Piotr Żurawski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Piotr Żurawski
Ilustracja
Piotr Żurawski na planie serialu Bodo (2016)
Data i miejsce urodzenia

14 października 1985
Bytom

Zawód

aktor

Lata aktywności

od 2006

Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Piotr Żurawski (ur. 14 października 1985 w Bytomiu) – polski aktor teatralny, telewizyjny i filmowy. Brat aktora Michała Żurawskiego[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata[edytuj | edytuj kod]

Wychowywał się w Chorzowie[2] w rodzinie pochodzenia żydowskiego i tatarskiego[3]. Jego ojciec, Janusz Żurawski, był zapaśnikiem i na krótko udzielał się w zarządzie AKS Chorzów[4]. Wychował się w tradycji katolickiej[5]. Przygodę z filmem rozpoczynał oglądając zdarte kasety VHS, a film Karmazynowy pirat z Burtem Lancasterem sprawił, że chciał zostać aktorem[6]. Jednak dopiero za sprawą starszego brata Michała (ur. 1979)[7], który został zawodowym aktorem, na poważnie zainteresował się aktorstwem[6]. W 2004 ukończył III Liceum Ogólnokształcące im. Stefana Batorego w Chorzowie. Studiował przez dwa lata na Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie, ale jej nie ukończył[8][9][10].

Kariera teatralna[edytuj | edytuj kod]

W 2006, jeszcze jako student Akademii Teatralnej, zadebiutował rolą młodego lokaja w sztuce Stanisława Ignacego Witkiewicza Nadobnisie i Koczkodany, czyli Zielona Pigułka w reż. Łukasza Kosa na scenie Teatru Powszechnego im. Zbigniewa Hübnera w Warszawie. Po dwóch latach zrezygnował ze studiów i przeniósł się do Jeleniej Góry[11], gdzie związał się z Teatrem im. Cypriana Kamila Norwida. Po świetnie przyjętej roli Andreasa Baadera w Śmierci Człowieka-Wiewiórki (2007) Małgorzaty Sikorskiej-Miszczuk w reż. Natalii Korczakowskiej[12], zagrał parobka w Klątwie (2007) Stanisława Wyspiańskiego w reż. Łukasza Kosa, Orestesa w Elektrze (2008) Eurypidesa w reż. Natalii Korczakowskiej, Ferdynanda w Intrydze i miłości (2008) Friedricha Schillera w reż. Katarzyny Raduszyńskiej oraz wystąpił w spektaklu Gog i Magog. Kronika chasydzka (2008) Martina Bubera w reż. Michała Zadary.

W Teatrze Nowym im. Kazimierza Dejmka w Łodzi pojawił się gościnnie w Królu_Duchu (2009) Juliusza Słowackiego w reż. Łukasza Kosa, z który potem współpracował jeszcze w Teatrze IMKA podczas realizacji Króla Dramatu (2012) Marka Modzelewskiego. W latach 2010–2012 występował w Teatrze Polskim w Bydgoszczy w spektaklach: Słowacki. 5 dramatów. Rekonstrukcja historyczna (Mazepa, Sen srebrny Salomei, Ksiądz Marek, Horsztyński, Kordian) (2010) w reż. Pawła Wodzińskiego, Kill the kac (2010) w reż. Gesine Danckwart, Hekabe (2011) Eurypidesa w reż. Łukasza Chotkowskiego jako zjawa Polydora, Mickiewicz. Dziady. Performance (2011) Adama Mickiewicza w reż. Pawła Wodzińskiego jako kruk, Tomasz, Adolf i chórzysta, Wielki Gatsby (2011) Francisa Scotta Fitzgeralda w reż. Michała Zadary jako George Wilson, Szwoleżerowie (2011) Artura Pałygi w reż. Jana Klaty jako Krzyś Młody oraz Opera za trzy grosze (2011) Bertolta Brechta w reż. Pawła Łysaka w roli Filcha.

W Teatrze IMKA został obsadzony w Wodzireju (2011) Feliksa Falka w reż. Remigiusza Brzyka[13] i Hamlecie (2015) w reż. Joanny Drozdy. W Teatrze „Polonia” zagrał postać Jamiego Tyrone’a w przedstawieniu Zmierzch długiego dnia (2012) Eugene’a O’Neilla w reż. Krystyny Jandy. W Teatrze Zagłębia w Sosnowcu wystąpił gościnnie jako zięć Sztygara w produkcji Koń, kobieta i kanarek (2014) Tomasza Śpiewaka w reż. Remigiusza Brzyka. W 2016 rozpoczął współpracę z Teatrem Studio, gdzie zagrał w spektaklach: Ripley pod ziemią Mary Patricia Highsmith w reż. Radosława Rychcika jako Christopher Greenleaf i Bydło Szczepana Orłowskiego w reż. Jacka Poniedziałka jako Jed.

