Przejdź do zawartości

Stanisław Trzciński (kulturoznawca)

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Trzciński
Portret biznesowy Stanisława Trzcińskiego
Stanisław Trzciński (2023)
Pełne imię i nazwisko

Stanisław Wojciech Trzciński

Data i miejsce urodzenia

27 grudnia 1972
Warszawa

Zawód, zajęcie

Nauczyciel akademicki, przedsiębiorca

Alma Mater

Prywatna Wyższa Szkoła Businessu i Administracji w Warszawie (mgr)
Uniwersytet SWPS (dr)

Rodzice

Wojciech Trzciński
Ewa Szperl-Trzcińska

Odznaczenia
Odznaka honorowa „Działacza opozycji antykomunistycznej lub osoby represjonowanej z powodów politycznych”
Multimedia w Wikimedia Commons

Stanisław Wojciech Trzciński (ur. 27 grudnia 1972 w Warszawie) – polski kulturoznawca i ekonomista, doktor nauk o kulturze i religii, nauczyciel akademicki, menedżer kultury, organizator koncertów, przedsiębiorca, wydawca muzyczny, dziennikarz muzyczny i przedsiębiorca. Autor książki „Zarażeni dźwiękiem. Rynek muzyczny w czasach sztucznej inteligencji”[1].

Działalność muzyczna i menadżerska

[edytuj | edytuj kod]

W latach 1992–1994 współwłaściciel i promotor warszawskiego klubu Filtry[2][3][4]. Dyrektor artystyczno-repertuarowy A&R w Universal Music Polska od 1995 do 2000 roku[5].

W latach 1997–2011 autor i wydawca serii 35 albumów muzycznych. Kompilacje Pozytywne Wibracje[6], które zostały nagrodzone w 2005 roku złotą płytą[7] oraz dwukrotnie nagrodzone złotą płytą (w 2007 i 2008 roku[8][9]) Pieprz i Wanilia[9], zyskały największą rozpoznawalności i popularność w Polsce. W 2014 roku był współwydawcą nagrodzonego platynową płytą albumu koncertowego CD i DVD Night in Calisia Live w wykonaniu laureatów Grammy Awards Włodka Pawlika i Randy Breckera wraz z Filharmonikami Kaliskimi pod dyr. Adama Klocka[10].

Menedżer piosenkarek, w latach 1997–1999 Anny Marii Jopek, 1999–2002 Renaty Gabryjelskiej i w 2004 Natalii Lesz[11].

Z ojcem Wojciechem Trzcińskim od 2003 roku współtworzył Centrum Artystycznego Fabryka Trzciny[12]. Od 2006 do 2010 roku kompilował i wydawał serię płyt Sygnowano Fabryka Trzciny[13][9][14][15].

Od 2004 roku ze swoim wspólnikiem Pawłem Marią Kwiatkowskim[16] zrealizował w Polsce i Wielkiej Brytanii ponad 150 koncertów artystów polskich i zagranicznych, m.in. Macy Gray, Seal, Grace Jones, Kylie Minogue, Kool & The Gang, Gregory Porter, Woody Allen & His New Orleans Jazz Band, Al Di Meola, Scorpions, ZAZ, Take 6, Raphael Saadiq, Benjamin Clementine, The Brand New Heavies, Heather Small & M People, Incognito, Giulia Y Los Tellarini czy Goran Bregovic[9][17].

Jako współproducent i współscenarzysta, zorganizował od 2007 do 2018 roku na zlecenie ZPAV dwanaście gal wręczenia Nagród Muzycznych Fryderyk transmitowanych w Telewizji Polskiej, współpracując przy tym z wieloma polskimi artystami.

Właściciel i prezes zarządu agencji STX Music Solutions[18], wcześniej znanej jako STX Records[19], współzałożyciel agencji eventowej STX Jamboree[9], pomysłodawca[20] i właściciel[21] portalu internetowego i aplikacji mobilnych PrzestrzenMuzyki.pl[22][potrzebny przypis].

