Kazimierz Kraczkiewicz

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kazimierz Wincenty Kraczkiewicz
major lotnictwa major lotnictwa
Data i miejsce urodzenia

14 października 1894
Tarnogród

Data i miejsce śmierci

9-11 kwietnia 1940
Katyń

Przebieg służby
Lata służby

1919–1940

Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Wojsko Polskie

Formacja

Lotnictwo Wojska Polskiego

Jednostki

1 pułk aeronautyczny
III batalion aeronautyczny
1 batalion balonowy
2 batalion balonowy

Stanowiska

zastępca dowódcy batalionu

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Srebrny Krzyż Zasługi
Początek lat 30., Warszawa, Polska.Balony kuliste o pojemności 1200 m³ na Polu Mokotowskim w Warszawie. Widoczny na zdjęciu balon „Wilno” był pierwszym polskim balonem o pojemności 1200 m³.
Polski Lech nad Warszawą - 1926

Kazimierz Wincenty Kraczkiewicz (ur. 14 października 1894 w Tarnogrodzie, woj. lubelskie, zm. 9-11 kwietnia 1940 w Katyniu) – major lotnictwa Wojska Polskiego, obserwator balonowy i pilot sterowca, ofiara zbrodni katyńskiej[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Bogusława i Stefanii z Sariusz-Bielskich. Słuchacz Instytutu Technologicznego w Tomsku (1912–1916) i Szkoły Oficerów Piechoty w Irkucku[2].

W Wojsku Polskim od października 1919. Podczas wojny 1920 walczył na froncie litewsko-białoruskim[2]. Dowodził oddziałem wydzielonym 1 Pułku Aeronautycznego. Stoczył w okolicach Pińska kilka potyczek[3].

W latach 1921–1923 po odbytym szkoleniu otrzymał tytuł pilota balonowego[4]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 79. lokatą w korpusie oficerów aeronautycznych, a jego oddziałem macierzystym był III batalion aeronautyczny[5]. W 1923 był dyrektorem nauk w Centralnej Szkole Balonowej w Toruniu, pozostając oficerem nadetatowym III batalionu balonowego[6]. Od następnego roku pełnił służbę w batalionie balonowym w Toruniu[7][8]. 26 sierpnia 1926 gen. dyw. Władysław Jung wystawił opinię o kapitanie Kraczkiewiczu - „dowódca 1 kompanii - pod każdym względem b. dobry”[9]. 19 marca 1928 roku został mianowany kapitanem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 roku i 5. lokatą w korpusie oficerów lotnictwa[10]. W 1932 roku był w 1 batalionie balonowym w Toruniu[11]. W kwietniu 1934 roku został przeniesiony do 2 batalionu balonowego w Jabłonnie na stanowisko zastępcy dowódcy batalionu[12][13][14]. 27 czerwca 1935 roku został awansowany do stopnia majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1935 roku i 18. lokatą w korpusie oficerów aeronautyki[15] (w 1939 roku zajmował 4. lokatę w korpusie oficerów lotnictwa[16]).

Kraczkiewicz wylatał największą liczbę godzina na sterowcu Zodiac VZ-11 „Lech”, był również dowódcą przelotu balonu „Wilno”. Balon „Wilno” był pierwszym polskim balonem o pojemności 1200 m³. Wykonano go w 1928 r. w Centralnym Zakładzie Balonowym w Legionowie. Pierwszy próbny lot „Wilna” odbył się 30 października 1928 r. Jego stateczność w locie zbadali piloci kpt. Kazimierz Kraczkiewicz – komendant kosza oraz por. Antoni Janusz - pomocnik pilota i por. Zbigniew Burzyński – obserwator. Piloci startując z Torunia w ciągu 3 godzin pokonali 122 km i wylądowali w okolicach Iłowa w powiecie działdowskim”. Natomiast wiosną 1939 Kraczkiewicz wykonał próbny lot zmotoryzowanym balonem obserwacyjnym WBS-BD Motobalon[17].

Kraczkiewicz wraz z por. Antonim Januszem po raz pierwszy reprezentował Polskę na Międzynarodowych Zawodach Balonowych w Pradze 11 czerwca 1927. Kraczkiewicz pilotował balon „Lwów” o pojemności 720 m³ a por. Janusz balon „Warszawa” (700 m³)[18]. Polscy piloci zajęli drugie i piąte miejsce. Podczas Międzynarodowych Zawodów Balonów Wolnych z okazji Wystawy Krajowej w Poznaniu, por. Kraczkiewicz i por. Zbigniew Burzyński[19] wywalczyli na balonie „Gdynia” drugie miejsce, pokonując odległość 354 km[4].

