Zygmunt Berezowski

Zygmunt Berezowski
Data i miejsce urodzenia	17 września 1891 ; Potiejówka, gubernia kijowska, Imperium Rosyjskie
Data i miejsce śmierci	1 lipca 1979 ; Londyn, Wielka Brytania
	Poseł I kadencji Sejmu (II RP)
Okres	od 1922; do 1927
Przynależność polityczna	Związek Ludowo-Narodowy
	Poseł II kadencji Sejmu (II RP)
Okres	od 1928; do 1930
Przynależność polityczna	Związek Ludowo-Narodowy
	Poseł III kadencji Sejmu (II RP)
Okres	od 1930; do 1935
Przynależność polityczna	Stronnictwo Narodowe
	Minister spraw wewnętrznych
Okres	od 29 listopada 1944; do 10 lutego 1949/5 lipca 1945
Przynależność polityczna	Stronnictwo Narodowe
Poprzednik	Władysław Banaczyk
Następca	Roman Odzierzyński (jako kierownik ministerstwa)
	Multimedia w Wikimedia Commons

Zygmunt Berezowski ps. Oleśnicki (ur. 17 września 1891 w Potiejówce na Kijowszczyźnie, zm. 1 lipca 1979 w Londynie) – polski prawnik, dziennikarz, polityk i działacz społeczny, poseł na Sejm I,II i III kadencji w II RP z ramienia Związku Ludowo-Narodowego oraz Stronnictwa Narodowego^[2].

Życiorys

Syn Wiktora i Marii z Wróblewskich. Ukończył gimnazjum w Białej Cerkwi^[3]. Studiował prawo w Krakowie i Kijowie. Był członkiem Związku Młodzieży Polskiej „Zet”^[3], od 1915 roku członkiem Ligi Narodowej^[4]. Sekretarz generalny Polskiego Komitetu Wykonawczego na Rusi w latach 1917–1919. Członek Rady Polskiej Zjednoczenia Międzypartyjnego w czasie I wojny światowej. W 1920 roku zgłosił się na ochotnika do Wojska Polskiego.

W latach 1922–1935 był posłem na Sejm. W Sejmie Rzeczypospolitej Polskiej I kadencji był członkiem klubu Związku Ludowo-Narodowego^[5]. Był sekretarzem generalnym Polskiego Towarzystwa Opieki nad Kresami. Działacz ZLN i SN. Od 1926 roku członek Wydziału Wykonawczego Obozu Wielkiej Polski. Członek Zarządu Głównego SN od 1928 roku. Od 1936 roku członek tajnego kierownictwa SN tzw. Dziewiątki. Redaktor pism „Polityka Narodowa” i „Warszawski Dziennik Narodowy”.

W czasie okupacji reprezentant SN w Radzie Jedności Narodowej.

Od 1944 do 1949 pełnił funkcję ministra spraw wewnętrznych w emigracyjnych rządach Tomasza Arciszewskiego i Tadeusza Komorowskiego. Przewodniczący Komitetu dla Spraw Kraju^[6].

Zmarł 1 lipca 1979 roku w Londynie. Pochowany na Cmentarzu Gunnersbury (Sq. J, gr.9A.)^[7].

Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej pod red. Jacka M. Majchrowskiego. Warszawa 1994.
Leksykon historii Polski z 1995.
Emil Noiński, Z korespondencji Zygmunta Berezowskiego ze Stanisławem Mikołajczykiem (maj-październik 1944 r.), „Niepodległość i Pamięć” 2011, nr 34, s. 193-205.
Emil Noiński, Z korespondencji Zygmunta Berezowskiego w pierwszych miesiącach emigracji (maj – listopad 1944 r.), [w:] Archiwum Narodowej Demokracji, t. 2, red. J. Engelgard, M. Motas, Warszawa 2014, s. 277-310.

↑ 5 lipca 1945 rząd RP na uchodźstwie utracił powszechne uznanie międzynarodowe
↑ Berezowski Zygmunt, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2019-12-01] .
↑ ^a ^b Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1939, s. 13. [dostęp 2021-06-29].
↑ Stanisław Kozicki, Historia Ligi Narodowej (okres 1887–1907), Londyn 1964, s. 570.
↑ Tadeusz i Witold Rzepeccy, Sejm i Senat 1922–1927, Poznań 1923, s. 468.
↑ Stanisław Dzięciołowski, Parlament Polski Podziemnej 1939–1945, Warszawa 2004, s. 14, 138.
↑ Opracowanie stanu zachowania grobów rządowych w Wielkiej Brytanii [online], Fundacja "Pomoc Polakom na Wschodzie" im. Jana Olszewskiego [dostęp 2023-04-20] (pol.).