Skoki narciarskie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1998

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
 Główny artykuł: Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1998.
Skoki narciarskie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1998
1994 2002
Data

11–17 lutego 1998

Gospodarz

Nagano

Liczba konkurencji

3

Zwycięzcy
konkurs indywidualny
na skoczni K-90

Finlandia Jani Soininen

konkurs indywidualny
na skoczni K-120

Japonia Kazuyoshi Funaki

konkurs drużynowy
na skoczni K-120

 Japonia

Skoki narciarskie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1998 – zawody olimpijskie w skokach narciarskich, które odbyły się pomiędzy 11 a 17 lutego 1998 w ramach igrzysk w Nagano.

Podczas igrzysk rozegrano trzy konkurencje w skokach narciarskich: 11 lutego – na obiekcie normalnym (K90), 15 lutego – na obiekcie dużym (K120), a 17 lutego zawody drużynowe na skoczni dużej. W konkurencjach indywidualnych najlepsi okazali się Jani Soininen i Kazuyoshi Funaki. Każdy z nich zdobył po dwa medale – jeden złoty i jeden srebrny. Soininen został mistrzem olimpijskim na skoczni normalnej, a Funaki na skoczni dużej. Brązowymi medalistami zostali natomiast: Andreas Widhölzl na obiekcie K90 oraz Masahiko Harada na skoczni K120. W konkursie drużynowym triumfowali Japończycy, wyprzedzając Niemców i Austriaków.

Łącznie w zawodach wystartowało 68 skoczków narciarskich z dziewiętnastu narodowych reprezentacji. Najmłodszym zawodnikiem, który wziął udział w konkursach olimpijskich w skokach narciarskich, był Kim Hyun-ki (15 lat i 3 dni), natomiast najstarszym – Aleksandr Kołmakow (31 lat i 68 dni)[1].

Przed igrzyskami[edytuj | edytuj kod]

Organizacja[edytuj | edytuj kod]

W 1987 rozpoczęto planowanie igrzysk olimpijskich w Nagano. Jednak w mieście-organizatorze zawodów nie było skoczni, na których można byłoby przeprowadzić konkursy w skokach narciarskich. W związku z tym Komitet Organizacyjny, odpowiedzialny za przygotowanie odpowiednich obiektów, zdecydował się na wybudowanie do tego celu kompleksu skoczni w Hakubie. Zostały one ukończone w listopadzie 1992. Koszt ich budowy wyniósł ok. 100 milionów marek niemieckich (50 milionów euro)[2][3].

Zawody indywidualne w skokach narciarskich rozegrano według nowej formuły. Zgodnie z nią do serii finałowej kwalifikowało się wyłącznie trzydziestu zawodników z najlepszymi wynikami. Poprzednio w obu seriach mogli wziąć udział wszyscy zawodnicy startujący w zawodach[4].

Tło zawodów[edytuj | edytuj kod]

Na poprzednich Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1994 w Lillehammer przeprowadzone zostały trzy konkursy skoków narciarskich. W zawodach na skoczni dużej K120, rozegranych 20 lutego 1994, triumfował Jens Weißflog. Srebrny medal wywalczył Espen Bredesen, a brązowy – Andreas Goldberger[5]. Dwa dni później odbył się drużynowy konkurs na skoczni dużej, w którym zwyciężyły Niemcy przed Japonią i Austrią[6]. Ostatnimi zawodami były zmagania na skoczni normalnej K90, które rozegrano 25 lutego 1994. Mistrzem olimpijskim został Espen Bredesen, srebrnym medalistą – Lasse Ottesen, a brązowym – Dieter Thoma[7].

Przed igrzyskami przeprowadzono 17 konkursów Pucharu Świata 1997/1998. Najwięcej zwycięstw na koncie mieli Japończycy Masahiko Harada i Kazuyoshi Funaki, którzy wygrywali czterokrotnie. Dwukrotnie na najwyższym stopniu podium stawali: Jani Soininen, Andreas Widhölzl i Sven Hannawald. Ponadto po jedną wygraną w zawodach Pucharu Świata osiągnęli: Dieter Thoma, Kristian Brenden i Primož Peterka[8].

