Ramphocaenus

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ramphocaenus[1]
Vieillot, 1818[2]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – gnomik długodzioby (R. melanurus)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

śpiewające

Rodzina

siwuszki

Rodzaj

Ramphocaenus

Typ nomenklatoryczny

Ramphocænus melanurus Vieillot, 1819

Synonimy
Gatunki

zobacz opis w tekście

Ramphocaenusrodzaj ptaków z rodziny siwuszek (Polioptilidae).

Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Meksyku, Belize, Gwatemali, Salwadorze, Hondurasie, Nikaragui, Kostaryce, Panamie, Kolumbii, Wenezueli, na Trynidadzie i Tobago, w Gujanie, Surinamie, Gujanie Francuskiej, Brazylii, Boliwii, Peru i Ekwadorze[5].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała 12–13 cm (długość dzioba 21–25 mm); masa ciała 11–18 g[6].

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Etymologia[edytuj | edytuj kod]

  • Ramphocaenus: gr. ῥαμφος rhamphos „dziób”; καινος kainos „osobliwy, dziwny”[7].
  • Acontistes: gr. ακοντιστης akontistēs „włócznik, oszczepnik”, od ακοντιζω akontizō „rzucać włócznią”, od ακοντιον akontion „oszczep”, od zdrobnienia ακων akōn, ακοντος akontos „ostrze, grot”[8]. Gatunek typowy: Troglodytes rectirostris Swainson, 1823 (= Ramphocænus melanurus Vieillot, 1819).
  • Scolopacinus: łac. scolopax, scolopacis „bekas” (tj. bekaso-dzioby), od gr. σκολοπαξ skolopax, σκολοπακος skolopakos „słonka”, od ασκαλωπας askalōpas lub ασκαλοπας askalopas „słonka”[9]. Gatunek typowy: Scolopacinus rufiventris Bonaparte, 1838[a].

Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]

Do rodzaju należą następujące gatunki[10]:

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Podgatunek R. melanurus.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Ramphocaenus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. L.J.P. Vieillot: Ornithologie. W: Nouveau dictionnaire d’histoire naturelle, appliquée aux arts, à l’agriculture, à l’économie rurale et domestique, à la médecine, etc.. Wyd. Nouv. éd. presqu' entièrement refondue et considérablement angmentée. T. 24. Paris: Chez Deterville, 1818, s. 112. (fr.).
  3. C.J. Sundevall. Ornithologiskt System. „Kungl. Svenska Vetenskapsakademiens Handlingar”. För år 1835, s. 95, 1835. (szw. • łac.). 
  4. Ch.L. Bonaparte. Description of new or interesting Birds from South America and Mexico. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 5, s. 118, 1838. (ang.). 
  5. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v11.2). [dostęp 2021-07-26]. (ang.).
  6. J. Atwood & S. Lerman: Family Polioptilidae (Gnatcatchers). W: J. del Hoyo, A. Elliott & D.A. Christie: Handbook of the Birds of the World. Cz. 11: Old World Flycatchers to Old World Warblers. Barcelona: Lynx Edicions, 2006, s. 369. ISBN 84-96553-06-X. (ang.).
  7. Jobling 2021 ↓, s. Ramphocaenus.
  8. Jobling 2021 ↓, s. Acontistes.
  9. Jobling 2021 ↓, s. Scolopacinus.
  10. Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Polioptilidae Baird,SF, 1858 - siwuszki - Gnatcatchers (wersja: 2019-05-22). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2019-06-06].
  11. B.T. Smith, R.W. Bryson Jr., W.M. Mauck III, J. Chaves, M.B. Robbins, A. Aleixo & J. Klicka. Species delimitation and biogeography of the gnatcatchers and gnatwrens (Aves: Polioptilidae). „Molecular Phylogenetics and Evolution”. 126, s. 45–57, 2018. DOI: 10.1016/j.ympev.2018.03.012. (ang.). 

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • James A. Jobling: The Key to Scientific Names. [w:] Birds of the World [on-line]. Cornell Lab of Ornithology, Ithaca, NY, USA, 2021. (ang.).