Emile Zuckerkandl: Różnice pomiędzy wersjami
nowy |
(Brak różnic)
|
Wersja z 18:28, 19 lis 2013
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Zawód, zajęcie | |
Narodowość | |
Alma Mater |
University of Illinois (M.A., fizjologia), |
Uczelnia | |
Pracodawca |
Centre national de la recherche scientifique, |
Małżeństwo |
Jane Zuckerkandl |
Krewni i powinowaci |
babka Berta Zuckerkandl-Szeps, |
Emile Zuckerkandl (ur. 4 lipca 1922 w Wiedniu, zm. 9 listopada 2013 w Palo Alto[a]) – urodzony w Austrii, pracujący w Stanach Zjednoczonych i Francji, biolog pochodzenia żydowskiego, jeden z twórców biologii ewolucyjnej – współautor koncepcji zegara molekularnego, opublikowanej w roku 1962 wraz z Linusem Paulingiem.
Życiorys
Jego babką była Berta Zuckerkandl-Szeps, szwagierka Georges'a Clemenceau, austriacka pisarka, w której wiedeńskim salonie bywało wielu wybitnych przedstawicieli świata sztuki i polityki. Do albumu wnuka pisarki wpisali się m.in. Peter Altenberg, Alfred Polgar, Arthur Schnitzler, Stefan Zweig, Felix Salten, Rainer Maria Rilke, Jean Anouilh, André Gide, Romain Rolland. Dziadek – Emil Zuckerkandl – był znanym anatomem (pierwszy opisał ciałka przyzwojowe aorty – narząd Zuckerkandla). Po wcieleniu Austrii do III Rzeszy rodzina była zmuszona do ucieczki[b]. Emile Zuckerkandl z matką i babką znalazł się we Francji, dokąd już wcześniej wyjechał jego ojciec (z Francją łączyły rodzinę więzi małżeńskie). Po upadku Francji wszyscy przedostali się do Algierii; przebywali tam do końca wojny (1940–1945)[1][2][3].
Młody E. Zuckerkandl był zainteresowany medycyną oraz – stwierdził, że w większym stopniu – biologią. Studia biologiczne, rozpoczęte w Algierii, utrudniała antysemicka polityka rządu Vichy. Pobierał lekcje gry na fortepianie u nauczyciela, który bardzo wysoko oceniał jego zdolności muzyczne[2].
Po zakończeniu wojny i krótkim pobycie na Sorbonie E. Zuckerkandl wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie studiował fizjologię na University of Illinois. W kolejnych latach studiował biochemię we Francji i prowadził badania we francuskim Marine Laboratory oraz w Marine Biological Laboratory w Woods Hole. Otrzymał dyplom MA w roku 1947 (University of Illinois; promotor: Clifford Ladd Prosser[4]), specjalista w dziedzinie fizjologii porównawczej. Pracę doktorską wykonywał w dziedzinie biochemii (Sorbona, 1958, promotor: Claude Fromageot). Już przed obroną pracy podjął poszukiwania możliwości prowadzenia dalszych badań, dotyczących zmian aktywności enzymatycznej hemocyanin pod wpływem zmian konformacji w pobliżu atomów miedzi. Doprowadził do spotkania z Linusem Paulingiem, któremu przedstawił swój program.
Po doktoracie otrzymał od Paulinga propozycję pracy na stypendium podoktoranckim w Caltech, jednak w innym kierunku (początkowo nie był z tego zadowolony). W Pasadenie poznał techniki badań biochemicznych, umożliwiające porównanie budowy cząsteczek hemoglobiny wielu naczelnych oraz innych taksonów[2][3]. Porównując sekwencje aminokwasów w tych białkach potwierdzono, że liczba różnic między nimi może być bezpośrednio związana z przebiegiem procesu ewolucji. Sformułowana wkrótce – wspólnie z Paulingiem[2][5] – hipoteza „zegara molekularnego”, została opisana w roku 1961 i opublikowana w roku 1962[6].
Jest uznawana za „jedno z najistotniejszych odkryć w ewolucji molekularnej” i „jeden z najprostszych i najpotężniejszych pomysłów w dziedzinie ewolucji”[7].
W roku 1965 Emile Zuckerkandl wrócił do Francji, gdzie objął stanowisko dyrektora ds. nauki w Centre national de la recherche scientifique i założył Research Center of Macromolecular Biology, którym kierował przez 10 lat. W latach 70. ponownie wyjechał do Stanów Zjednoczonych. Został prezesem Linus Pauling Institute, a od roku 1992 w Institute for Molecular Medicine[3].
W roku 1971 założył Journal of Molecular Evolution przez wiele lat był redaktorem naczelnym tego wydawnictwa[3].
