Mecz na wodzie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mecz na wodzie
Dyscyplina

piłka nożna

Turniej

Mistrzostwa świata 1974

Polska RFN
Polska
0 1
Obiekt

Waldstadion
Frankfurt nad Menem

Data

3 lipca 1974

Sędzia

Erich Linemayr

Mecz na wodzie (niem. Wasserschlacht von Frankfurt) – potoczne określenie meczu drugiej rundy mistrzostw świata w piłce nożnej 1974 w RFN, pomiędzy reprezentacją Polski a reprezentacją RFN, który odbył się 3 lipca 1974 roku na Waldstadion we Frankfurcie nad Menem.

Przed meczem[edytuj | edytuj kod]

Przed tym meczem reprezentacja Polski i reprezentacja RFN wygrały swoje dotychczasowe spotkania w Grupie 2 z reprezentacją Szwecji (Polska – 1:0, RFN – 4:2) oraz z reprezentacją Jugosławii (Polska – 2:1, RFN – 2:0). Ponieważ Die Mannschaft mieli lepszy bilans bramek, do awansu do finału wystarczał remis w tym meczu, natomiast Biało-Czerwoni ten mecz musieli wygrać.

Tabela Grupy 2 przedstawiała się następująco:

Zespół Pkt M W R P G+ G– +/–
 RFN 4 2 2 0 0 6 2 +4
 Polska 4 2 2 0 0 3 1 +2
 Szwecja 0 2 0 0 2 2 5 −3
 Jugosławia 0 2 0 0 2 1 4 −3

Przebieg meczu[edytuj | edytuj kod]

3 lipca 1974 roku w dniu meczu we Frankfurcie nad Menem w godzinach południowych przeszedł deszcz nawalny. Pogoda nie uległa zmianie nawet przed rozpoczęciem spotkania. Próby ratowania stanu boiska podjęły się służby porządkowe oraz straż pożarna, jednak nie udało im się doprowadzić murawy do normalnego stanu[1]. Wówczas organizatorzy mistrzostw świata zebrali się w sprawie zmiany terminu meczu, jednak z powodu napiętego harmonogramu turnieju ostatecznie zdecydowali o rozpoczęciu spotkania i po 30–minutowym opóźnieniu austriacki sędziaErich Linemayr rozpoczął mecz.

Jednak niedługo po rozpoczęciu spotkania sędzia przerwał je w celu uczczenia pamięci minutą ciszy zmarłego 1 lipca 1974 roku prezydenta ArgentynyJuana Peróna, po czym wznowiono mecz, w którym z powodu złego stanu boiska zawodnikom obu drużyn grało się bardzo trudno[2]. W pierwszej połowie przewaga w grze była zdecydowanie po stronie reprezentacji Polski, która częściej oddawała strzały do bramki Die Mannschaft, jednak były one bronione przez bramkarzaSeppa Maiera.

Natomiast w drugiej połowie przewagę w grze uzyskałi Die Mannschaft. W 53. minucie po faulu Jerzego Gorgonia na Berndzie Hölzenbeinie sędzia podyktował dla Die Mannschaft rzut karny, do którego podszedł Uli Hoeneß, jednak jego strzał obronił Jan Tomaszewski[3]. W 76. minucie Gerd Müller strzelił decydującego gola dla Die Mannschaft.

Mecz zakończył się wynikiem 0:1 dla reprezentacji RFN, która awansowała do finału, w którym 7 lipca 1974 roku na Stadionie Olimpijskim w Monachium wygrała 2:1 z reprezentacją Holandii i tym samym została mistrzem świata, natomiast reprezentacja Polski dzień wcześniej – 6 lipca 1974 na tym samym stadionie w meczu o 3. miejsce wygrała 1:0 z obrońcą tytułu – reprezentacją Brazylii i tym samym zakończyła turniej na 3. miejscu.

Po meczu[edytuj | edytuj kod]

Po wielu latach kapitan reprezentacji RFNFranz Beckenbauer powiedział:

Przy normalnych warunkach, nie mielibyśmy prawdopodobnie żadnych szans[1].

Statystyki meczu[edytuj | edytuj kod]

3 lipca 1974
16:30 CET
Polska  0:1
(0:0)
 RFN
Gol 76' Müller
Waldstadion, Frankfurt nad Menem
Widzów: 62 000
Sędzia: Austria Erich Linemayr
Polska
RFN
BR 2 Jan Tomaszewski
OB 4 Antoni Szymanowski
OB 6 Jerzy Gorgoń
OB 9 Władysław Żmuda
OB 10 Adam Musiał
PO 12 Kazimierz Deyna
PO 13 Henryk Kasperczak Zejście w 80. minucie 80'
PO 14 Zygmunt Maszczyk Zejście w 80. minucie 80'
NA 16 Grzegorz Lato
NA 18 Robert Gadocha
NA 19 Jan Domarski
Rezerwowi:
BR 1 Andrzej Fischer
BR 3 Zygmunt Kalinowski
OB 5 Zbigniew Gut
OB 8 Mirosław Bulzacki
PO 7 Henryk Wieczorek
PO 11 Lesław Ćmikiewicz Wejście w 80. minucie 80'
NA 15 Roman Jakóbczak
NA 17 Andrzej Szarmach
NA 20 Zdzisław Kapka
NA 21 Kazimierz Kmiecik Wejście w 80. minucie 80'
NA 22 Marek Kusto
Trener:
Polska Kazimierz Górski
BR 1 Sepp Maier
OB 2 Berti Vogts
OB 3 Paul Breitner
OB 4 Hans-Georg Schwarzenbeck
OB 5 Franz Beckenbauer
PO 16 Rainer Bonhof
PO 14 Uli Hoeneß
PO 12 Wolfgang Overath
PO 9 Jürgen Grabowski
PO 13 Gerd Müller
NA 17 Bernd Hölzenbein
Rezerwowi:
BR 21 Norbert Nigbur
BR 22 Wolfgang Kleff
OB 6 Horst-Dieter Höttges
OB 20 Helmut Kremers
PO 7 Herbert Wimmer
PO 8 Bernhard Cullmann
PO 10 Günter Netzer
PO 15 Heinz Flohe
PO 19 Jupp Kapellmann
NA 11 Jupp Heynckes
NA 18 Dieter Herzog
Trener:
Helmut Schön

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]