Odrowąż (województwo świętokrzyskie)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Odrowąż
wieś
Ilustracja
Odrowąż, rynek, Dom Ludowy
Państwo

 Polska

Województwo

 świętokrzyskie

Powiat

konecki

Gmina

Stąporków

Liczba ludności (2020)

432[2]

Strefa numeracyjna

41

Kod pocztowy

26-220[3]

Tablice rejestracyjne

TKN

SIMC

0272023[4]

Położenie na mapie gminy Stąporków
Mapa konturowa gminy Stąporków, po prawej znajduje się punkt z opisem „Odrowąż”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Odrowąż”
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego
Mapa konturowa województwa świętokrzyskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Odrowąż”
Położenie na mapie powiatu koneckiego
Mapa konturowa powiatu koneckiego, blisko prawej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Odrowąż”
Ziemia51°08′00″N 20°38′59″E/51,133333 20,649722[1]
Panorama

Odrowążwieś (dawniej miasto) w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie koneckim, w gminie Stąporków[4][5]. W latach 1611–1869 miasto.

Odrowąż uzyskał lokację miejską w 1399 roku, jednak nie została ona zrealizowana. Ponownie lokowany w 1611 roku, utracił prawa miejskie w 1869 roku[6]. W latach 1973–1976 miejscowość była siedzibą gminy Odrowąż. W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie kieleckim.

Wieś jest siedzibą rzymskokatolickiej parafii św. Jacka i św. Katarzyny[7].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Od XII w. znajdowała się tu siedziba rodu Odrowążów. Pochodził stąd m.in. Iwo Odrowąż. Osada rozwinęła się w XVI w., kiedy w okolicy powstały liczne kuźnice. W 1611 r. na prośbę właścicielki, Anny Kostczanki h. Dąbrowa, król Zygmunt III Waza nadał Odrowążowi prawa miejskie. Miasto otrzymało przywilej na targ, 4 jarmarki, a także prawo składu wszelkich produkowanych tu wyrobów żelaznych i kamieniarskich. W 1785 r. miasto otrzymało przywilej na kolejne 8 jarmarków. W XIX w. wydobywano tu glinkę ogniotrwałą. W 1827 r. w mieście znajdowały się 42 domy, miało ono 424 mieszkańców. W 1869 r. Odrowąż utracił prawa miejskie.

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 9 stycznia 2024, identyfikator PRNG: 91275
  2. Raport o stanie gminy w roku 2020. Stan ludności 31.12.2020 str. 7-8 [dostęp 2022-04-06]
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 843 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
  5. Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  6. Robert Krzysztofik, Lokacje miejskie na obszarze Polski. Dokumentacja geograficzno-historyczna, Katowice 2007, s. 56–57.
  7. Opis parafii na stronie diecezji
  8. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo świętokrzyskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023, s. 35 [dostęp 2015-11-23].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Miasta polskie w Tysiącleciu, przewodn. kom. red. Stanisław Pazyra, Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, Wrocław – Warszawa – Kraków, 1965-1967
  • Jerzy Antoni Kostka, Kostkowie herbu Dąbrowa . Wyd.Z.P. POLIMER Koszalin 2010, ISBN 978-83-89976-40-6

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]