Na przełomie 1997 i 1998 w ramach Pucharu Świata odbył się 46. Turniej Czterech Skoczni, w którym zwyciężył Kazuyoshi Funaki. Drugie miejsce zajął Sven Hannawald, a na trzecim sklasyfikowany został Janne Ahonen[9].

Przed igrzyskami w Nagano w dniach 24 – 25 stycznia 1998 na Heini-Klopfer-Skiflugschanze w Oberstdorfie rozegrano 15. Mistrzostwa Świata w Lotach Narciarskich. Tytuł wywalczył Kazuyoshi Funaki, wicemistrzem został Sven Hannawald, a brązowy medal zdobył Dieter Thoma[10].

Obiekty[edytuj | edytuj kod]

Podczas igrzysk olimpijskich w 1998 roku zawody w skokach narciarskich rozgrywane były na dwóch skoczniach normalnej (K90) i dużej (K120). Obydwa obiekty, zbudowane specjalnie na igrzyska olimpijskie, zlokalizowane są w kompleksie skoczni w Hakubie[3].

Nazwa skoczni Miejscowość Punkt K Punkt jury Rekord skoczni[a]
Hakuba K90 Japonia Hakuba K90 94 m 96,0 m[3] Finlandia Samppa Lajunen 30.01.1997
Hakuba K120 K120 126 m 131,5 m[3] Japonia Noriaki Kasai 26.01.1997

Jury[edytuj | edytuj kod]

Dyrektorem konkursów w skokach narciarskich na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1998 był Akio Kasaya oraz z ramienia Międzynarodowej Federacji Narciarskiej – Walter Hofer. Funkcję delegata technicznego sprawował Torbjørn Yggeseth, a jego asystentem był Wolfgang Happle. Ponadto, skoki we wszystkich trzech konkursach oceniało po pięciu sędziów, którzy przyznawali zawodnikom noty punktowe za styl. Składy sędziowskie, wraz z miejscami zajmowanymi na wieży, przedstawia poniższa tabela[11].

Sędzia Kraj Stanowisko na
wieży sędziowskiej
konk. ind. K90 		Stanowisko na
wieży sędziowskiej
konk. ind. K120 		Stanowisko na
wieży sędziowskiej
konk. druż. K120
Maurice Arbez  Francja C – A
Jerzy Bronisław Cieślar  Polska – C D
Tapio Junnonen  Finlandia B A E
Yukio Kasaya  Japonia D E B
Peter Öberg  Szwecja A D –
Walter Anton Vogel  Niemcy E B C

Przebieg zawodów[edytuj | edytuj kod]

Konkurs na skoczni normalnej[edytuj | edytuj kod]

Andreas Widhölzl – brązowy medalista zimowych igrzysk olimpijskich na skoczni normalnej

