter krajobrazu w większości został zachowany. Obszar jest średnio zaludniony.

Klimat

Wzgórza Lewińskie leżą w strefie oddziaływania mas powietrza polarnego, arktycznego, umiarkowanie kontynentalnego, podzwrotnikowego i z wyższych warstw atmosfery. W ciągu roku więcej jest dni pochmurnych niż słonecznych, największe zachmurzenie występuje w okresie jesienno-zimowym, najmniejsze w lecie. Klimat jest zbliżony do klimatu sąsiednich gór. Najkorzystniejsze warunki klimatycznie są u podnóża Gór Stołowych oraz w piętrze do około 400–500 m n.p.m. Średnia temperatura roczna oscyluje w granicach 7 °C. Najcieplejszym miesiącem jest lipiec (średnia temperatura 15,4 °C), najzimniejszym styczeń (średnia temperatura powietrza –3,2 °C). Okres wegetacyjny ma zróżnicowaną długość w zależności od wysokości terenu i regionu i trwa od ok. 27 tygodni w dolinach do ok. 25 tygodni na północnych zboczach szczytowych. Opady roczne w kotlinach wynoszą 800–1000 mm, a na wierzchowinie powyżej 1100 mm. Maksimum opadowe występuje w lipcu, minimum w lutym-marcu, często w grudniu i styczniu. Zima trwa od 1 do 16 tygodni. Dominują wiatry południowo-zachodnie (na wierzchowinie wzrasta udział wiatrów północnych).

Roślinność i zwierzęta

Wyższe partie Wzgórz Lewińskich porastają lasy świerkowe i świerkowo miejscami z domieszką brzozy, modrzewia i innych gatunków. Na terenie wzgórz występują skupiska roślinności górskiej objęte prawną ochroną. Na uwagę zasługują: parzydło leśne, dziewięćsił bezłodygowy, wawrzynek wilczełyko, śnieżyczka przebiśnieg, śnieżyca wiosenna, arnika górska, orlik pospolity, mieczyk dachówkowaty​​, barwinek pospolity, liczne storczyki (kukułka szerokolistna, podkolan biały, storczyk męski, buławnik wielkokwiatowy​, kruszczyk błotny​), goryczka krzyżowa​, goryczka orzęsiona, goryczuszka czeska​, zimowit jesienny, lilia złotogłów, lilia bulwkowata, zaraza wielka​​. Na łąkach występuje pełnik europejski, zwany tu różą kłodzką (niem. Glatzer Rose) i uważany za symbol ziemi kłodzkiej.

Świat zwierzęcy nie różni się specjalnie od innych części Sudetów. Z większych zwierząt mają tu swoje siedliska; jeleń, sarna i dzik. Inne ssaki występujące tu, to lis, borsuk, popielica i orzesznica. W zróżnicowanym dla Sudetów, świecie ptaków na terenie wzgórz występuje: jarząbek, sowa włochata, sikora sosnówka, mysikrólik, pliszka górska, rudzik, krzyżodziób świerkowy, kilka gatunków jastrzębi. W pobliżu potoków występuje salamandra plamista, na skałach występuje żmija zygzakowata.

Wody

Przez wzgórza na linii Karłów – przełęcz Polskie Wrota przebiega granica (dział wodny) pomiędzy zlewiskami Morza Bałtyckiego i Morza Północnego. Obszar leżący po zachodniej stronie należy do zlewiska Morza Północnego, pozostała część do zlewiska Morza Bałtyckiego. Głównymi rzekami odwadniającymi wzgórza są Klikawa (czes. Klikava, nieraz nazywana Bystra) odwadniająca południowo-zachodnią stronę i Bystrzyca Dusznicka zbierająca wody z północno-wschodniej części. Odwadniające dolinę potoki przebijają się przez wzgórza dolinami do ujść.

Komunikacja

Szlak kolejowy

• przez środek pasma prowadzi szlak Kłodzko – Kudowa-Zdrój

Drogi główne

• droga krajowa nr 8 o statusie międzynarodowym prowadząca do przejścia granicznego Kudowa Słone – Náchod.

Lokalne

• Kudowa-Zdrój – Duszniki-Zdrój
• Lewin Kłodzki – Taszów
• Kudowa-Zdrój – Brzozowie
• Lewin Kłodzki – Krzyżanów
• Lewin Kłodzki – Jarków

Miejscowości

• Lewin Kłodzki, Jerzykowice Małe, Dańczów, Gołaczów, Taszów, Kulin
• oraz leżące w pobliżu Kudowa-Zdrój i Duszniki-Zdrój

Turystyka

Przez wzgórza prowadzą szlaki turystyczne:

• – czerwony z Kudowy-Zdroju do Dusznik-Zdroju
• – niebieski z Przełęczy Lewińskiej do Zamku Homole
• – niebieski z Kulina do Dańczowa
• – zielony z Zieleńca do Lisiej Przełęczy

Ciekawe miejsca i miejscowości

• ruiny Zamku Homole na górze Gomoła
• Dańczów – drewniana dzwonnica przeciwpożarowa z 1849 r.
• Brzozowie – barokowy kościół św. Piotra i Pawła z 1400 r.
• Kulin – drewniane chaty z XIX wieku
• Lewin Kłodzki – ul. Lasek Miejski – barokowa kaplica św. J.Nepomucena z I połowy XVIII wieku, Góra Kalwaria z kaplicami z 1894 r., drewniane domy z końca XVIII wieku z ciekawymi portalami
• Lewin Kłodzki – w rynku kolumna maryjna z 1687 r., kościół św. Michała Archanioła z 1560 r. jako renesansowy w 1697 r. przebudowany na barokowy, kamienny wiadukt kolejowy o wysokości 27 metrów z 1906 r. zbudowany przez inżynierów włoskich

w pobliżu:

• Kudowa-Zdrój – zespół sanatoryjny z parkiem zdrojowym, wzgórze kapliczne
• Duszniki-Zdrój – barokowe kamieniczki w rynku, kolumna wotywna w z 1725 r. w rynku, zespół sanatoryjny z parkiem zdrojowym, Wzgórze Rozalii z kaplicą wotywną i pustelnią
• warownia Dobrošov po czeskiej stronie