Paulina Malecka
Paulina Anna Malecka (imię zakonne: Maria Paula; ur. 9 lipca 1852 w Skoczunach (Litwa), zm. 28 września 1927 w Nowym Mieście nad Pilicą) – współzałożycielka Zgromadzenia Córek Najczystszego Serca Najświętszej Maryi Panny (sercanek); organizatorka szkół, żłobków oraz życia religijnego szczególnie na Syberii.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Paulina Malecka urodziła się w Skoczunach (niedaleko Wilna) na Litwie, w szlacheckiej i wielodzietnej rodzinie Romualda Maleckiego oraz Pauliny z Narkiewiczów[1]. Rodzice zapewnili jej staranne wykształcenie: władała biegle językiem francuskim i rosyjskim, a także miała szeroko rozwinięte zdolności i zainteresowania muzyczne. Została jak najlepiej przygotowana do prowadzenia życia na szlacheckim dworze, jednak szukała innej drogi życia niż małżeństwo.
W wieku 32 lat, poznała w Wilnie – Posłanniczki Maryi założone przez o.Honorata Koźmińskiego OFMCap[1] (1829-1916) i Józefę Chudzyńską (1838-1914).
24 lutego 1884 r. wybrała życie zakonne wstępując do Posłanniczek na okres próbny, jako siostra zjednoczona pozostająca nadal w domu rodzinnym.
8 grudnia 1885 została przyjęta do nowicjatu jako Maria Paula. W celu odprawienia rekolekcji, Paulę skierowano do Zakroczymia do o.H. Koźmińskiego[1].
8 grudnia 1886 złożyła pierwsze śluby. Ojciec Honorat zlecił jej duszpasterstwo nauczycielek w Warszawie i przez pośrednictwo Elżbiety Stummer (felicjanki) wręczył Maleckiej pierwsze ustawy – Rady dla Córek Serca Maryi[2]. Paula została z polecenia o.Honorata przełożoną nowego Zgromadzenia Córek Najczystszego Serca Najświętszej Maryi Panny (sercanek). W Warszawie jej pierwszym miejscem zamieszkania i pracy była szkoła i internat Gabrieli Hermanowej – wdowy, która wstąpiła do Sercanek już jako dyrektorka szkoły[2].
Około 30 nauczycielek, które wcześniej były związane z Posłanniczkami, zgromadziło się przy Maleckiej. Matka Paula przyjmowała do Zgromadzenia nowe kandydatki, a szczególnie dziewczęta i wykształcone wdowy, mające uprawnienia do prowadzenia szkół i zakładów wychowawczych oraz dbała o ich formację duchową[2].
1 maja 1889 roku, Malecka złożyła śluby wieczyste w Warszawie (w zakrystii kościoła sióstr Wizytek)[1].
Dalszą działalność prowadziła w: Wilnie, Witebsku, Kownie, Petersburgu, Smoleńsku, Mohylewie, Kijowie oraz Żytomierzu. Matka Paula zakładała firmy rękodzielnicze, czyli pracownie z nauką zawodu w których Sercanki pracowały i w ten sposób zarabiały na siebie i wychowanki, a następnie przy nich powstawały sierocińce i szkoły. Siostry zajmowały się także tajnym nauczaniem religii, historii Polski oraz przygotowaniem dzieci i dorosłych do przyjęcia sakramentów świętych. W Petersburgu przy ochronce dla chłopców powstała również szkoła wraz z warsztatami ślusarskimi, szewskimi i stolarskimi[3].
Malecka założyła Dom Główny Zgromadzenia w Petersburgu.
W 1904 roku Paula ze względu na obecność o. Honorata w Nowym Mieście nad Pilicą i otrzymywaną pomoc w kierowaniu Zgromadzeniem, postanowiła kupić tam dom i w 1905 r. utworzyła wspólny nowicjat. Dom Główny Zgromadzenia, przeniosła również z Petersburga do Nowego Miasta n.Pilicą.
W latach 1900–1907 kilkakrotnie starała się w Rzymie o zatwierdzenie Zgromadzenia.
1 września 1908 za radą o.Honorata, Malecka wraz z pięcioma siostrami wyjechała na Syberię, aby pracować w środowisku Polaków zesłanych tam po powstaniach. Utworzyła domy w: Irkucku, Czelabińsku, Nowonikołajewsku (dzisiejszy Nowosybirsk) oraz Tomsku[4].
P. Malecka przez 38 lat była przełożoną Sercanek i założyła ponad 40 samodzielnych placówek.
28 września 1927, Malecka zmarła i została pochowana na cmentarzu w Nowym Mieście nad Pilicą[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Sercanki bezhabitowe - Założyciele [online], www.sercanki.zakon.opoka.org.pl [dostęp 2017-03-05] [zarchiwizowane z adresu 2017-03-06].
- ↑ a b c Monika Waluś, Kazimierz Pek, Inspiratorki Liderki Założycielki, Lublin 2013, s. 126.
- ↑ Monika Waluś, Kazimierz Pek, Inspiratorki Liderki Założycielki, Lublin 2013, s. 127-128.
- ↑ Czas Miłosierdzia on-line [online], archibial.pl [dostęp 2017-03-05].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Monika Waluś, Inspiratorki Liderki Założycielki, Aktywność przedstawicielek katolickich wspólnot i ruchów kobiecych w Polsce (1805-1963), Kazimierz Pek (red.), Lublin: Wydawnictwo KUL, 2013, ISBN 978-83-7702-792-9, OCLC 891282107.