Pierwszymi zawodami rozegranymi podczas igrzysk olimpijskich w Nagano był konkurs na skoczni normalnej K90, który odbył się 11 lutego 1998 roku. W zawodach wzięło udział 62 skoczków. Pierwszym zawodnikiem, który osiągnął 86 metrów, był reprezentant Austrii Reinhard Schwarzenberger. Po nim skakał Ari-Pekka Nikkola, który uzyskał 83 metry i zajmował trzecie miejsce. Z numerem 47 swoją próbę oddał Czech Jaroslav Sakala, ale 77,5 metra jakie uzyskał, klasyfikowało go poza pierwszą dziesiątką. Kolejnym skoczkiem był Andreas Goldberger, który lądował na 81 metrze i również on wypadł poza pierwszą dziesiątkę. Taką samą odległość uzyskał Norweg Henning Stensrud, ale otrzymał gorsze noty i sklasyfikowano go za Goldbergerem. Na prowadzeniu Schwarzenbergera, zmienił po skoku na 87,5 metra Noriaki Kasai. Taką samą odległość osiągnął Kristian Brenden, ale otrzymał gorsze noty i przegrywał z Japończykiem o 1,5 punktu. Z numerem 52 wystartował Hansjörg Jäkle, który skoczył 82 metry i zajmował dziewiąte miejsce. Kolejnym zawodnikiem był Stefan Horngacher, który uzyskał 85 metrów i plasował się na czwartym miejscu. Dobry skok na odległość 86,5 metra oddał Hiroya Saitō, co pozwoliło mu na objęcie trzeciego miejsca, ze stratą 3 punktów do Kasai. Skaczący tuż po Japończyku Janne Ahonen uzyskał taką samą odległość, ale otrzymał gorsze noty i przegrał z Saitō o 0,5 punktu. Następny na belce usiadł Sven Hannawald, który lądował na 83,5 metrze i zajmował ósme miejsce. Z numerem 57 swoją próbę na odległość 87 metrów oddał Słoweniec Primož Peterka i zajmował piąte miejsce. Na prowadzeniu Japończyka Kasai 0,5 punktu wyprzedził Andreas Widhölzl, który oddał skok na 88 metrów i uzyskał łączną notę 114,5. Bezpośrednio po Widhölzlu wystąpił Jani Soininen, który skoczył o dwa metry dalej i wyprzedził go o cztery punkty. Do końca pierwszej serii pozostało trzech zawodników. Jako pierwszy wystartował Masahiko Harada, który oddał najdalszy skok pierwszej serii 91,5 metra i o 2,5 punktu wyprzedził Soininena. Jako przedostatni zawodnik serii wystąpił Dieter Thoma, który oddał słaby skok na odległość 84,5 metra i zajmował 11 pozycję. Pierwszą serię zakończył skoczek japoński, Kazuyoshi Funaki, który osiągnął 87,5 metra i zajął czwarte miejsce. Po pierwszej serii skoków prowadził zatem Harada przed Soininenem i Widhölzlem[12].

W serii finałowej najdłuższy skok oddał Janne Ahonen, skacząc 91,5 metra. Ten rezultat pozwolił Finowi na awans w klasyfikacji konkursu z ósmej na czwartą pozycję. Drugą odległość serii finałowej 90,5 metra osiągnął Kazuyoshi Funaki. Dobre noty za styl pozwoliły Japończykowi sięgnąć po srebrny medal olimpijski. Taką samą odległość uzyskał trzeci po pierwszej serii Andreas Widhölzl. Austriak otrzymał jednak gorsze noty sędziowskie i ostatecznie zdobył brązowy medal olimpijski. Wicelider po pierwszej serii Jani Soininen, skacząc 89 metrów zdobył tytuł mistrza olimpijskiego. Uzyskał łączną notę 234,5 punktu. Japończyka Funaki wyprzedził o 1,0 punkt, a skoczka austriackiego o 2,0 punkty. Taką samą odległość uzyskał zajmujący po pierwszej serii dziewiąte miejsce Primož Peterka, co pozwoliło mu przesunąć się na szóste miejsce. Jako ostatni swój skok oddał Japończyk Masahiko Harada. Lider po pierwszej serii uzyskał odległość 84,5 metra i zajął piąte miejsce[13].

Konkurs na skoczni dużej[edytuj | edytuj kod]

Drugim rozegranym konkursem w ramach zimowych igrzysk olimpijskich były zawody na skoczni dużej. Podobnie, jak na skoczni normalnej w zawodach wzięło udział 62 zawodników. Pierwszym skoczkiem, który osiągnął odległość 117 metrów był reprezentant Rosji Artur Chamidulin. Rosjanin prowadził w konkursie, aż do skoku Polaka Wojciecha Skupnia. Polak uzyskał 117 metrów, ale dzięki lepszym notom za styl wyprzedził Chamidulina o 1,5 punktu. O pół metra dalej od Skupnia skoczył Jakub Sucháček i został nowym liderem. Z numerem 38 wystąpił Nicolas Dessum, który skacząc 118,5 metra objął prowadzenie. Bezpośrednio po nim swoją próbę wykonał Takanobu Okabe. Japończyk lądując na 130 metrze z dużą przewagą objął prowadzenie w konkursie. Skaczący po Japończyku Roar Ljøkelsøy uzyskał 119,5 metra i plasował się tuż za Okabe. Do zmiany wicelidera doszło po skoku Lasse Ottesena, który uzyskał 121 metrów. Skaczący po Norwegu Mika Laitinen i Primož Peterka zajęli odpowiednio czwarte i piąte miejsce. Najdłuższy skok pierwszej serii oddał Austriak Andreas Widhölzl, skacząc na odległość 131 metrów. Wysokie noty otrzymane od sędziów i punkty za odległość spowodowały, że Widhölzl wyprzedził Okabe o 4,8 punktu. Po skoku Austriaka do końca pierwszej serii pozostało czterech skoczków. Jako pierwszy wystartował Jani Soininen. Skoczył 129,5 metra i był trzeci. Kolejnym skoczkiem był reprezentant gospodarzy Masahiko Harada, który oddał skok na odległość 120 metrów i został sklasyfikowany na szóstym miejscu. Przedostatnim zawodnikiem był wicelider Pucharu Świata Dieter Thoma. Niemiec skoczył krótko, bo 114 metrów i zajmował 21 miejsce. Jako ostatni na belce startowej pojawił się Kazuyoshi Funaki. Lider Pucharu Świata lądował na 126 metrze i zajmował po pierwszej serii czwarte miejsce. Po pierwszej serii skoków prowadził zatem Widhölzl przed Okabe i Soininenem[14]