Organizator i producent wydarzeń artystycznych, imprez masowych i festiwali muzycznych, m.in. festiwalu PKO BP London Live w Wembley Arena w 2008 roku[23][24], koncertu Zaczęło Się w Polsce z udziałem m.in. Lecha Wałęsy (happening tzw. efekt domina[25]) w ramach obchodów 20. rocznicy odzyskania wolności w 1989 roku w Stoczni Gdańskiej dla 100 000 ludzi w 2009 roku[26]. Pozytywne Wibracje Festival w latach 2010–2012 w Białymstoku (jako dyrektor artystyczny)[27], spektaklu - oratorium Kolęda-Nocka 30 lat później (także jako współscenarzysta) w ramach 30 rocznicy wprowadzenia stanu wojennego w Polsce w 2011 roku w Studiu ATM w Warszawie[28], a także transmitowanego w Telewizji Polskiej: jubileuszowego Koncertu 100-lecia ZAiKS-u w Teatrze Wielkim - Operze Narodowej w Warszawie w 2018 roku (także jako współreżyser i współscenarzysta) z udziałem ponad 300 polskich twórców i artystów[29][30].

Działalność medialna

[edytuj | edytuj kod]

Felietonista i stały współpracownik polskiej edycji miesięcznika Playboy od 1993 do 1995 roku[31]. Wspólnie z Krzysztofem Mroziewiczem przeprowadził w 1993 roku wywiad z ukrywającym się w Tunisie Jasirem Arafatem. Materiał został przetłumaczony na wiele języków i opublikowany m.in. w niemieckiej edycji magazynu Playboy[32].

Od 2004 roku do 2008 roku dyrektor programowy i muzyczny śląskiej rozgłośni NRJ FM (Nowe Radio Jazz)[33]. Od 2004 do 2012 roku związany z Radiem PiN, gdzie był autorem cotygodniowych audycji[34] i serii płytowej Pinacolada[35]. Od 2020 roku autor cotygodniowej audycji Pinacolada 2.0 w rozgłośni Radiospacja[36].

W 2008 roku był szefem działu kultury dwutygodnika Gala[37], w 2011 roku felietonistą tygodnika Przekrój[38].

Działalność społeczna

[edytuj | edytuj kod]

W latach 1988–1990 wszedł w skład prezydium Międzyszkolnego Komitetu Solidarności i redakcji Międzyszkolnego Serwisu Informacyjnego Wydarzenia[39][40]. W 1989 roku jeden z bliskich współpracowników Jacka Kuronia w sztabie wyborczym Komitetu Obywatelskiego Solidarność na warszawskim Żoliborzu, gdzie w maju i czerwcu 1989 wraz z Adamem Wajrakiem kierowali akcją plakatowania całej dzielnicy[41][42][43][44][45].

Lokalny społecznik i redaktor naczelny portalu Żoliborz Oficerski[46]. Od 2017 roku wiceprezes Stowarzyszenia Nie dla Mostu i Trasy Krasińskiego[47].

Od 2018 roku fundator i prezes zarządu Fundacji Niespodzianka[48].

Członek Stowarzyszenia Autorów ZAiKS[49] i Akademii Fonograficznej ZPAV[50].

Działalność naukowa i wykształcenie

[edytuj | edytuj kod]

Wykształcenie

[edytuj | edytuj kod]

W 1991 roku ukończył LX Liceum Ogólnokształcącego im. Wojciecha Górskiego w Warszawie. W roku akademickim 1991/1992 studiował socjologię na Wydziale Filozofii i Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego. W 1995 roku został absolwentem Wydziału Ekonomii Prywatnej Wyższej Szkoły Businessu i Administracji w Warszawie, zdobywając tytuł magistra[9].

W 2022 roku został doktorem w dyscyplinie nauk o kulturze i religii Uniwersytetu Humanistycznospołecznego SWPS w Warszawie na Wydziale Nauk Humanistycznych. Wyróżniona rozprawa doktorska napisana pod kier. prof. dr hab. Doroty Ilczuk[51]: „W poszukiwaniu typologii odbiorców muzyki w dobie cyfryzacji"[52].

Działalność naukowa

[edytuj | edytuj kod]

Od 2017 roku wykładowca[53][11] oraz członek zespołu Centrum Badań nad Gospodarką Kreatywną[54] Uniwersytetu Humanistycznospołecznego SWPS w Warszawie. Gościnnie wykłada w Collegium Civitas w Warszawie[55][56]. Bada polski rynek muzyczny i współczesnych odbiorców muzyki[57][58]. Opisuje również sytuację prawną oraz materialną twórców w dobie rewolucji technologicznej w świecie cyfrowym[59][60].

W 2023 roku ukazała się wydana nakładem Wydawnictwa Naukowego PWN monografia jego autorstwa pt. „Zarażeni dźwiękiem. Rynek muzyczny w czasach sztucznej inteligencji”[61].

