Armen Ajrijew

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Armen Ajrijew
Արմեն Հայրյան
major lotnictwa major lotnictwa
Data i miejsce urodzenia

20 września 1910
Tug, Górski Karabach

Data i miejsce śmierci

13 lutego 1966
Taszkent

Przebieg służby
Lata służby

1931–1951

Siły zbrojne

Armia Czerwona
Wojskowe Siły Powietrzne

Główne wojny i bitwy

front wschodni (II wojna światowa)

Późniejsza praca

członek Rady miejskiej w Taszkencie

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order LeninaOrder Czerwonego SztandaruOrder Aleksandra Newskiego (ZSRR)Order Czerwonej GwiazdyMedal „Za zasługi bojowe”Medal „Za obronę Moskwy”Medal „Za obronę Stalingradu”

Armen Tewanowicz Ajrijew (ros. Армен Теванович Айриев, orm. Արմեն Թևանի Հայրյան; ur. 7 września?/20 września 1910 we wsi Tug w Górskim Karabachu, zm. 13 lutego 1966 w Taszkencie) – radziecki lotnik wojskowy, major, Bohater Związku Radzieckiego (1944).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w ormiańskiej rodzinie chłopskiej. Uczył się na fakultecie robotniczym, później pracował jako ślusarz w Samarkandzie, od września 1931 służył w Armii Czerwonej, od 1932 należał do WKP(b). Ukończył szkołę młodszych specjalistów lotniczych w Taszkencie i został mechanikiem lotniczym, a w 1940 skończył wojskową lotniczą szkołę pilotów, od czerwca 1941 walczył w wojnie z Niemcami. Uczestniczył w walkach na Froncie Południowym 1941–1942 i w bitwie pod Stalingradem, a w 1943 w walkach w Donieckim Zagłębiu Węglowym. Jako dowódca eskadry 503 szturmowego pułku lotniczego 206 Szturmowej Dywizji Lotniczej 7 Szturmowego Korpusu Lotniczego 8 Armii Powietrznej Frontu Południowego w stopniu kapitana do października 1943 wykonał 105 lotów bojowych, zniszczył 12 czołgów, 150 samochodów, 12 samolotów na lotniskach, 20 dział i do 320 żołnierzy wroga. Łącznie w czasie wojny wykonał 135 lotów bojowych na Froncie Południowym, Kalinińskim, Stalingradzkim, Północno-Kaukaskim, 4. Ukraińskim, 3., 2. i 1. Nadbałtyckim. W 1947 ukończył kursy doskonalenia kadry oficerskiej Sił Wojskowo-Powietrznych i został zastępcą dowódcy pułku lotniczego, w 1948 otrzymał stopień majora, w 1951 został przeniesiony do rezerwy. Pracował w Komitecie Wykonawczym Rady Miejskiej Taszkentu.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

I inne.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]