W serii finałowej najlepiej skoczył Harada, osiągając 136 metrów. Taka odległość pozwoliła Japończykowi stanąć na najniższym stopniu podium. Drugą odległość uzyskał inny reprezentant gospodarzy, Funaki. Lądował on na 132,5 metrze i zdobył tytuł mistrza olimpijskiego. Bardzo dobry rezultat osiągnął Reinhard Schwarzenberger, skacząc 131 metrów. Dzięki temu awansował z szesnastej na siódmą pozycję. Dwóch zawodników skoczyło po 130,5 metra. Byli to Primož Peterka oraz Michal Doležal. Obydwaj zanotowali spory awans w klasyfikacji generalnej. Słoweniec przesunął się z ósmej na piątą lokatę, a Czech awansował o dziesięć pozycji z osiemnastej na ósmą. Podobny awans, bo z dwudziestego drugiego na dwunaste zanotował Niemiec Thoma, skacząc 128 metrów. O metr krócej od Niemca skoczył Kristian Brenden, który przesunął się z dwudziestego czwartego miejsca na trzynaste. Zajmujący trzecie miejsce na półmetku rywalizacji Jani Soininen, po dobrym skoku na odległość 126,5 metra zapewnił sobie tytuł wicemistrza olimpijskiego. Dobry skok w drugiej serii oddał Wojciech Skupień i ostatecznie został sklasyfikowany na 11 miejscu[15].

Konkurs drużynowy na skoczni dużej[edytuj | edytuj kod]

Ostatnią konkurencją skoków narciarskich na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1998 był konkurs drużynowy na obiekcie dużym. Do startu w zawodach zostało zgłoszonych trzynaście drużyn i skoczkowie ze wszystkich drużyn wzięli udział w zawodach. W pierwszej kolejce skoków najdłuższe skoki oddali Sven Hannawald (125,5 m) i Takanobu Okabe (121,5 m), dzięki czemu na pierwszym miejscu plasowała się reprezentacja Niemiec, a na drugim Japonii. Trzecie miejsce po pierwszej turze skoków zajmowała Szwajcaria po skoku Sylvaina Freiholza na odległość 113,0 metrów. W drugiej grupie zawodników najlepszy okazał się reprezentant Japonii, Hiroya Saitō, który uzyskał 130 metrów. Drugą odległość osiągnął Austriak, Martin Höllwarth, skacząc 122,5 metra. Trzeci wynik w drugiej grupie należał do Františka Ježa, który skoczył 115 metrów. Prowadzenie w konkursie objęła Japonia, przed Austrią i Norwegią. W trzeciej rundzie najdalej skoczył Stefan Horngacher (104,5 m), dzięki czemu reprezentacja Austrii objęła prowadzenie. Drugi co do odległości skok tej tury oddał Michal Doležal (102,5 m), a półtora metra bliżej lądował Janne Ahonen. Po trzeciej rundzie na prowadzenie wyszła reprezentacja Austrii, wyprzedzając Japonię i Niemcy. W ostatniej, czwartej grupie, kończącej pierwszą serię konkursową najdłuższy skok oddał Kristian Brenden, skacząc 133 metry. Drugi pod względem długości skok należał do Dietera Thomy (130,0 m), a trzeci do Primoža Peterki (125,0 m). Sytuacja na półmetku pierwszej serii zmieniła się względem trzeciej kolejki – na prowadzeniu umocnili się Austriacy. Na drugie miejsce awansowali Niemcy, a na trzecie Norwegowie. Reprezentacja Japonii spadła na czwartą lokatę.

