Roman Bowbelski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Roman Bowbelski
major piechoty major piechoty
Pełne imię i nazwisko

Roman Tadeusz Bowbelski

Data i miejsce urodzenia

3 maja 1894
Kiszyniów

Data i miejsce śmierci

1940
Katyń

Przebieg służby
Lata służby

1914–1940

Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Wojsko Polskie

Jednostki

210 pułk piechoty Imperium Rosyjskiego
2 Pułk Strzelców Polskich
7 Pułk Piechoty Legionów
Okręgowa Komisja Transportów Wojskowych
DOK IV w Łodzi
Oddział V MSWojsk.
68 pułk piechoty
10 pułk piechoty

Stanowiska

komendant dworca kolejowego
dowódca batalionu piechoty
kwatermistrz pułku

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Order Świętej Anny IV klasy (Imperium Rosyjskie) Order św. Jerzego IV klasy (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława III klasy (Imperium Rosyjskie)

Roman Tadeusz Bowbelski (ur. 21 kwietnia?/3 maja 1894 w Kiszyniowie, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – major piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Kiszyniowie, w rodzinie Justyna i Leontyny z Gubarewiczów-Radobylskiej[1]. Absolwent Gimnazjum Realnego im. Czerniejewa w Petersburgu. W 1913 zdał egzamin dojrzałości. Po ukończeniu odeskiej szkoły piechoty skierowany do wołyńskiego pułku piechoty lejbgwardii w stopniu kadeta. 1 czerwca 1915 awansował do stopnia chorążego i został przeniesiony do 108 batalionu w Jekaterynosławiu a następnie do 210 pułku piechoty. Dowodził plutonem a następnie kompanią. W 1916 roku został awansowany na podporucznika i porucznika. W 1917 roku wstąpił do I Korpusu Polskiego w Rosji i został przydzielony do 2 pułku ptrzelców polskich. Następnie dowodzi kompanią w pułku zapasowym.

3 grudnia 1918 roku został przyjęty do Wojska Polskiego. W 1919 roku został komendantem Składnicy Broni w Łodzi, następnie dowodzi kompanią 7 pułku piechoty Legionów w wojnie polsko-bolszewickiej. Od 1920 przydzielony do Okręgowej Komisji Transportów Wojskowych w Siedlcach, jako komendant dworca kolejowego w Siedlcach.

3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 367. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był 28 pułk Strzelców Kaniowskich[2]. W okresie międzywojennym służy jako referent wyszkoleniowy w Dowództwie Okręgu Korpusu Nr IV w Łodzi i w Oddziale V Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie. 3 maja 1926 roku został awansowany na majora ze starszeństwem 1 lipca 1925 roku i 28. lokatą w korpusie oficerów piechoty[3]. Ukończył oficerskie kursy doskonalenia w Rembertowie i Chełmnie. Następnie dowodzi batalionem w 68 pułku piechoty. W październiku 1926 roku został wyznaczony na stanowisko kwatermistrza pułku[4]. Za ten okres służby inspektor armii gen. dyw. Edward Śmigły-Rydz wystawił mu następującą opinię: „jako kwatermistrz słaby, bez energii i inicjatywy, nie umie pracować z planem”[5]. W listopadzie 1927 roku został przeniesiony do 10 pułku piechoty w Łęczycy na stanowisko dowódcy III batalionu, detaszowanego w Skierniewicach[6]. W kwietniu 1928 roku został przesunięty na stanowisko dowódcy I batalionu[7][8]. 12 marca 1929 roku został zwolniony z zajmowanego stanowiska, pozostawiony bez przynależności służbowej z równoczesnym oddaniem do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr IV[9]. Z dniem 31 sierpnia 1929 roku został przeniesiony w stan spoczynku[10]. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Białystok. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr III. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[11].

W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku dostał się do niewoli radzieckiej. Przebywał w obozie w Kozielsku. Figuruje na liście wywózkowej LW 017/3 z 1940, poz. 62, teczka personalna nr 11.Wiosną 1940 roku został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Katyniu i tam pogrzebany. Od 28 lipca 2000 roku spoczywa na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu.

Roman Bowbelski był żonaty z Janiną, z którą miał syna Romana i córkę Krystynę[1]. Roman Tadeusz Bowbelski zmarł we wrześniu 2001 roku w Spilsby, Lincolnshire[12].

5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie do stopnia podpułkownika[13]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

  • Posadzeniem Dębu Pamięci na ul Lwowskiej w Chełmie[14].
  • Na tablicy katyńskiej na Ścianie Pamięci kościoła Św. Stanisława w Siedlcach[15].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 50.
  2. Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 43.
  3. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 18 z 3 maja 1926 roku, s. 125.
  4. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 42 z 11 października 1926 roku, s. 340.
  5. Opinie o oficerach [online], www.pilsudski.org [dostęp 2017-07-26] (pol.).
  6. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 31 października 1927 roku, s. 310.
  7. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 173.
  8. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 26, 178.
  9. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 12 marca 1929 roku, s. 86.
  10. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 216.
  11. Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 327, 890.
  12. Serwis MyHeritage [online], www.myheritage.pl [dostęp 2017-07-26].
  13. Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  14. Dąb pamięci – Chełmska Biblioteka Publiczna im. Marii Pauliny Orsetti [online], www.chbp.chelm.pl [dostęp 2017-07-26] (pol.).
  15. l, Oficjalna strona Miasta Siedlce : Miłość do Ojczyzny zażądała ofiary [online], www.siedlce.pl [dostęp 2017-07-26] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-22] (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]