W kampanii wrześniowej był zastępcą komendanta Bazy Balonowej nr 1. Podczas ewakuacji do Rumunii wzięty do niewoli przez Sowietów[20]. Według stanu z grudnia 1939 był jeńcem obozu w Kozielsku. Między 7 a 9 kwietnia 1940 przekazany do dyspozycji naczelnika smoleńskiego obwodu NKWD – lista wywózkowa 017/2 z 5.04.1940. Został zamordowany między 9 a 11 kwietnia 1940 przez NKWD w lesie katyńskim. Zidentyfikowany podczas ekshumacji prowadzonej przez Niemców w 1943, jednak brak jest wpisu z dziennego podsumowania czynności[21]. Przy szczątkach w mundurze oficerskim znaleziono książeczkę oszczędnościową i wyciąg z konta[22]. Figuruje na liście Komisji Technicznej PCK pod numerem: 30[23]. Nazwisko Kraczkiewicza znajduje się na liście ofiar opublikowanej w Gońcu Krakowskim nr 92 i w Nowym Kurierze Warszawskim nr 93 z 1943. W Archiwum Robla w pakiecie nr 30 znajduje się spis rzeczy znalezionych przy szczątkach Kraczkiewicza.

Kazimierz Kraczkiewicz był kawalerem[24].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

  • Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło decyzją Nr 439/MON z 5 października 2007 awansował go pośmiertnie na stopnień podpułkownika. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
  • Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (nr 14384) – zbiorowe, pośmiertne odznaczenie żołnierzy polskich zamordowanych w Katyniu i innych nieznanych miejscach kaźni, nadane przez Prezydenta RP na Uchodźstwie profesora Stanisława Ostrowskiego (11 listopada 1976).
  • Krzyż Kampanii Wrześniowej – zbiorowe, pośmiertne odznaczenie pamiątkowe wszystkich ofiar zbrodni katyńskiej (1 stycznia 1986).
  • Dąb Pamięci - certyfikat nr 1827/504/WE/2009[28].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Jędrzej Tucholski, Mord w Katyniu, 1991, s. 144.
  2. ↑ a b Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 304.
  3. ↑ Kujawa ↓, s. 175.
  4. ↑ a b Marek Matuszelański, Sport balonowy w Polsce w okresie międzywojennym. Zarys problematyki, „PRACE NAUKOWE Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie”, t. XIV, nr 1, 2015, s. 63, 66.
  5. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 249.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 938, 946, 1529.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 857, 865.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 538, 552.
  9. ↑ Opinie z kursów o oficerach [online], archiwa.pilsudski.org [dostęp 2018-05-13] (pol.).
  10. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 19 marca 1928 roku, s. 55.
  11. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 232, 747.
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 166.
  13. ↑ Czterdzieści cztery nazwiska [online], archiwum.toiowo.eu [dostęp 2018-05-06] (pol.).
  14. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 789.
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 28 czerwca 1935 roku, s. 71.
  16. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 206.
  17. ↑ samolotypolskie.pl - WBS Motobalon (BD-434) [online], www.samolotypolskie.pl [dostęp 2018-05-06] (pol.).
  18. ↑ Kurjer Poznański R.22, nr 286 (27 czerwca 1927) - wyd. wieczorne, s. 12
  19. ↑ Kurjer Warszawski. R.109, nr 209 (2 sierpnia 1929), s. 5
  20. ↑ a b c Kujawa ↓, s. 176.
  21. ↑ Auswaertiges Amt – Amtliches Material Zum Massenmord Von Katyn, Berlin 1943.
  22. ↑ Gazeta Ilustrowana. R.4, nr 19 (16 maja 1943), s .2
  23. ↑ Listy katyńskie w zasobie Archiwum Państwowego w Lublinie – Archiwum Państwowe w Lublinie [online], lublin.ap.gov.pl [dostęp 2018-05-13] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-07] (pol.).
  24. ↑ УБИТЫ В КАТЫНИ, Moskwa 2015, s. 422.
  25. ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 636 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.
  26. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 232.
  27. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 19 marca 1933 roku, s. 76.
  28. ↑ Bohaterowie – Katyń… ocalić od zapomnienia [online], www.katyn-pamietam.pl [dostęp 2018-05-06] [zarchiwizowane z adresu 2018-05-15] (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kazimierz_Kraczkiewicz&oldid=71045343”