W pierwszej grupie serii finałowej najdalsze skoki oddali: Takanobu Okabe (137,0 m) co było najdłuższym rezultatem w całym konkursie, Henning Stensrud (130,0 m), Sven Hannawald (128,0 m) oraz Ari-Pekka Nikkola (122,0 m). Po raz kolejny doszło do zmiany lidera, którym zostali Japończycy. Drugie miejsce utrzymali Niemcy, a trzecie Norwegowie. Z pierwszego na czwarte miejsce spadła reprezentacja Austrii. W drugiej turze skoków najlepszy okazał się Martin Schmitt, który uzyskał 126,5 metra. Drugą odległość osiągnął Hiroya Saitō (124,0 m), a trzecią Martin Höllwarth (123,0 m). W klasyfikacji doszło do zmiany na trzecim miejscu, Norwegię wyprzedziła Austria. W przedostatniej kolejce najdłuższy skok oddał Masahiko Harada, który lądował na 137 metrze. Dziewięć metrów krócej skoczył reprezentant Finlandii, Janne Ahonen, dzięki czemu drużyna fińska zmniejszyła stratę do bezpośrednio ją wyprzedzających – Norwegii i Austrii. W ósmej, ostatniej kolejce skoków najdalej skoczył Andreas Widhölzl (136,5 m). Dobry skok oddał Jani Soininen (131,0 m) oraz Kazuyoshi Funaki (125,0 m). W końcowej klasyfikacji drużynowego konkursu olimpijskiego na pierwszym miejscu znaleźli się reprezentanci Japonii z przewagą 35,6 punktu nad drugimi Niemcami. Brązowy medal przypadł ekipie Austriaków.

Medaliści[edytuj | edytuj kod]

Konkurs indywidualny na skoczni K90 (11.02.1998)[edytuj | edytuj kod]

Medal Imię i nazwisko Skok 1 Skok 2 Noty za styl[16]
A • B • C • D • E 		Nota łączna Strata
Finlandia Jani Soininen 90,0 m
118,5 pkt 		89,0 m
116,0 pkt 		19,5 • 19,5 • 19,5 • 19,5 • 19,5
19,5 • 19,0 • 19,5 • 18,5 • 19,5 		234,5 pkt –
Japonia Kazuyoshi Funaki 87,5 m
114,0 pkt 		90,5 m
119,5 pkt 		20,0 • 20,0 • 19,5 • 19,5 • 19,5
19,5 • 19,5 • 19,5 • 19,5 • 19,0 		233,5 pkt 1,0 pkt
Austria Andreas Widhölzl 88,0 m
114,5 pkt 		90,5 m
118,0 pkt 		19,5 • 19,5 • 19,5 • 19,5 • 19,5
19,0 • 19,0 • 18,5 • 19,5 • 19,0 		232,5 pkt 2,0 pkt

Konkurs indywidualny na skoczni K120 (15.02.1998)[edytuj | edytuj kod]

Medal Imię i nazwisko Skok 1 Skok 2 Noty za styl[17]
A • B • C • D • E 		Nota łączna Strata
Japonia Kazuyoshi Funaki 126,0 m
129,8 pkt 		132,5 m
142,5 pkt 		19,5 • 20,0 • 19,5 • 19,5 • 20,0
20,0 • 20,0 • 20,0 • 20,0 • 20,0 		272,3 pkt –
Finlandia Jani Soininen 129,5 m
130,6 pkt 		126,5 m
130,2 pkt 		17,5 • 19,0 • 17,5 • 17,5 • 18,5
19,5 • 19,0 • 19,5 • 19,5 • 19,5 		260,8 pkt 11,5 pkt
Japonia Masahiko Harada 120,0 m
117,0 pkt 		136,0 m
141,3 pkt 		19,0 • 19,0 • 19,0 • 18,5 • 19,5
17,0 • 17,5 • 17,5 • 17,5 • 17,5 		258,3 pkt 14,0 pkt