Kariera ekranowa[edytuj | edytuj kod]

W 2007 po raz pierwszy wystąpił na małym ekranie jako Natan Cymertopf, absolwent gimnazjum żydowskiego pochodzenia w melodramacie wojennym Michała Kwiecińskiego Jutro idziemy do kina. W 2008 zadebiutował na kinowym ekranie w filmie sportowym Kasi Adamik Boisko bezdomnych u boku Marcina Dorocińskiego. Rozpoznawalność przyniosła mu rola Romka Sajkowskiego, żydowskiego chłopaka, który walczy o przetrwanie w okupacyjnej rzeczywistości, w serialu wojennym Czas honoru (2008–2014)[14][15]. W dramacie Macieja Pieprzycy Chce się żyć (2013) zagrał niewielką rolę Leszka, współlokatora Mateusza (Dawid Ogrodnik) w ośrodku. Po raz pierwszy otrzymał pierwszoplanową rolę Horoscopa w komediodramacie Kebab i Horoskop (2014).

Wystąpił w serialach takich jak Aż po sufit! (2015), Bodo (2016) i Wataha (2017)[16]. Komedia muzyczna Michała Rogalskiego Gotowi na wszystko. Exterminator (2017) z jego udziałem w roli Krzysztofa „Lizzy’ego” Wieczorka była prezentowana na 11. Międzynarodowym Festiwalu Kina Niezależnego Off Camera[17]. W niemiecko-polskim dramacie Juliana Pörksena Whatever Happens Next (2018) z udziałem Andrzeja Mastalerza pojawił się jako oszust. W dramacie Córka trenera (2018) wystąpił w roli wesołka Cysorza[4].

Nagrody i nominacje[edytuj | edytuj kod]

Za kreację Mateusza „Kampera” Brzezińskiego, wiecznego chłopca, który pracuje jako tester gier komputerowych i bardzo ceni sobie swoje życie bez większych zobowiązań, w komediodramacie Kamper (2016) zdobył Jantar za główną rolę męską na Festiwalu „Młodzi i Film” w Koszalinie oraz był nominowany nagrody im. Zbyszka Cybulskiego[18].

Za rolę Marcela Nowackiego w filmie krótkometrażowym Marcel (2018) został uhonorowany nagrodą specjalną jury Konkursu Filmów Krótkometrażowych na 44. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni za „błyskotliwą narrację, lekki dowcip i wyrazistą kreację”[18] i otrzymał nominację do Nagrody Polskiego Kina Niezależnego im. Jana Machulskiego w kategorii najlepszy aktor. Rola Maćka Hodowanego w dramacie Marka Lechkiego Interior (2019) przyniosła mu nominację do nagrody im. Zbyszka Cybulskiego[18].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Jest związany z Martą Ścisłowicz[19].

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Filmy[edytuj | edytuj kod]

Rok Tytuł Rola Uwagi
2007 Jutro idziemy do kina Natan Cymertopf, absolwent gimnazjum żydowskiego pochodzenia
2008 Boisko bezdomnych Michał
2013 W ciemnym lesie „Robaczek”
Chce się żyć Leszek, współlokator Mateusza w ośrodku
Stacja Warszawa zabójca „Igły”
Leszczu Paweł „Szuwar”
2014 Miasto 44 Żyd
Kebab i Horoskop „Horoskop”
Hardkor Disko
Arbiter uwagi Rafał
2015 Karbala Waszczuk „Młody”
2016 Kamper Mateusz Brzeziński „Kamper” Jantar za główną rolę męską na Festiwalu „Młodzi i Film” w Koszalinie;

nominacja do nagrody im. Zbyszka Cybulskiego

Bodo Moryc Blum, przyjaciel Eugeniusza Bodo
2017 Pokot strażnik miejski
Gotowi na wszystko. Exterminator Krzysztof Wieczorek „Lizzy”
2018 Córka trenera „Cysorz”
Whatever Happens Next oszust
2019 Marek Edelman... i była miłość w Getcie rykszarz Janek Bilak
Legiony „Zyga”
Marcel Marcel Nowacki nagroda specjalna jury Konkursu Filmów Krótkometrażowych na 44. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni za „błyskotliwą narrację, lekki dowcip i wyrazistą kreację”;

nominacja do Nagrody Polskiego Kina Niezależnego im. Jana Machulskiego w kategorii najlepszy aktor

Interior Maciek Hodowany nominacja do nagrody im. Zbyszka Cybulskiego
Ciemno, prawie noc Albert Kukułka w młodości
2020 Bliscy „Gościu”
2021 1:11 Tomek Wierny
Anatomia
2022 Ostatnia wieczerza Marek

Seriale[edytuj | edytuj kod]

