Charakterystyka częstotliwościowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Charakterystyka częstotliwościowa – charakterystyka reprezentowana przez wykres transmitancji widmowej uzyskiwana w ten sposób, że pulsacja staje się na wykresie zmienną niezależną i przebiega od do

Charakterystyki częstotliwościowe w praktyce można uzyskać dokonując pomiaru na wyjściu układu, na którego wejściu podano sygnał harmoniczny, odpowiednio przy tym zmieniając wartość pulsacji

Zależnie od okoliczności wykorzystuje się różne charakterystyki częstotliwościowe:

Pierwszy z wykresów można uzyskać po wprowadzeniu modułu logarytmicznego definiowanego jako (jednostką tego modułu jest decybel (dB), 20 dB oznacza wzmocnienie 10-krotne, 0 dB oznacza wzmocnienie jednostkowe) – osiom i przypisać można wówczas skalę logarytmiczną. W przypadku drugiego z wykresów Bodego oś charakterystyki fazowej przedstawiona jest w skali logarytmicznej, ale oś zachowuje zwykłą skalę liniową.
Sposób przedstawienia w postaci częstotliwościowych charakterystyk logarytmicznych, czyli w postaci tzw. wykresów Bodego stosuje się bardzo często. Bardzo rzadko natomiast wykreśla się charakterystyki i które operują jedynie zwykłą skalą liniową.
  • Charakterystykę rzeczywistą i charakterystykę urojoną Charakterystyki będące wykresami funkcji i stosuje się dużo rzadziej, choć w takiej postaci wyniki pomiarów podają niektóre urządzenia specjalistyczne.
  • Wykres na płaszczyźnie zmiennej zespolonej o osiach i gdzie uzmienniono w czyli tzw. wykres Nyquista zwany też charakterystyką amplitudowo-fazową (ang. polar plot, Nyquist plot) – współrzędne biegunowe każdego punktu na wykresie wyrażają i
  • Czasami stosuje się także tzw. charakterystykę Nicholsa (ang. Nichols plot) znaną też jako wykres Blacka stanowiącą połączenie pary charakterystyk moduł logarytmiczny i argument przy pulsacji traktowanej jako parametr wykresu.
  • Wykresy miejsc stałej amplitudy (tzw. okręgi M), wykresy miejsc stałej fazy (tzw. okręgi N) oraz tzw. wykres Nicholsa (ang. Nichols chart), czyli wykresy okręgów M i okręgów N na płaszczyźnie, której wymiarami są moduł logarytmiczny i argument

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • B. Ziółko, M. Ziółko, Przetwarzanie mowy, Wydawnictwa AGH, 2011.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]