Łukawica (województwo świętokrzyskie)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Łukawica
wieś
Państwo

 Polska

Województwo

 świętokrzyskie

Powiat

staszowski

Gmina

Staszów

Liczba ludności (2021)

237[2]

Strefa numeracyjna

15

Kod pocztowy

28-200[3]

Tablice rejestracyjne

TSZ

SIMC

0807501[4]

Położenie na mapie gminy Staszów
Mapa konturowa gminy Staszów, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Łukawica”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Łukawica”
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego
Mapa konturowa województwa świętokrzyskiego, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Łukawica”
Położenie na mapie powiatu staszowskiego
Mapa konturowa powiatu staszowskiego, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Łukawica”
Ziemia50°36′34″N 21°17′51″E/50,609444 21,297500[1]

Łukawicawieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie staszowskim, w gminie Staszów[4][5].

W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie tarnobrzeskim.

Dawne części wsi – obiekty fizjograficzne[edytuj | edytuj kod]

W latach 70. XX wieku przyporządkowano i opracowano spis lokalnych części integralnych dla Łukawicy zawarty w tabeli 1.

Tabela 1. Wykaz urzędowych nazw miejscowych i obiektów fizjograficznych[6]
Nazwa wsi — miasta Nazwy części wsi
— miasta
Nazwy obiektów fizjograficznych
— charakter obiektu
I. Gromada WIŚNIOWA
  1. Łukawica
  1. Chrapy-Kolonia
  2. Kaczkówka
  3. Kalugi
  4. Las pod Łukawicą
  5. Łukawica Druga
  6. Łukawica Pierw-
    sza
  7. Ryłowskie
  1. Chrapy-Kolonia — pole
  2. Dodatki — pole
  3. Judkówka — pole
  4. Kaczkówka — las, pole
  5. Kaczycki Las — las
  6. Kalugi — pole
  7. Las Grocholski — las
  8. Las pod Łukawicą — pole
  9. Las Turski — las
  10. Osoliński Las — las
  11. Pęcławskie — pole, las
  12. Rozdoły — pole, łąka
  13. Ryłowskie — pole
  14. Słaboszowski Las — las
  15. Stawki — krzaki, las

Historia[edytuj | edytuj kod]

Najprawdopodobniej nazwa pochodzi od pierwszego właściciela z rodu Łukawskich. Podczas napływu niemieckich kolonistów jako pierwszy osiedlił się w niej S. Gerscher. Razem z późniejszymi osadnikami ufundowali oni figurę „Jezusa Frasobliwego”, która przetrwała do czasów obecnych i stanowi świadectwo historii Łukawicy.

Pierwsze wzmianki o Łukawicy w księgach parafialnych Wiązownicy Kolonii zamieszczone zostały w 1826 roku, kiedy to została pochowana pierwsza mieszkanka Łukawicy Marianna Grzesik, w rok później odnotowany został pierwszy chrzest, a w 1828 roku pierwszy ślub. Ówczesną właścicielką wsi była Anna Chrząstowska, zmarła w 1848 roku.

Wieś do roku 1915 należała do gminy Górki. W latach 1915–1954 należała do gminy Jurkowice.

Infrastruktura[edytuj | edytuj kod]

W miejscowości wydobywany jest piaskowiec, który służy do budowy domów i ogrodzeń.

Łukawica liczy 85 domów, jest to jedna z mniejszych miejscowości gminy Staszów.

Przyroda[edytuj | edytuj kod]

Przez Łukawicę przepływa rzeka Korzenna (dopływ Kacanki), która dzieli wieś na dwie części: dolną i górną. Łukawica otoczona jest lasami.

Religia[edytuj | edytuj kod]

Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Michała Archanioła w Wiązownicy-Kolonii[7]. Miejscowość znajduje się na odnowionej trasie Małopolskiej Drogi św. Jakuba z Sandomierza do Tyńca, która to jest odzwierciedleniem dawnej średniowiecznej drogi do Santiago de Compostela.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 74037
  2. Wieś Łukawica w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2022-10-29], liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 753 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
  5. Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  6. Por. Leon Kaczmarek (red. nauk. zeszytu), Witold Taszycki (red. nauk. wyd.): Urzędowe Nazwy miejscowości i obiektów fizjograficznych. 33. Powiat staszowski województwo kieleckie. Komisja ustalania nazw miejscowości i obiektów fizjograficznych (do użytku służbowego). Z: 33. Warszawa: Urząd Rady Ministrów. Biuro do Spraw Prezydiów Rad Nadzorczych, 1970, s. 72, 77-96.
  7. Wierni z miejscowości należą do parafii na stronie diecezji Sandomierskiej

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Kaczmarek Leon (red. nauk. zeszytu), Taszycki Witold (red. nauk. wyd.): Urzędowe Nazwy miejscowości i obiektów fizjograficznych. 33. Powiat staszowski województwo kieleckie. Komisja ustalania nazw miejscowości i obiektów fizjograficznych (do użytku służbowego). Z: 33. Warszawa: Urząd Rady Ministrów. Biuro do Spraw Prezydiów Rad Nadzorczych, 1970.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]