Autor licznych publikacji popularnonaukowych[62][63] oraz opublikowanego przez Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu w kwartalniku „Acta Universitatis Nicolai Copernici". Zarządzanie artykułu naukowego „Marketing muzyczny na przykładzie sojuszu marek” na temat współpracy gestora marki wina przeznaczonego dla masowego odbiorcy z niezależnym ośrodkiem sztuki[9].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Jego ojcem był kompozytor Wojciech Trzciński[12]. Jego siostra Eja Trzcińska związana jest z Papaya Films i współtworzy konkurs Papaya Young Creators[64]. Do 2002 roku związany z Renatą Gabryjelską[65]. Ma syna Jana Trzcińskiego (ur. 2010)[60][66].

Nagrody i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

W 2005 roku nagrodzony Złotą Płytą za album Pozytywne Wibracje. The Anthology[7] oraz w 2008 roku dwukrotnie nagrodzony Złotą Płytą za albumy Pieprz i Wanilia vol. 2 i Pieprz i Wanilia vol. 3[8].

Laureat Nagrody Specjalnej ZAiKS-u w 2022 roku[67] za wieloletni wkład w rozwój polskiej kultury[68].

W marcu 2025 odznaczony przez szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych Odznaką honorową „Działacza opozycji antykomunistycznej lub osoby represjonowanej z powodów politycznych”[69].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Zarażeni dźwiękiem. Rynek muzyczny w czasach sztucznej inteligencji | Stanisław Trzciński [online], Lubimyczytać.pl [dostęp 2025-05-04].
  2. ↑ Bartek Chaciński, 20 lat klubu „Filtry” [online], polityka.pl, 2012 [dostęp 2022-09-13] (pol.).
  3. ↑ Klub Filtry - urwana legenda [online], Onet Kultura, 20 września 2012 [dostęp 2022-09-13] (pol.).
  4. ↑ Tam bawiła się dzisiejsza elita. Filtry, legendarny warszawski klub, o którym pamięta się do dzisiaj [online], naTemat.pl [dostęp 2022-09-13] (pol.).
  5. ↑ Stanisław Trzciński [online], Discogs [dostęp 2022-09-13] (ros.).
  6. ↑ "Pozytywne Wibracje" po raz dziewiąty [online], Onet Wiadomości, 16 listopada 2007 [dostęp 2022-09-13] (pol.).
  7. ↑ a b Złote płyty za „Pozytywne wibracje” [online], 28 stycznia 2005.
  8. ↑ a b Złote płyty za "Pieprz i wanilię" [online], Onet Kultura, 29 lipca 2008 [dostęp 2022-09-13] (pol.).
  9. ↑ a b c d e f g Stanisław Trzciński, MARKETING MUZYCZNY NA PRZYKŁADZIE SOJUSZU MAREK, „Acta Universitatis Nicolai Copernici. Zarządzanie”, 44 (2), 2017, s. 31–48, DOI: 10.12775/AUNC_ZARZ.2017.017, ISSN 2450-7040 [dostęp 2022-09-13] (pol.).
  10. ↑ Platynowe płyty DVD przyznane w 2015 roku [online], ZPAV, 28 stycznia 2015 [dostęp 2022-09-14] [zarchiwizowane z adresu 2024-11-01].
  11. ↑ a b Stanisław Trzciński [online], swps.pl [dostęp 2022-09-13] (pol.).
  12. ↑ a b Piotr Miecznikowski, W końcu wybrałem muzykę i showbiznes - Stanisław Trzciński [online], empik.com, 14 stycznia 2008 [dostęp 2022-09-13] [zarchiwizowane z adresu 2025-04-22] (pol.).
  13. ↑ STX Music:Solutions™ | Własne wydawnictwa muzyczne [online], stxmusic.pl [dostęp 2022-09-13] (ang.).
  14. ↑ Wirtualna Polska Media S.A, „Sygnowano Fabryka Trzciny” na czwarte urodziny Fabryki Trzciny [online], wiadomosci.wp.pl, 12 listopada 2007 [dostęp 2022-09-13] (pol.).
  15. ↑ „Sygnowano Fabryka Trzciny” vol.5 – Muzyka - Polki.pl [online], polki.pl [dostęp 2022-09-13].
  16. ↑ STX JAMBOREE | Rejestr.io [online], rejestr.io [dostęp 2022-09-20].
