Arkusz introligatorski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Arkusz introligatorski – jednostka stanowiąca mierniki produkcji przy oprawie książki. Jest nim zadrukowany arkusz o objętości 16 stron niezależnie od jego wielkości. Kartka papieru czyli 2 strony jest jego najmniejszą częścią[1]. Po sfalcowaniu (złamaniu) arkusz tworzy składkę[2]. W myśl nowego nazewnictwa określana jest ona składką introligatorską.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Marian Drabczyński, Od rękopisu do książki, Warszawa: Wydawnictwo Przemysłu Lekkiego i Spożywczego, 1958, s. 328.
  2. arkusz introligatorski, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2023-03-24].