Meksyletyna

Meksyletyna
	enancjomery R (górny) i S (dolny) meksyletyny
Nazewnictwo
	Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
	(RS)-1-(2,6-dimetylofenoksy)propano-2-amina
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C11H17NO
Masa molowa	179,26 g/mol
	Identyfikacja
Numer CAS	31828-71-4; 5370-01-4 (·HCl)
PubChem	4178
DrugBank	DB00379
SMILES
	CC1=C(C(=CC=C1)C)OCC(C)N
InChI
	InChI=1S/C11H17NO/c1-8-5-4-6-9(2)11(8)13-7-10(3)12/h4-6,10H,7,12H2,1-3H3
	InChIKey
	VLPIATFUUWWMKC-UHFFFAOYSA-N
Niebezpieczeństwa
	Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2019-11-20]
	Globalnie zharmonizowany system; klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
	Na podstawie podanej karty charakterystyki; chlorowodorek meksyletyny
Uwaga
Zwroty H	H302
Zwroty P	brak zwrotów P

Meksyletyna – wielofunkcyjny organiczny związek chemiczny, lek przeciwarytmiczny z grupy Ib. Stosowana w leczeniu tachykardii. Ma budowę i działanie zbliżone do drugiego leku z tej grupy, lidokainy, jednak może być podawana zarówno dożylnie, jak i doustnie^[1]^[2]. Substancja jest również skuteczna w kontroli objawów w dystrofii miotonicznej^[3].

Mechanizm działania[edytuj | edytuj kod]

Meksyletyna działa chronotropowo ujemnie na serce przez wolniejsze narastanie potencjału czynnościowego (słabiej niż leki przeciwarytmiczne grupy Ia), podwyższenie progu depolaryzacji i wydłużenie czasu repolaryzacji. Ma również działanie inotropowe ujemne – zmniejsza siłę skurczu serca^[2].

Działania niepożądane[edytuj | edytuj kod]

Są podobne do tych przy stosowaniu leków z grupy Ia^[2]: niewydolność serca (przez działanie inotropowe ujemne), spadek ciśnienia, zaburzenia żołądkowo-jelitowe, biegunka, a w dużych dawkach również pobudzenie OUN i drgawki.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Paul E.P.E. Fenster Paul E.P.E., Keith A.K.A. Comess Keith A.K.A., Pharmacology and Clinical Use of Mexiletine, „Pharmacotherapy: The Journal of Human Pharmacology and Drug Therapy”, 6 (1), 1986, s. 1–7, DOI: 10.1002/j.1875-9114.1986.tb03442.x, PMID: 3513138 (ang.).
↑ ^a ^b ^c ErnstE. Mutschler ErnstE., Farmakologia i toksykologia, Wrocław: MedPharm Polska, 2010, s. 619–620, ISBN 978-83-60466-81-0 .
↑ E.L. Logigian, W.B. Martens et al.. Mexiletine is an effective antimyotonia treatment in myotonic dystrophy type 1. „Neurology”. 74(18) (2010). s. 1441-1448. DOI: 10.1212/WNL.0b013e3181dc1a3a.

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

[Fenster-1] Paul E.P.E. Fenster Paul E.P.E., Keith A.K.A. Comess Keith A.K.A., Pharmacology and Clinical Use of Mexiletine, „Pharmacotherapy: The Journal of Human Pharmacology and Drug Therapy”, 6 (1), 1986, s. 1–7, DOI: 10.1002/j.1875-9114.1986.tb03442.x, PMID: 3513138 (ang.).

[Mutschler-2] ErnstE. Mutschler ErnstE., Farmakologia i toksykologia, Wrocław: MedPharm Polska, 2010, s. 619–620, ISBN 978-83-60466-81-0 .

[3] E.L. Logigian, W.B. Martens et al.. Mexiletine is an effective antimyotonia treatment in myotonic dystrophy type 1. „Neurology”. 74(18) (2010). s. 1441-1448. DOI: 10.1212/WNL.0b013e3181dc1a3a.

[1]

[2]

[3]