  17. ↑ Stanisław Trzciński - Księgarnia PWN [online], ksiegarnia.pwn.pl [dostęp 2025-05-09].
  18. ↑ STX MUSIC SOLUTIONS | Rejestr.io [online], rejestr.io [dostęp 2022-09-20].
  19. ↑ Co brzmi w Trzcinie? [online], Onet Kultura, 5 września 2008 [dostęp 2022-09-13] (pol.).
  20. ↑ Playlisty Dawida Podsiadło, Ralpha Kamińskiego, Igora Herbuta i innych w Przestrzeni Muzyki - CGM.pl [online], CGM, 30 października 2020 [dostęp 2022-09-13] (pol.).
  21. ↑ Mateusz Ryman, Wystartował nowy serwis muzyczny inspirowany kompilacjami sygnowanymi przez Stanisława Trzcińskiego [online], JazzSoul.pl, 13 maja 2013 [dostęp 2022-09-20] (pol.).
  22. ↑ Serwis PrzestrzenMuzyki.pl – autorskie playlisty muzyczne [online], Serwis PrzestrzenMuzyki.pl [dostęp 2022-09-13] (pol.).
  23. ↑ Największy festiwal dla Polaków w UK - "PKO BP London Live" - Wembley Arena w 2008 roku - Koncerty - PrzestrzenMuzyki.pl [online], Serwis PrzestrzenMuzyki.pl [dostęp 2022-09-13] (pol.).
  24. ↑ Największe polskie gwiazdy zagrają w Londynie [online], media.pkobp.pl [dostęp 2022-09-20] (pol.).
  25. ↑ Gdańsk: Happening z udziałem Lecha Wałęsy [online], wydarzenia.interia.pl [dostęp 2022-09-13] (pol.).
  26. ↑ Koncert "Zaczęło się w Polsce" w Stoczni Gdańskiej 4 czerwca 2009 roku - Koncerty - PrzestrzenMuzyki.pl [online], Serwis PrzestrzenMuzyki.pl [dostęp 2022-09-13] (pol.).
  27. ↑ Zakończył się Białystok Pozytywne Wibracje Festival [online], wydarzenia.interia.pl [dostęp 2022-09-13] (pol.).
  28. ↑ "Kolęda-Nocka. 30 lat później" [online], Culture.pl [dostęp 2022-09-13] (pol.).
  29. ↑ Jubileuszowy Koncert 100-lecia ZAiKS-u w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej w 2018 roku - Koncerty - PrzestrzenMuzyki.pl [online], Serwis PrzestrzenMuzyki.pl [dostęp 2022-09-13] (pol.).
  30. ↑ Jubileuszowy Koncert 100-lecia ZAiKS-u | Teatr Wielki - Opera Narodowa | 19 marca 2018 [online], zaiks.org.pl [dostęp 2022-09-20].
  31. ↑ Stanisław Trzciński [online], oko.press [dostęp 2025-05-09].
  32. ↑ Playboy Nr.12 / Dezember 1993 – Erika Eleniak [online], AlteZeitschriften.de [dostęp 2022-09-13] (niem.).
  33. ↑ Wielkomiejska radiowa sieć jazzowa [online], wirtualnemedia.pl [dostęp 2022-09-13] (pol.).
  34. ↑ Stanisław Trzciński i jego "Pinacolada" znikają z Radia PiN [online], Press.pl [dostęp 2022-09-13] (pol.).
  35. ↑ Stanisław Trzciński | Radia PIN | "Pinacolada" [online], naTemat.pl [dostęp 2022-09-13] (pol.).
  36. ↑ Stanisław Trzciński wraca z audycją "Pinacolada" w RadioSpacja.pl [online], Onet Kultura, 14 kwietnia 2020 [dostęp 2022-09-13] (pol.).
  37. ↑ Stanisław Trzciński [online], Superstarsi.pl [dostęp 2022-09-13].
  38. ↑ Stanisław Trzciński – Blisko Polski [online] [dostęp 2022-09-13] (pol.).
  39. ↑ IPNtv Konferencje: Życie na przekór - Panel dyskusyjny | YouTube. [dostęp 2022-09-15].
  40. ↑ Bartłomiej Noszczak, Etos gniewu. Antykomunistyczne organizacje młodzieżowe w Warszawie (1944–1989), Instytut Pamięci Narodowej. Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, 2015, s. 684-705, ISBN 978-83-7629860-3.
  41. ↑ "Siedzieliśmy u Jacka, pijąc zagraniczne whisky. I knuliśmy" [online], TVN24.pl [dostęp 2022-09-13] (pol.).
