Izoprenalina
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| Ogólne informacje | |||||||||||||||
| Wzór sumaryczny |
C11H17NO3 | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Masa molowa |
211,25 g/mol | ||||||||||||||
| Identyfikacja | |||||||||||||||
| Numer CAS | |||||||||||||||
| PubChem | |||||||||||||||
| DrugBank | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) | |||||||||||||||
| Klasyfikacja medyczna | |||||||||||||||
| ATC | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Izoprenalina (łac. isoprenalinum) – wielofunkcyjny organiczny związek chemiczny z grupy katecholamin. Lek o działaniu sympatykomimetycznym, działający najsilniej ze wszystkich katecholamin na receptory adrenergiczne.
Mechanizm działania[edytuj | edytuj kod]
Izoprenalina jest nieselektywnym β-mimetykiem o powinowactwie do receptorów β1 oraz β2 oraz o braku powinowactwa do recetorów α. Ma najsilniejszy wpływ na receptory Β ze wszystkich katecholamin, działa 2–10 razy silniej w porównaniu do adrenaliny i 100 razy silniej w porównaniu do noradrenaliny. Wpływa rozkurczająco na oskrzela, przyśpiesza akcję serca, zwiększa objętość wyrzutową serca oraz rzut serca, rozszerza naczynia żylne, zmniejsza opór w krążeniu dużym i krążeniu płucnym, powoduje wzrost ciśnienia tętniczego skurczowego i spadek rozkurczowego, hamuje czynność skurczową macicy, działa rozkurczająco na tkankę mięśniową gładką przewodu pokarmowego[3].
Metabolizm[edytuj | edytuj kod]
Izoprenalina jest sprzęgana z kwasem siarkowym przede wszystkim w ścianie jelita i mniejszym stopniu w wątrobie, metabolizowana przez COMT oraz wydalana w postaci niezmienionej z moczem[3][4].
Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]
- skurcz oskrzeli[3]
- bradykardia[3]
- blok przewodnictwa przedsionkowo-komorowego[3]
- torsade de pointes[3]
W 2015 roku żaden produkt leczniczy zawierający izoprenalinę nie był dopuszczony do obrotu w Polsce[5].
Działania niepożądane[edytuj | edytuj kod]
Izoprenalina może powodować następujące działania niepożądane[3]:
- zależne od dawki
- zaczerwienie twarzy
- potliwość
- drżenie kończyn
- niepokój
- ból głowy
- zawroty głowy
- nudności
- wymioty
- brak łaknienia
- tachykardia
- kołatanie serca
- zespół Morgagniego-Adamsa-Stokesa
- obrzęk płuc
- przy przedłużonym stosowaniu
- przy długotrwałym stosowaniu
- powiększenie ślinianek
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Isoproterenol, [w:] PubChem, United States National Library of Medicine, CID: 3779 (ang.).
- ↑ Karta charakterystyki substancji niebezpiecznej Isoprenaline Sulfate SC-295199. Santa Cruz Biotechnology. [dostęp 2016-03-09]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g Podlewski i Podlewska 2010 ↓, s. 413.
- ↑ M.E. Conolly, D.S. Davies, C.T. Dollery, C.D. Morgan i inni. Metabolism of isoprenaline in dog and man. „Br J Pharmacol”. 46 (3), s. 458–472, listopad 1972. PMID: 4656607. PMCID: PMC1666503.
- ↑ Obwieszczenie Prezesa Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych z dnia 13 marca 2015 r. w sprawie ogłoszenia Urzędowego Wykazu Produktów Leczniczych Dopuszczonych do Obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Dziennik Urzędowy Ministra Zdrowia, 2015-03-16. [dostęp 2016-08-08].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jan K. Podlewski, Alicja Chwalibogowska-Podlewska: Leki współczesnej terapii. T. 1. Warszawa: Medical Tribune, 2010. ISBN 978-83-60135-94-5.
