Henryk Krzewiński

Henryk Krzewiński
Ryś
	kapitan
Data i miejsce urodzenia	1 sierpnia 1914 ; Łosośniki
Data i miejsce śmierci	26 grudnia 2004 ; Mogilno
	Przebieg służby
Lata służby	1939–1945
Siły zbrojne	Wojsko Polskie; Armia Krajowa; Ludowe Wojsko Polskie
Jednostki	10 Dywizja Piechoty; Wojskowy Korpus Służby Bezpieczeństwa
Stanowiska	dowódca kompanii
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa; (kampania wrześniowa; powstanie warszawskie)
	Odznaczenia

Henryk Piotr Krzewiński (ur. 1 sierpnia 1914^[a] w Łosośnikach, zm. 26 grudnia 2004 w Mogilnie) – kapitan Armii Krajowej, kawaler Krzyża Srebrnego Orderu Wojennego Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Piotra (rolnika) i Stanisławy z domu Płócienniczak^[1].

Absolwent gimnazjum klasycznego w Trzemesznie, na którym uzyskał maturę (w roku 1935). W maju 1936 ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy w Zambrowie otrzymując tytuł podchorążego rezerwy i przydział do 59 pułku piechoty w Inowrocławiu. W tym samym roku rozpoczął studia na Wydziale Rolniczo-Leśnym Uniwersytetu Poznańskiego. Podczas ćwiczeń wojskowych w 1938 awansował do stopnia starszego sierżanta podchorążego. W kampanii wrześniowej wziął udział jako żołnierz batalionu zapasowego 10 Dywizji Piechoty, w szeregach którego walczył na Lubelszczyźnie^[1].

W styczniu 1940 został wraz z rodziną wysiedlony pod Łowicz. Tam wstąpił w struktury Związku Walki Zbrojnej i Armii Krajowej. Uczestniczył w pracy organizacyjno-szkoleniowej oraz w akcjach dywersyjno-sabotażowych. Od 1941 na stanowisku dowódcy kompanii „Skierniewice”^[2] w Wojskowym Korpusie Służby Bezpieczeństwa (w 10 pułku piechoty wchodzącym w skład 3 Dywizji WKSB). Walczył na ziemi lubelskiej i wziął udział w powstaniu warszawskim. Awansowany do rangi kapitana i odznaczony w dniu 15 grudnia 1944, za udział w walkach, Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (odznaczenie nastąpiło na wniosek ppłk. Zygmunta Krajewskiego – dowódcy 10 pułku WKSB AK). Do stycznia 1945 pozostawał w strukturach Armii Krajowej, po czym wcielony został do Ludowego Wojska Polskiego. Od końca listopada 1945 kontynuował studia na Uniwersytecie Poznańskim, otrzymując w połowie maja 1947 dyplom magistra agrotechniki^[3].

Pracował w wielkopolskich państwowych gospodarstwach rolnych oraz w Zespole Szkół Rolniczych. Od 1968 mieszkał w Lesznie, a na emeryturę przeszedł w roku 1976. W 1949 poślubił Annę Jankowiak (zm. 1981), z którą miał syna Włodzimierza oraz córki Bogusławę i Małgorzatę. Powtórnie żonaty od 1985 roku^[4].

Henryk Krzewiński był członkiem Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej. Należał do Okręgu „Wielkopolska” – Oddział w Lesznie^[2].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

↑ Według innych źródeł urodził się w dniu 1 lipca 1914 roku.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b Polak (red.) 1999 ↓, s. 61.
↑ ^a ^b Masłowska (red.) 2012 ↓, s. 79.
↑ Polak (red.) 1999 ↓, s. 61–62.
↑ Polak (red.) 1999 ↓, s. 62.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945. Konspiracja 1939-1945. T. 5/I. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Koszalińskiej, 1999. ISBN 83-87424-98-6.
Teresa Masłowska: Wierni niepodległej. Tom V. Kościan: Starostwo Powiatowe w Kościanie, 2012. ISBN 978-83-909088-6-1. [dostęp 2020-06-11].

[1] Według innych źródeł urodził się w dniu 1 lipca 1914 roku.

[CITEREFPolak_(red.)199961-2] Polak (red.) 1999 ↓, s. 61.

[CITEREFMasłowska_(red.)201279-3] Masłowska (red.) 2012 ↓, s. 79.

[CITEREFPolak_(red.)199961–62-4] Polak (red.) 1999 ↓, s. 61–62.

[CITEREFPolak_(red.)199962-5] Polak (red.) 1999 ↓, s. 62.

[a]

[1]

[2]

[3]

[4]