Konkurs drużynowy na skoczni K120 (17.02.1998)[edytuj | edytuj kod]

Medal Kraj Imię i nazwisko Skok 1 Skok 2 Noty za styl[18]
A • B • C • D • E 		Nota łączna zawodnika Nota łączna drużyny Strata
Japonia Japonia Takanobu Okabe 121,0 m
115,7 pkt		 137,0 m
143,6 pkt 		17,5 • 18,5 • 17,5 • 17,0 • 18,0
18,0 • 18,0 • 17,5 • 17,5 • 17,0 		259,3 pkt 933,0 pkt –
Hiroya Saitō 130,0 m
131,5 pkt		 124,0 m
124,7 pkt 		18,0 • 18,0 • 17,5 • 17,5 • 19,0
19,5 • 19,5 • 18,5 • 19,0 • 19,0 		256,2 pkt
Masahiko Harada 79,5 m
35,6 pkt		 137,0 m
141,6 pkt 		16,0 • 16,5 • 16,0 • 17,0 • 16,0
17,5 • 17,0 • 17,0 • 17,0 • 16,5 		177,2 pkt
Kazuyoshi Funaki 118,5 m
114,3 pkt		 125,0 m
126,0 pkt 		19,0 • 19,5 • 19,0 • 19,0 • 18,5
19,0 • 19,5 • 19,0 • 18,5 • 19,0 		240,3 pkt
Niemcy Niemcy Sven Hannawald 125,5 m
125,4 pkt		 128,0 m
132,9 pkt 		18,5 • 18,0 • 19,0 • 18,5 • 18,5
19,5 • 19,5 • 19,5 • 19,0 • 19,5 		258,3 pkt 897,4 pkt 35,6 pkt
Martin Schmitt 98,0 m
73,9 pkt		 126,5 m
126,2 pkt 		17,5 • 17,5 • 18,0 • 18,0 • 18,0
18,0 • 18,0 • 18,5 • 19,0 • 18,0 		200,1 pkt
Hansjörg Jäkle 96,0 m
71,3 pkt		 123,5 m
122,3 pkt 		18,0 • 18,5 • 18,0 • 18,5 • 18,0
18,0 • 19,0 • 18,5 • 19,0 • 18,5 		193,6 pkt
Dieter Thoma 120,5 m
130,5 pkt		 130,0 m
114,9 pkt 		17,5 • 17,5 • 17,5 • 18,0 • 17,0
17,5 • 18,0 • 19,0 • 18,0 • 18,0 		245,4 pkt
Austria Austria Reinhard Schwarzenberger 101,5 m
83,2 pkt		 118,5 m
113,3 pkt 		19,0 • 18,0 • 18,5 • 19,0 • 19,0
19,0 • 18,5 • 19,0 • 18,5 • 18,5 		196,5 pkt 881,5 pkt 51,5 pkt
Martin Höllwarth 122,5 m
120,0 pkt		 123,0 m
121,9 pkt 		18,5 • 19,0 • 18,5 • 18,5 • 18,5
18,5 • 18,5 • 19,0 • 19,0 • 19,5 		241,9 pkt
Stefan Horngacher 104,5 m
83,6 pkt		 108,0 m
92,9 pkt 		16,5 • 18,0 • 18,0 • 16,0 • 17,0
18,0 • 18,0 • 18,5 • 19,0 • 18,0 		176,5 pkt
Andreas Widhölzl 123,0 m
123,9 pkt		 136,5 m
142,7 pkt 		19,5 • 19,0 • 19,5 • 19,5 • 19,5
18,0 • 17,5 • 18,0 • 17,5 • 17,5 		266,6 pkt

Klasyfikacja medalowa[edytuj | edytuj kod]

Klasyfikacja medalowa
Lp. Państwo
złoto
srebro
brąz
razem
1. Japonia Japonia 2 1 1 4
2. Finlandia Finlandia 1 1 – 2
3. Niemcy Niemcy – 1 – 1
4. Austria Austria – – 2 2

