Władysław Królikowski
 Władysław Królikowski (przed 1934) | |
 podpułkownik dyplomowany piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia |
11 czerwca 1892 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
wiosna 1940 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1914–1940 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki |
3 Pułku Piechoty |
| Stanowiska |
dowódca batalionu |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
     
| |
.png){kind=small}
Władysław Królikowski (ur. 11 czerwca 1892 w Osjakowie, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – podpułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się w Osjakowie, w powiecie wieluńskim, w rodzinie Ludwika i Berty z domu Sejdel. Był młodszym bratem Henryka Królikowskiego[1]. Przed wybuchem I wojny światowej był członkiem Strzelca. Podczas wojny służył w Legionach, w 3 pułku piechoty. Brał udział w szlaku bojowym II Brygady Legionów Polskich, walczył pod Rokitną, Rarańczą nad Stochodem. 1 maja 1916 roku został awansowany na stopień chorążego[2].
Po zakończeniu działań wojennych pozostał w wojsku został zweryfikowany do stopnia kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku w korpusie oficerów piechoty. W 1923 roku pełnił służbę w Centralnej Szkole Podoficerów Zawodowych Piechoty Nr 1 w Chełmnie na stanowisku dowódca I baonu szkolnego, pozostając oficerem nadetatowym 3 pułku piechoty Legionów[3]. W 1924 roku pełnił służbę w 71 pułku piechoty w Ostrowi Mazowieckiej[4]. 1 grudnia 1924 roku został mianowany majorem ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 roku i 144. lokatą w korpusie oficerów piechoty[5]. Od 1 kwietnia do 1 lipca 1925 roku był odkomenderowany z 71 pp do Departamentu Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie na okres próby[6]. 31 lipca 1926 roku został przeniesiony z Departamentu Piechoty MSWojsk. do Korpusu Ochrony Pogranicza na stanowisko dowódcy 7 batalionu granicznego[7][8]. 28 stycznia 1931 roku otrzymał przeniesienie do 62 pułku piechoty w Bydgoszczy na stanowisko kwatermistrza[9][10]. W czerwcu 1935 roku został przesunięty na stanowisko dowódcy batalionu[11]. 31 sierpnia tego roku ogłoszono jego przeniesienie do 65 pułku piechoty w Grudziądzu na stanowisko dowódcy II batalionu detaszowanego w Gniewie[12]. Na stopień podpułkownika został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 i 4. lokatą w korpusie oficerów piechoty[13]. W 1939 roku mieszkał w Siedlcach[14]. Pełnił służbę na stanowisku komendanta Kadry Zapasowej Piechoty Piotrków[13].
W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku – po agresji ZSRR na Polskę – w nieznanych okolicznościach wzięty do niewoli sowieckiej i przewieziony do obozu w Starobielsku[1]. Wiosną 1940 roku został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany potajemnie w bezimiennej mogile zbiorowej w Piatichatkach[1], gdzie od 17 czerwca 2000 roku mieści się oficjalnie Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie[15]. Figuruje na Liście Starobielskiej NKWD, pod poz. 1854[1].
5 października 2007 roku minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień pułkownika[16][17][18]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[19][20][21].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 7371
- Krzyż Niepodległości (17 września 1932)[22]
- Krzyż Walecznych (trzykrotnie)[1]
- Złoty Krzyż Zasługi (14 września 1929)[23]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[1]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[1]
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]- jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- obozy NKWD dla jeńców polskich
- ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Charkowie
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 264.
- ↑ Lista starszeństwa 1917 ↓, s. 29.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 131, 408, 1515.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 290, 351.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 735.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 45 z 23 kwietnia 1925 roku, s. 218.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 30 z 31 lipca 1926 roku, s. 237.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 122, 176.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 31.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 27, 590.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 1 czerwca 1935 roku, s. 55.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 31 sierpnia 1935 roku, s. 97.
- ↑ a b Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 14.
- ↑ Zaginieni 1939–45 - Władysław KRÓLIKOWSKI, Osajków, Siedlce [online], zaginieni1939-45.pl [dostęp 2019-10-27] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-05].
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. LXXIV.
- ↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. [online], web.archive.org, s. 6 [dostęp 2024-10-30] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-27] (pol.).
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ Zbrodnia katyńska, miedzy prawdą i kłamstwem [online], edukacja.ipn.gov.pl, 2008, s. 215 [dostęp 2024-09-17] (pol.).
- ↑ Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” [online], prezydent.pl [dostęp 2024-08-26] (pol.).
- ↑ Harmonogram odczytywania nazwisk osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie [online], policja.pl, s. 1-4 [dostęp 2024-08-28] (pol.).
- ↑ „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. [dostęp 2023-09-15].
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 217, poz. 249 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ M.P. z 1929 r. nr 216, poz. 507 „za zasługi w służbie granicznej”.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich w dniu oddania Legionów Polskich Wojsku Polskiemu (12 kwietnia 1917). Komenda Legionów Polskich, 1917.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Władysław Królikowski. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2019-10-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-03)].
- Członkowie Związku Strzeleckiego
- Dowódcy batalionów Korpusu Ochrony Pogranicza
- Dowódcy batalionu KOP „Podświle”
- Kwatermistrzowie 62 Pułku Piechoty (II RP)
- Odznaczeni Krzyżem Niepodległości
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (trzykrotnie)
- Odznaczeni Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Odznaczeni Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918–1921
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Oficerowie 3 Pułku Piechoty Legionów
- Oficerowie piechoty Legionów Polskich 1914–1918
- Oficerowie Wojska Polskiego zamordowani w Charkowie
- Pochowani na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu na Piatichatkach w Charkowie
- Podpułkownicy piechoty II Rzeczypospolitej
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Uczestnicy kampanii wrześniowej (strona polska)
- Urodzeni w 1892
- Zmarli w 1940
- Żołnierze II Brygady Legionów Polskich
- Ludzie urodzeni w Osjakowie