Władysław Polakowski

Władysław Polakowski
	kapitan piechoty
Data i miejsce urodzenia	2 czerwca 1893 ; Drohobycz
Data i miejsce śmierci	1940 ; Katyń
	Przebieg służby
Lata służby	1914–1921 i 1939-1940
Siły zbrojne	Cesarsko-królewska Obrona Krajowa; Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	5 pułk piechoty LP; 4 pułk piechoty LP; 5 pułk piechoty; 2 pułk strzelców; 4 pułk piechoty; 11 pułk piechoty; 26 pułk piechoty
Stanowiska	dowódca kompanii
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; Wojna polsko-ukraińska; wojna polsko-bolszewicka; II wojna światowa; kampania wrześniowa
	Odznaczenia

Władysław Polakowski (ur. 2 czerwca 1893 w Drohobyczu, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – kapitan piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Stanisława i Pauliny z Mrozów^[1]^[2]. W 1908, jako uczeń V klasy gimnazjum, wstąpił do Związku Walki Czynnej^[3]. W 1912 ukończył VIII klasę w C. K. Gimnazjum im. Franciszka Józefa w Drohobyczu bez zdania matury^[4]. W 1912 został organizatorem i komendantem Polskiej Drużyny Strzeleckiej^[3]. W tym samym roku rozpoczął studia w Akademii Rolniczej w Dublanach. W lipcu 1914, w szeregach drużyny strzeleckiej, pomaszerował z Dublan do Lwowa, gdzie wstąpił do Legionu Wschodniego^[3]. Po rozwiązaniu Legionu został aresztowany i wcielony do cesarsko-królewskiej Obrony Krajowej^[3]. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 sierpnia 1916. Jego oddziałem macierzystym był Pułk Strzelców Nr 21^[5].

Od stycznia 1917 w Legionach Polskich^[1], gdzie dowodził kompanią w 5 pułku piechoty LP, a następnie dowódca 1 i 6 kompanii w 4 pułku piechoty LP. Po kryzysie przysięgowym został odwołany z Legionów i wysłany na front włoski^[3]. Od 1918 dowodził POW w Drohobyczu. Od listopada 1918 w szeregach odrodzonego Wojska Polskiego, został przydzielony do 5 pułku piechoty z którym walczył podczas wojny polsko-ukraińskiej. Za udział w odsieczy Lwowa został odznaczony Orderem Virtuti Militari^[1]. Od 25 listopada 1918 w 2 pułku strzelców lwowskich. 7 lipca 1919 został formalnie przyjęty do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia porucznika ze starszeństwem od dnia 1 listopada 1918 i zaliczony do I Rezerwy armii^[6]. 15 sierpnia tego roku został przeniesiony do 4 pułku piechoty, z którym walczył podczas wojny polsko-bolszewickiej^[1]. Od czerwca 1920 w składzie 11 pułku piechoty, a następnie w 26 pułku piechoty^[1].

Od 6 czerwca 1923 został przeniesiony do rezerwy^[1]. Ćwiczenia rezerwy odbywał w 70 i 71 pułku piechoty. W 1934 pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Toruń. Posiadał wówczas przydział w rezerwie do 63 pułku piechoty w Toruniu^[7]. Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1939 i 34. lokatą w korpusie oficerów rezerwy piechoty^[8].

W 1923 ukończył studia na Wydziale Rolniczo-Leśnym Politechniki Lwowskiej^[1] i otrzymał dyplom Inżyniera agronoma. Następnie pracował jako urzędnik państwowy w Toruniu, następnie w Urzędzie Wojewódzkim w Poznaniu, Łodzi i Kielcach^[1]. Zamieszkał w Toruniu, gdzie pracował jako inspektor organizacji gospodarstwa.

W kampanii wrześniowej został zmobilizowany, walczył na froncie. Wzięty do niewoli przez Sowietów, osadzony w Kozielsku. Został zamordowany wiosną 1940 w lesie katyńskim. Figuruje na liście wywózkowej 032/1 z 14 kwietnia 1940, poz. 37.

Władysław Polakowski był żonaty, miał synów Witolda (ur. 1928) i Zbigniewa (ur. 1930)^[1].

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień majora^[9]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 5761^[1]
Krzyż Walecznych^[1]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k Polak (red.) 1993 ↓, s. 168.
↑ Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 496.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Sitkiewicz 1991 ↓, s. 375.
↑ Sprawozdanie 1912 ↓, s. 92, 94.
↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 115, 298.
↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 78 z 19 lipca 1919 roku, s. 1764.
↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 17, 524.
↑ Rybka i Stepan 2004 ↓, s. 606, autorzy zaznaczyli, że na stopień porucznika był mianowany pod nazwiskiem „Maliszewski”.
↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum im. Franciszka Józefa w Drohobyczu za rok szkolny 1912. Drohobycz: 1912.
Ranglisten der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1918. Wiedeń: 1918.
Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
Banaszek Kazimierz; Roman Wanda Krystyna; Sawicki Zdzisław: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.
Убиты в Катыни. Księga pamięci polskich jeńców wojennych – więźniów Kozielskiego Obozu NKWD rozstrzelanych decyzją Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940 roku. Лариса Еремина (red.). Moskwa: Stowarzyszenie Memoriał, 2015. ISBN 978-5-78700-123-5.
Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2004. ISBN 978-83-7188-691-1.
Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.
Teresa Sitkiewicz. Pro memoria. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 1 (35), 1991. Warszawa: Wojskowy Instytut Historyczny.

[CITEREFPolak_(red.)1993168-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k Polak (red.) 1993 ↓, s. 168.

[CITEREFKsięga_Cmentarna_Katynia2000496-2] Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 496.

[CITEREFSitkiewicz1991375-3] Sitkiewicz 1991 ↓, s. 375.

[CITEREFSprawozdanie191292,_94-4] Sprawozdanie 1912 ↓, s. 92, 94.

[CITEREFRanglisten1918115,_298-5] Ranglisten 1918 ↓, s. 115, 298.

[6] Dz. Rozk. Wojsk. Nr 78 z 19 lipca 1919 roku, s. 1764.

[CITEREFRocznik_Oficerski_Rezerw193417,_524-7] Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 17, 524.

[CITEREFRybkaStepan2004606,_autorzy_zaznaczyli,_że_na_stopień_porucznika_był_mianowany_pod_nazwiskiem_„Maliszewski”-8] Rybka i Stepan 2004 ↓, s. 606, autorzy zaznaczyli, że na stopień porucznika był mianowany pod nazwiskiem „Maliszewski”.

[9] Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]