Język kurmandżi

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kurmancî, Kurdî
Obszar

Turcja, Syria, Irak, Iran, Liban, Armenia, Azerbejdżan, Gruzja, Turkmenistan

Liczba mówiących

ok. 14,6 mln

Pismo/alfabet

alfabet łaciński, zmodyfikowane arabskie, cyrylica, ormiańskie

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
Ethnologue 3 środek szerszej komunikacji
Kody języka
ISO 639-2 brak
ISO 639-3 kmr
IETF kmr
Glottolog nort2641
Ethnologue kmr
WALS kji
SIL kmr
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Wikipedia w języku kurdyjskim
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język kurmandżi, kurdi, północnokurdyjski[1] – język z grupy irańskiej.

Liczbę osób posługujących się językiem kurmandżi ocenia się na ok. 14,6 mln, z czego 8 miliony zamieszkują wschodnie regiony Turcji[1]. Pozostali użytkownicy kurmandżi to mieszkańcy Syrii, Iranu, Iraku, Libanu, Armenii, Gruzji, Azerbejdżanu i Turkmenistanu[1].

W klasyfikacji Ethnologue tworzy tzw. makrojęzyk kurdyjski, wraz z sorani (środkowokurdyjskim) i południowokurdyjskim[2]. Bywa podkładany pod pojęcie języka kurdyjskiego. Niemniej między północno- a środkowokurdyjskim istnieją silne różnice w zakresie morfologii, które utrudniają wzajemne zrozumienie[3].

Ethnologue wyróżnia następujące dialekty kurmandżi: boti (botani), marashi, ashiti, bayezidi, hekari, shemdinani, shikakî, silivî, mihemedî[1].

W 1932 r. powstał system pisma na bazie alfabetu łacińskiego. Alfabetem łacińskim posługuje się ludność w Turcji i Syrii. Do zapisywania języka kurmandżi wykorzystywane bywa też pismo arabskie (Iran, Irak, Syria, Liban), cyrylica (Rosja, Armenia) lub pismo ormiańskie (Armenia)[1].

System pisma[edytuj | edytuj kod]

Odmiana kurmandżi jest zapisywana przede wszystkim alfabetem łacińskim w wersji tureckiej (nieco zmodyfikowanej):

Litera Wymowa Opis
a [a] jak polskie „a”
b [b] jak polskie „b”
c [] jak polskie „dż”
ç [] jak polskie „cz”
d [d] jak polskie „d”
e [ɛ] krótkie otwarte „e”
ê [e] długie zamknięte „e”
f [f] jak polskie „f”
g [g] jak polskie „g”
h [h] przydechowe „h”
i [ə] krótkie zredukowane „e”
î [i] długie „i”
j [ʒ] jak polskie „ż”
k [k] jak polskie „k”
l [l] jak polskie „l”
m [m] jak polskie „m”
n [n] jak polskie „n”
o [ɔ] jak polskie „o”
p [p] jak polskie „p”
q [q] gardłowe „k”
r [r] jak polskie „r”
s [s] jak polskie „s”
ş [ʃ] jak polskie „sz”
t [t] jak polskie „t”
u [ʊ] niezaokrąglone „u”
û [u] długie „u”
w [w] jak polskie „ł”
x [χ] jak polskie „ch”
y [j] jak polskie „j”
z [z] jak polskie „z”

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Kurdish, Northern, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [zarchiwizowane z adresu 2019-06-05] (ang.).
  2. David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Kurdish, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [zarchiwizowane z adresu 2019-06-05] (ang.).
  3. Haig 2019 ↓, s. 273.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]