Stosunki polsko-północnokoreańskie
Stosunki polsko-północnokoreańskie – wzajemne relacje polityczne, kulturalne i gospodarcze między Polską i Koreą Północną utrzymywane od 16 października 1948[1]. Korea Północna utrzymuje swoją ambasadę w Warszawie, a Polska – w Pjongjangu. Funkcje polskiego ambasadora od 13 września 2014 roku do 31 stycznia 2019 r.[2] pełnił Krzysztof Ciebień[3].
Polska jest jednym z nielicznych państw, które utrzymują stosunki dyplomatyczne i gospodarcze z Koreą Północną. Według ankiety World Service Poll przeprowadzonej w 2013 roku przez BBC tylko 5% Polaków ocenia wpływy Korei Północnej pozytywnie, a 68% wyrażających negatywną opinię[4].
Historia
[edytuj | edytuj kod]Pierwszym Polakiem, który badał w latach 1885–1888 florę Półwyspu Koreańskiego, był Jan Kalinowski[5]. Zgromadzone okazy fauny koreańskiej przekazał do muzeum Branickich. Obecnie są przechowywane w Muzeum i Instytucie Zoologii Polskiej Akademii Nauk w Warszawie[6]. W 1900 roku Władysław Kotwicz wydał Opisanije Korei. Z kolei Wacław Sieroszewski opublikował kilka książek na podstawie zebranych doświadczeń z wyprawy do Korei w 1903 roku. Między innymi: Korea – klucz Dalekiego Wschodu wydana w 1905 roku czy powiadania Z życia Korei , Ol-soni Kisań wydana w 1906 roku. Jego książka o Korei została już w 1906 wydana w języku niemieckim[7].
Polska nawiązała stosunki dyplomatyczne z Koreą Północną 16 października 1948 roku, a porozumienie o wymianie ambasadorów zostało zawarte 7 czerwca 1950 roku. Delegacja Polskiego Komitetu Obrońców Pokoju z sekretarzem Centralnej Rady Związków Zawodowych (CRZZ) Marianem Czerwińskim, która odwiedziła Koreę w maju 1951 roku została przyjęta przez premiera Kim Ir Sena. Koreańską delegację z ministrem handlu Cheon Siu na czele przyjął Józef Cyrankiewicz. Podpisano polsko-koreańskie porozumienie o wymianie handlowej. Podczas wojny koreańskiej w ramach pomocy humanitarnej w maju 1953 roku przekazano Korei szpital. W czerwcu 1953 roku przedstawiciel Polski został członkiem Komisji Repatriacyjnej Państw Neutralnych, a Polska na mocy układu w Panmundżom została członkiem Komisji Nadzorczej Państw Neutralnych (KNPN)[8].
Po zakończeniu wojny Polska zobowiązała się do udzielenia Korei pomocy. Wstępne porozumienie podpisano podczas wizyty delegaci rządowej KRL–D z ministrem handlu Li Dżujenem na czele. Zobowiązano się udzielić pomocy w odbudowie zakładów przemysłowych, kopalń węgla i miast. Dodatkowo Polska w latach 1953–1954 zobowiązała się dostarczyć nieodpłatnie uzbrojenie i sprzęt wojskowy[8].
Polska przyjęła w ramach pomocy humanitarnej grupę koreańskich sierot. Pierwsza grupa około 200 dzieci trafiła do Polski jeszcze w 1951 roku. Zamieszkały pod Ciechanowem, potem przeniesiono je do ośrodka w Świdrze pod Otwockiem[9]. Kolejna grupa 1270 dzieci przyjechała do Polski w 1953 roku. Zamieszkały w Płaskowicach (obecnie Lwówek Śląski). Rząd PRL przydzielił 133 stypendia dla studentów i 162 dla uczniów koreańskich w Polsce. W 1959 roku rząd Korei Północnej nakazał koreańskim sierotom powrót do kraju. Utrzymywali kontakt z opiekunami do 1961 roku, gdy korespondencja przestała przychodzić[10].
Od czerwca 1956 do 1993 roku Polska była członkiem NNSC utworzonego przez KRLD i chińskich wolontariuszy w ramach porozumienia o zawieszeniu broni. Po upadku komunizmu w Polsce i Czechosłowacji, władze nad obozami przejęła Koreańska Armia Ludowa wydalając z państwa Polaków i Czechów. W 1989 roku Polska utraciła przyjazny status i jej uprzywilejowaną pozycję w kontaktach z Koreą Północną. Pomimo przyjęcia kapitalizmu w Polsce stosunki między Polską a KRLD pozostały na godziwym poziomie[11].
Polska dostarcza Korei Północnej małe ilości grantów na maszyny rolnicze, leki itp.
W Polsce znajduje się diaspora północnokoreańska licząca ok. 800 osób[12].