  42. ↑ Pięciu licealistów w 1989 r. pomagało Kuroniowi. Spotkali się 30 lat później. Co teraz robią i co myślą o Polsce? | Wyborcza [online], warszawa.wyborcza.pl [dostęp 2022-09-13].
  43. ↑ Kulisy wyborów w 1989 r. "Siedzieliśmy z Kuroniem i piliśmy whisky" [online], polityka.se.pl [dostęp 2022-09-13].
  44. ↑ Dawid Krupski, „Nabrałem niepodważalnego zaufania do Jacka, gdy zorientowałem się, że ma otwarty dom” - Gazeta Żoliborza [online], 4 czerwca 2019 [dostęp 2022-09-13] (pol.).
  45. ↑ Debata: Dwadzieścia lat Pokolenia ‘89. [online], Liberté!, 30 sierpnia 2009 [dostęp 2022-09-13] (pol.).
  46. ↑ Stanisław Trzciński: “Połączmy Żoliborz z Bielanami” | Gazeta Żoliborza [online] [dostęp 2022-09-15].
  47. ↑ NIE DLA MOSTU I TRASY KRASIŃSKIEGO | Rejestr.io [online], rejestr.io [dostęp 2022-09-14].
  48. ↑ Fundacja Niespodzianka | KRS [online] [dostęp 2022-09-15].
  49. ↑ Stanisław Trzciński [online], zaiks.org.pl [dostęp 2022-09-14].
  50. ↑ Członkowie Akademii [online] [dostęp 2022-09-14] (pol.).
  51. ↑ Szacowanie liczebności artystów, twórców i wykonawców w Polsce I [online], swps.pl [dostęp 2022-09-13] (pol.).
  52. ↑ Postępowania awansowe | SWPS Instytut Nauk Humanistycznych [online], swps.pl [dostęp 2022-12-09] (pol.).
  53. ↑ Menedżer, agent, producent [online], swps.pl [dostęp 2022-09-13] (pol.).
  54. ↑ Centrum Badań nad Gospodarką Kreatywną [online], swps.pl [dostęp 2022-09-13] (pol.).
  55. ↑ Kadra studiów podyplomowych: Komercjalizacja projektów w kulturze [online], Collegium Civitas, 14 kwietnia 2021 [dostęp 2022-09-13] (pol.).
  56. ↑ Kadra studiów podyplomowych: Muzyka i media [online], Collegium Civitas, 14 kwietnia 2021 [dostęp 2022-09-13] (pol.).
  57. ↑ Staszek Trzciński – radiospacja [online] [dostęp 2022-09-13] (pol.).
  58. ↑ Stanisław Trzciński - kulturoznawca dla wielu będący żywą legendą - Herra On Air [online], iHeart [dostęp 2022-09-13] (ang.).
  59. ↑ Stanisław Trzciński, Autor w serwisie oko.press [online], oko.press [dostęp 2022-09-13].
  60. ↑ a b Muzyka - przekleństwo i przeznaczenie. Wywiad ze Stanisławem Trzcińskim | meakultura.pl [online], meakultura.pl [dostęp 2022-09-14].
  61. ↑ Edyta Jozdowska, Brawurowa premiera "Zarażonych Dźwiękiem" [online], PWN, 15 września 2023 [dostęp 2025-04-22] [zarchiwizowane z adresu 2025-04-22] (pol.).
  62. ↑ STX Music:Solutions™ | Badania naukowe [online], stxmusic.pl [dostęp 2022-09-16] (ang.).
  63. ↑ Stanisław Trzciński [online], Lubimyczytać.pl [dostęp 2025-05-09].
  64. ↑ Papaya New Directors: Eja Trzcińska, Marta Frączek i Magda Ignatowicz z nowymi obowiązkami [online], Press.pl [dostęp 2025-05-03].
  65. ↑ Ależ to był skandal! Aktorka uciekła sprzed ołtarza playboyowi [online], swiatseriali.interia.pl, 16 kwietnia 2021 [dostęp 2022-09-14] [zarchiwizowane z adresu 2025-04-22] (pol.).
  66. ↑ Wnuki Wojciecha Trzcińskiego odebrały Złotego Fryderyka pośmiertnie przyznanego kompozytorowi | Viva.pl [online], viva.pl [dostęp 2025-04-10].
  67. ↑ Nagroda Specjalna Stanisław Trzciński zaiks.org.pl [online], zaiks.org.pl [dostęp 2024-01-05].
  68. ↑ Nagrodzeni przez ZAiKS w 2022 roku pap.pl [online], pap.pl [dostęp 2024-01-05].
  69. ↑ STX Music:Solutions™ [online], www.stxmusic.pl [dostęp 2025-05-03] (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Stanisław_Trzciński_(kulturoznawca)&oldid=77028315”