Rok Tytuł Rola Uwagi
2008 Ojciec Mateusz więzień Adam odc. 11
2008–2012, 2014 Czas honoru Romek Sajkowski, brat Leny
2009 Sprawiedliwi sekretarz konsul Izraela odc. 1
2010 1920. Wojna i miłość Staszek Batowski, sąsiad Poli odc. 9
Nowa „student” odc. 5
2011 Plebania kolega Mateusza odc. 1658
Ludzie Chudego gangster odc. 25, 26
2012 Lekarze dziennikarz „Wiadomości Toruńskich” odc. 7
2013 Prawo Agaty Bernard Bogacz odc. 52
2014 Sama słodycz Stefano, pracownik szkoły językowej odc. 4, 5, 11
Komisarz Alex fryzjer Jacek Jastrzębski odc. 75
Lekarze Tomczyk, dziennikarz „Gazety Toruńskiej” odc. 51
2015 Aż po sufit! Milo Karandonis
2016 Bodo Moryc Blum, przyjaciel Eugeniusza Bodo odc. 1-12
2017, 2019 Wataha Sylwester Wiśniak, człowiek Cinka
2018–2019 Za marzenia Piotr odc. 11, 15
2018–2021 Chyłka „Kormak”
2020 Król Moryc Szapiro, brat Jakuba
Osiecka Daniel Passent odc. 8

Dubbing[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Ma młodszego brata, który wciąż go „małpuje”. Z jakim skutkiem?. Styl.pl. [dostęp 2021-04-20]. (pol.).
  2. ↑ Piotr i Michał Żurawscy. Braterska moc. Styl.pl. [dostęp 2020-11-27]. (pol.).
  3. ↑ „Król”: Bracia Żurawscy przyznają się do żydowskich i tatarskich korzeni!. interia.pl, 8 listopada 2020. [dostęp 2019-11-10].
  4. ↑ a b Marcin Radomski: Piotr Żurawski: czasem miesiącami nie pracujesz, a potem nagle musisz odpalić zimny silnik w sekundę. Onet.pl. [dostęp 2020-11-27]. (pol.).
  5. ↑ Artur Zaborski: Żurawski: dla religii i wiary dalibyśmy się pokroić. „Przegląd”, 29 sierpnia 2021. [dostęp 2021-10-10].
  6. ↑ a b Marta Ochman: Piotr Żurawski: Aktorstwo jest jak skok narciarski. Ultramaryna.pl. [dostęp 2020-05-06]. (pol.).
  7. ↑ Gabriela Czernecka, Michał Żurawski ma znanego brata. Kojarzycie? [online], „Gala” [dostęp 2016-11-26] (pol.).
  8. ↑ Agnieszka Kobroń: Poza schematami. Wywiad z Piotrem Żurawskim. Afisz Teatralny, 2017-05-06. [dostęp 2020-05-06]. (pol.).
  9. ↑ Piotr Żurawski: najważniejsze w aktorstwie to nie rozmieniać się na drobne. Polskie Radio. [dostęp 2020-05-06]. (pol.).
  10. ↑ Krzysztof Połaski: Piotr Żurawski: „Bodo” opowiada o historii we współczesny sposób. „Tele Magazyn”, 8 lutego 2016. [dostęp 2021-01-30]. (pol.).
  11. ↑ Mateusz Góra: 12 rzeczy, które powinieneś wiedzieć o Piotrku Żurawskim. i-D.Vice.com, 2016-07-15. [dostęp 2020-05-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-08-03)]. (pol.).
  12. ↑ Joanna Derkaczew: Czułość i brutalność pod okiem kamer. „Gazeta Wyborcza”, 2008-02-18. [dostęp 2020-11-27]. (pol.).
  13. ↑ Piotr Żurawski. teatr-imka.pl. [dostęp 2020-05-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-12-07)]. (pol.).
  14. ↑ Adrian Luzar: Piotr Żurawski: Lubię czuć na plecach odpowiedzialność. interia.pl. [dostęp 2020-11-27]. (pol.).
  15. ↑ Aleksandra Nowak: Piotr Żurawski: Fajnie być dorosłym. GirlsRoom.pl, 2016-07-23. [dostęp 2020-11-27]. (pol.).
  16. ↑ Piotr Żurawski – Bracia Żurawscy: „Do niedawna nasza mama myliła nas przez telefon!”. Wirtualna Polska. [dostęp 2020-11-27]. (pol.).
  17. ↑ Piotr Żurawski. OffCamera.pl. [dostęp 2020-05-06]. (pol.).
  18. ↑ a b c „ZA” agencja aktorów i realizatorów filmowych: Piotr Żurawski. zaagencja.com. [dostęp 2020-11-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-03-28)]. (pol.).
  19. ↑ Gwiazda „M jak miłość" spotyka się ze znanym aktorem. Fakt.pl, 2016-05-06. [dostęp 2018-04-30]. (pol.).
  20. ↑ “Eternals”: obsada polskiego dubbingu – wSyncu [online], web.archive.org, 5 listopada 2021 [dostęp 2021-11-20] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-05].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Piotr_Żurawski&oldid=72850651”