Umowy dyplomatyczne
[edytuj | edytuj kod]
Do 2009 roku między państwami zostało zawartych 16 umów dwustronnych. 12 z nich KRLD zawarto z PRL a 4 z RP[13].
| Data podpisania |
Umowa |
|---|---|
| 8 maja 1953 | Umowa w sprawie utworzenia szpitalu Polskiego Czerwonego Krzyża w Korei Północnej |
| 11 maja 1956 | Umowa o współpracy kulturalnej między rządami |
| 28 września 1966 | Protokół dotyczący zmiany art. 4 porozumienia w sprawie współpracy kulturalnej podpisanego w dniu 11 maja 1956 |
| 10 maja 1966 | Umowa o powstaniu ambasady północnokoreańskiej w Warszawie i polskiej w Pjongjangu |
| 4 października 1972 | Umowa w sprawie utworzenia Komisji Konsultacyjnej ds. kwestii naukowo-technicznych i ekonomicznych |
| 30 maja 1977 | Protokół częściowo zmieniający umowę o uprawnianiach ambasadach |
| 28 sierpnia 1978 | Umowa dotycząca usług lotniczych |
| 3 sierpnia 1982 | Konwencja konsularna |
| 27 marca 1986 | Umowa o współpracy w produkcji śmigłowców Mi-2 w Korei Północnej |
| 28 września 1986 | Umowa w sprawie pomocy prawnej w sprawach cywilnych, rodzinnych i karnych. |
| 30 października 1986 | Umowa dostaw i płatności związane ze śmigłowcami Mi-8 |
| 2 listopada 1987 | Przemianowanie Koreańsko-Polskie Towarzystwo Maklerów w Chopol. |
| Data podpisania |
Umowa |
|---|---|
| 12 maja 1992 | Umowa w sprawie handlu i płatności |
| Protokół w sprawie wykonania wzajemnych zobowiązań w rozliczeniach rubli w stosunkach płatniczych ze względu na zmianę zamiennych płatności walutowych od dnia 1 stycznia 1991 | |
| 2 października 1997 | Umowa o współpracy w rybołówstwie |
| 1 lutego 2007 | Protokół o ważności dwustronnych umów międzynarodowych w stosunkach między RP a KRLD |
Oficjalne wizyty państwowe
[edytuj | edytuj kod]Wiceminister Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej odwiedzał Koreę Północną w celach konsultacji politycznych w latach 2001, 2004 i 2007; natomiast wiceminister Spraw Zagranicznych KRLD odwiedził Polskę w tym samym celu w 2008 roku.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]- Polityka zagraniczna Polski
- Polityka zagraniczna Korei Północnej
- Ambasada RP w Pjongjangu
- Ambasada Korei Północnej w Polsce
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑
Ambasada Rzeczypospolitej Polskiej w Pjongjangu [online], pjongjang.msz.gov.pl [dostęp 2017-11-20] (pol.).[martwy link] - ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 4 grudnia 2018 r. nr 110.67.2018 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2018 r. poz. 1236)
- ↑ Ambasador, Ambasada Rzeczypospolitej Polskiej w Pjongjangu [zarchiwizowane 2018-04-20] (pol.).
- ↑ 2013 World Service Poll BBC
- ↑ Jan Kalinowski - Muzeum Etnograficzne w Krakowie [online], etnomuzeum.eu [dostęp 2021-12-23] (pol.).
- ↑ Anna Diniejko, O polsko-koreańskich kontaktach naukowych, kulturalnych i literackich, „Azja-Pacyfik” (16), 2013, s. 158-183.
- ↑ Korea, Land und Volk nach eigener Anschauung gemeinverständlich geschildert., by Wacław Sieroszewski | The Online Books Page [online], onlinebooks.library.upenn.edu [dostęp 2021-12-25].
- ↑ a b Kyunam Kim, Stosunki Polski z państwami Półwyspu Koreańskiego [online], 2015 [dostęp 2021-12-23].
- ↑ C. Józefowski: “Dzieci poszły do Polski” – historia koreańskich sierot ponownie na ekranie [online], Centrum Studiów Polska-Azja, 19 kwietnia 2017 [dostęp 2021-12-10] (pol.).
- ↑ Wysłane do Polski – koreańskie sieroty w PRL-u [online], Culture.pl [dostęp 2021-12-23] (pol.).
- ↑ Polska- KRL-D, przegląd stosunków po 1989 roku. Centrum Studiów Polska – Azja, 2008-12-30. [dostęp 2020-04-14]. (pol.).
- ↑ Mikołaj Chrzan, Marcin Kowalski, Slaves from North Korea work in Gdańsk Shipyard [PDF], „Gazeta Wyborcza”, 24 marca 2006 [dostęp 2008-10-05] [zarchiwizowane z adresu 2009-10-14].
- ↑ https://traktaty.msz.gov.pl Internetowa Baza Traktatowa
| Ujęcie chronologiczne | |
|---|---|
| Europa |
|
| Azja i Oceania |
|
| Ameryka | |
| Afryka | |
| Historia | |
| Organizacje międzynarodowe, inne podmioty oraz nieformalne formy współpracy regionalnej |
