Garnizon Dwór Armii Krajowej

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Garnizon Dwór
Armii Krajowej
Ilustracja
Historia
Państwo

 Polskie Państwo Podziemne

Rozformowanie

1943

Organizacja
Podległość

Okręg Wilno AK

Garnizon Dwór – struktura terytorialna i bojowa Okręgu Wilno Armii Krajowej swym zasięgiem obejmująca miasto Wilno.

Dowództwo[edytuj | edytuj kod]

  • komendant garnizonu:
kpt. Aleksander Wasilewski - do marca 1940
kpt. Karol Zieliński „Czarew” - 1940
mjr Leon Koplewski „Skarbek", „Bezmian” - 1944
  • szef sztabu komendy miasta:
ppor. Antoni Burzyński „Kmicic” - do listopada 1940
kpt. Dąbrowski „Kryś” - 1944
  • kwatermistrz:
por. Julian Pietraszewski „Julian” - 1940
por. Kazimierz Pietraszkiewicz „Konrad” - 1944

Organizacja garnizonu[edytuj | edytuj kod]

Konspiracyjny garnizon miasta Wilna podzielony był na dzielnice, a te z kolei na trzy rejony każda. Dzielnica konspiracyjna miała przygotować w konspiracji batalion strzelecki, złożony z trzech kompanii wystawianych przez rejony.

W skład „Dworu”[1] początkowo wchodziły cztery dzielnice: Śródmieście z Antokolem i Zarzeczem, Kalwaryjska, Zwierzyniec i Zakret, Nowy Świat.

Wiosną 1940 zreorganizowano garnizon. Posiadał on wtedy następujący podział i obsadę etatową:

  • Dzielnica „A” – Śródmieście
  • Dzielnica „B” – Kalwaryjska, mjr Tadeusz Topór-Wąsowski
  • Dzielnica „C” – Zwierzyniec i Zakret, ppor. Klott
  • Dzielnica „D” – Antokol i Zarzecze, mjr Władysław Zarzycki „Rojan”
  • Dzielnica „E” – Nowy Świat i Wilcza Łapa

W styczniu 1943 zlikwidowano podział okręgu na „Dwór” i „Pole”. Od tej pory okręg dzielił się na garnizon miasta Wilno i Inspektoraty.

W 1944 podział garnizonu wyglądał następująco[2]:

  • Dzielnica „A” - obszar na prawym brzegu Wilii, zamieszkiwany przez rodziny wojskowe, zgrupowane wokół licznych tam koszar. Dowódca: mjr Bolesław Zagórny „kapitan Jan” (1944)
  • Dzielnica „B” - obejmowała Zwierzyniec. Granica biegła między ul. Zakretową, Małą Pohulanką, Skopówką, Wielką, Ostrobramską (do toru kolejowego), a z drugiej strony Wilią i Wilejką Dowódca: mjr Władysław Zarzycki „Rojan”
  • Dzielnica „C” - obejmowała tereny między prawym brzegiem Wilejki i lewym brzegiem Wilii - Antokol, Zarzecze i Belmont. Dowódca: kpt. Topór-Wąsowski „Nowicki” (1944)
  • Dzielnica „D” - obszar na południe od dzielnicy „B”. Jej granica przebiegała ul. Dolną do Zakretowej, Małej Pohulanki, Poznańskiej i Skopówki do ul. Wielkiej, dalej na zachód od ul. Wielkiej i Ostrobramskiej do toru kolejowego i wzdłuż toru do Kolonii Wileńskiej. Południową granicę stanowiły tereny kolejowe. Dowódca: kpt. Józef Grzesiak „Czarny”, „Kmita”
  • Dzielnica „E” - obszar na południe od terenów kolejowych do lotniska na Porubanku włącznie. Dowódca: kpt. Aleksander Tomaszewski „Al”

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Roman Korab-Żebryk: Operacja wileńska AK. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1985. ISBN 83-01-04946-4.
  • Longin Tomaszewski: Kronika Wileńska 1941-1945: z dziejów Polskiego Państwa Podziemnego. Warszawa: Pomost, 1992. ISBN 83-85521-09-7.
  • Jarosław Wołkonowski, Grzegorz Łukomski: Okręg Wileński Związku Walki Zbrojnej Armii Krajowej w latach 1939-1945. Warszawa: Adiutor, 1996. ISBN 83-86100-18-4.