Publikacje (wybór)
Wybór według Caltech Library Servis[3]:
- 1965 – Evolutionary divergence and convergence in proteins (wsp. L. Pauling)[8],
- 1965 – Molecules as documents of evolutionary history (wsp. L. Pauling)[9],
- 1971 – Mutational trends and random processes in the evolution of informational macromolecules (wsp. J. Derancourt J., H. Vogel)[10],
- 1972 – Some aspects of protein evolution,
- 1975 – The appearance of new structures and functions in proteins during evolution,
- 1976 – Evolutionary processes and evolutionary noise at the molecular level. I. Functional density in proteins,
- 1976 – Evolutionary processes and evolutionary noise at the molecular level. II. A selectionist model for random fixations in proteins,
- 1978 – Multilocus enzymes, gene regulation, and genetic sufficiency,
- 1978 – Molecular evolution as a pathway to man,
- 1986 – Polite DNA: functional density and functional compatibility in genomes,
- 1987 – On the molecular evolutionary clock,
- 1990 – Random walking. Can large insertions and deletions between genes affect development?,
- 1992 – Revisiting junk DNA,
- 1992 – Revisiting junk DNA,
- 1993 – Can flies stand in for humans?,
- 1995 – Tracking heterochromatin (wsp. W. Hennig),
- 1995 – Junk DNA and sectorial gene repression,
- 1997 – Neutral and Nonneutral Mutations: The Creative Mix-Evolution of Complexity in Gene Interaction Systems,
- 1998 – The journal and its field: a case of co-evolution,
- 1999 – Sectorial gene repression in the control of development,
- 2000 – Social constructionism, a lost cause.
- ↑ Informacje o dacie i miejscu śmierci – według en:Emile Zuckerkandl.]]
- ↑ Berta Zuckerkandl opisała te wydarzenia w kronice, która znajduje się w zbiorach Austriackiej Biblioteki Narodowej. Zabezpieczono tam również album wnuka pisarki, z autografami wybitnych osób oraz inne rodzinne pamiątki, m.in. fotografię Emile Zuckerkandla z babką lub kartę pocztową, na której Maurice Ravel naszkicował temat Donauwalzer dla Gertrudy Zuckerkandl (1920).
- ↑ Thomas Trenkler: Die ÖNB kaufte die Sammlung des in Palo Alto lebenden Biologen Emile Zuckerkandl und damit u. a. das Tagebuch von Berta Zuckerkandl über ihre Flucht 1940. [w:] Nationalbibliothek erwirbt Zuckerkandl-Archiv [on-line]. 26. November 2012. [dostęp 2013-11-18]. (niem.).
- ↑ a b c d The Molecular Clock. [w:] Intervew between Gregory Morgan, Emile Zuckerkandl and his wife Jane Zuckerkandl [on-line]. authors.library.caltech.edu, 11 lipca 1996. [dostęp 2013-11-18]. (ang.).
- ↑ a b c d e Jay Aronson: Profiles-Emile Zuckerkandl. [w:] Caltech Library Servis [on-line]. authors.library.caltech.edu, 2001-12-09. [dostęp 2013-11-18]. (ang.).
- ↑ George N. Somero: Clifford Ladd Prosser (comparative physiology). [w:] Biographical Memoirs: V. 91 [on-line]. www.nap.edu, 2009. s. 243–388. [dostęp 2013-11-19]. (ang.).
- ↑ Emile Zuckerkandl > Correspondence, Published Papers and Official Documents, Manuscript Notes and Typescripts, Quotes, Letter to Linus Pauling. May 28, 1964, Clips. [w:] Special Collections, Oregon State University Libraries [on-line]. osulibrary.oregonstate.edu. [dostęp 2013-11-18]. (ang.).
- ↑ Emile Zuckerkandl, Linus B. Pauling: Molecular disease, evolution, and genetic heterogeneity. W: M. Kasha B. Pullman (red.): Horizons in Biochemistry. Nowy Jork: Academic Press, 1962, s. 189–225.
- ↑ Gregory J. Morgan. Emile Zuckerkandl, Linus Pauling, and the Molecular Evolutionary Clock, 1959–1965. „Journal of the History of Biology”. 31 (2), s. 155–178, 1998. DOI: 10.1023/A:1004394418084. (ang.).
- ↑ Emile Zuckerkandl, Linus Pauling: Evolutionary Divergence and Convergence, in Proteins. [w:] V. Bryson and H.J. Vogel (eds.), Evolving Genes and Proteins (New York: Academic Press, 1965), s. 97–166 [on-line]. authors.library.caltech.edu, 1965. [dostęp 2013-11-18]. (ang.).
- ↑ E. Zuckerkandl, L. Pauling: Molecules as documents of evolutionary history. [w:] J. Theor. Biol. 8(2) [on-line]. lectures.molgen.mpg.de, 1965. s. 357–366. [dostęp 2013-11-18]. (ang.).
- ↑ E. Zuckerkandl, J. Derancourt, H. Vogel: Mutational trends and random processes in the evolution of informational macromolecules. [w:] Journal of Molecular Biology (Impact Factor: 4). 09; 59(3); DOI:10.1016/0022-2836(71)90311-1 [on-line]. www.researchgate.net/publication, 1971. s. 473–490. [dostęp 2013-11-19]. (ang.).
Linki zewnętrzne
- Linus Pauling mówi:
You know, I had a young man come from France to work with me… We made an agreement that if he would work three months on hemoglobin for me, then we would buy a Warburg apparatus and thermostats and so on, and set him up. Well, he worked five years on hemoglobin. Emile Zuckerkandl is his name. (Zuckerkandl's Hemoglobin Research, Audio Clip 2:01)