Stare Łagiewniki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stare Łagiewniki
wieś
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 łódzkie

Powiat

zgierski

Gmina

Zgierz

Sołectwo

Łagiewniki Nowe

Strefa numeracyjna

42

Kod pocztowy

95-002[2]

Tablice rejestracyjne

EZG

SIMC

0417125

Położenie na mapie gminy wiejskiej Zgierz
Mapa konturowa gminy wiejskiej Zgierz, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Stare Łagiewniki”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, w centrum znajduje się punkt z opisem „Stare Łagiewniki”
Położenie na mapie województwa łódzkiego
Mapa konturowa województwa łódzkiego, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Stare Łagiewniki”
Położenie na mapie powiatu zgierskiego
Mapa konturowa powiatu zgierskiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Stare Łagiewniki”
Ziemia51°52′08″N 19°27′17″E/51,868889 19,454722[1]

Stare Łagiewnikiwieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie zgierskim, w gminie Zgierz.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Łagiewniki Stare to dawna wieś, od 1867 w gminie Łagiewniki w powiecie łódzkim. Pod koniec XIX wieku liczyły 232[3] mieszkańców, a cały zespół osadniczy Łagiewniki (obejmujący wsie Łagiewniki Małe, Łagiewniki Nowe, Łagiewniki Stare i Łagiewniki Poklasztorne oraz osadę folwarczną Łagiewniki) – 877 mieszkańców[4]. W okresie międzywojennym należała do powiatu łódzkiego w woj. łódzkim. W 1921 roku liczba mieszkańców wynosiła 38[5]. 1 września 1933 weszła w skład nowo utworzonej gromady (sołectwa) Łagiewniki Stare w granicach gminy Łagiewniki, składającej się z wsi Łagiewniki Stare oraz wsi i osady młynarskiej Skotniki (gmina Zgierz)[6]. Podczas II wojny światowej włączona do III Rzeszy.

Po wojnie Łagiewniki Stare powróciły na krótko do powiatu łódzkiego woj. łódzkim, lecz już 13 lutego 1946 gminę Łagiewniki podzielono i zniesiono, włączając jej południową część do Łodzi[7]. Łagiewniki Stare weszły w skład gminy Lućmierz, jako jedna z jej 19 gromad[8]. W związku z reorganizacją administracji wiejskiej jesienią 1954, Proboszczewice weszły w skład nowej gromady Smardzew w powiecie brzezińskim[9]. 1 lipca 1956 Łagiewniki Stare wraz z całą gromadą Smardzew włączono powiatu łódzkiego[10]. W 1971 roku (wraz z osadą młynarską Skotniki) liczyły 220 mieszkańców[11].

Od 1 stycznia 1973 w gminie Zgierz jako część sołectwa Łagiewniki[12]. W latach 1975–1987 miejscowość należała administracyjnie do województwa łódzkiego.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 14 stycznia 2024, identyfikator PRNG: 129130
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1212 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  3. Zapewno błęda liczba, skoro wieś liczyła tylko 9 domów. W 1921 roku liczyły 38 mieszkańców
  4. Łagiewniki (6), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola – Malczyce, Warszawa 1884, s. 572.
  5. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej
  6. Łódzki Dziennik Wojewódzki. 1933, nr 18, poz. 229.
  7. Dz.U. z 1946 r. nr 4, poz. 35
  8. Wykaz Gromad Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej według stanu z dnia 1.VII 1952 r., PRL, GUS, Warszawa.
  9. Uchwała Nr 29/54 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Łodzi z dnia 4 października 1954 r. w sprawie podziału na nowe gromady powiatu brzezińskiego; w ramach Zarządzenia Nr Or. V-167/1/54 Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Łodzi z dnia 22 listopada 1954 r. w sprawie ogłoszenia uchwał Wojewódzkiej Rady Narodowej w Łodzi z dnia 4 października 1954 r., dotyczących reformy podziału administracyjnego wsi (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Łodzi z dnia 1 grudnia 1954 r., Nr. 11, Poz. 39).
  10. Dz.U. z 1956 r. nr 23, poz. 106
  11. Statystyczna charakterystyka miejscowości w gromadach: pow. Łódź, woj. łódzkie /
  12. Uchwała Nr XIX/100/72 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Łodzi z dnia 9 grudnia 1972 w sprawie utworzenia gmin w województwie łódzkim (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Łodzi z dnia 20 grudnia 1972, Nr. 14, Poz. 185).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]