Wyniki[edytuj | edytuj kod]

Konkurs indywidualny na skoczni K90 (11.02.1998)[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Skoczek Kraj Skok 1 Skok 2 Wynik punktowy
1. Soininen, JaniJani Soininen Finlandia 90,0 89,0 234,5
2. Funaki, KazuyoshiKazuyoshi Funaki Japonia 87,5 90,5 233,5
3. Widhölzl, AndreasAndreas Widhölzl Austria 88,0 90,5 232,5
4. Ahonen, JanneJanne Ahonen Finlandia 86,5 91,5 231,5
5. Harada, MasahikoMasahiko Harada Japonia 91,5 84,5 228,5
6. Peterka, PrimožPrimož Peterka Słowenia 87,0 89,0 223,0
7. Kasai, NoriakiNoriaki Kasai Japonia 87,5 84,5 221,5
8. Brenden, KristianKristian Brenden Norwegia 87,5 84,0 215,5
9. Saitō, HiroyaHiroya Saitō Japonia 86,5 83,0 213,5
10. Horngacher, StefanStefan Horngacher Austria 85,0 84,5 212,5
11. Schwarzenberger, ReinhardReinhard Schwarzenberger Austria 86,0 83,0 211,0
11. Doležal, MichalMichal Doležal Czechy 81,5 87,5 211,0
13. Thoma, DieterDieter Thoma Niemcy 84,5 83,0 208,5
14. Hannawald, SvenSven Hannawald Niemcy 83,5 84,0 207,5
15. Nikkola, Ari-PekkaAri-Pekka Nikkola Finlandia 83,0 83,5 205,5
16. Dessum, NicolasNicolas Dessum Francja 83,0 82,5 202,0
17. Jäkle, HansjörgHansjörg Jäkle Niemcy 82,0 82,5 200,5
18. Reuteler, BrunoBruno Reuteler Szwajcaria 81,0 84,0 200,0
19. Schmitt, MartinMartin Schmitt Niemcy 82,0 82,0 199,5
20. Laitinen, MikaMika Laitinen Finlandia 82,5 81,5 199,0
21. Mateja, RobertRobert Mateja Polska 81,5 82,0 197,5
22. Goldberger, AndreasAndreas Goldberger Austria 81,0 81,5 196,5
23. Stensrud, HenningHenning Stensrud Norwegia 81,0 81,0 193,0
24. Jež, FrantišekFrantišek Jež Czechy 83,5 77,5 192,5
25. Chamidulin, ArturArtur Chamidulin Rosja 78,5 80,5 186,5
26. Sakala, JaroslavJaroslav Sakala Czechy 77,5 80,5 185,0
27. Wołkow, AleksandrAleksandr Wołkow Rosja 78,0 79,5 184,0
28. Sucháček, JakubJakub Sucháček Czechy 77,5 81,0 183,5
29. Freiholz, SylvainSylvain Freiholz Szwajcaria 76,0 80,5 182,0
30. Czwykow, DmitrijDmitrij Czwykow Kazachstan 79,0 75,0 177,0
31. Kozłow, IwanIwan Kozłow Ukraina 76,0 – 85,5
32. Cecon, RobertoRoberto Cecon Włochy 75,5 – 85,0
32. Skupień, WojciechWojciech Skupień Polska 76,0 – 85,0
32. Filimonow, StanisławStanisław Filimonow Kazachstan 75,5 – 85,0
35. Ammann, SimonSimon Ammann Szwajcaria 75,0 – 83,5
36. Bredesen, EspenEspen Bredesen Norwegia 74,5 – 82,5
37. Gay, JérômeJérôme Gay Francja 74,0 – 82,0
38. Vrhovnik, BlažBlaž Vrhovnik Słowenia 74,5 – 81,0
39. Žonta, PeterPeter Žonta Słowenia 74,0 – 80,5
40. Ljøkelsøy, RoarRoar Ljøkelsøy Norwegia 74,0 – 80,0
40. Szybko, AlaksiejAlaksiej Szybko Białoruś 74,0 – 80,0
42. Pietruszyn, NikołajNikołaj Pietruszyn Rosja 73,5 – 79,5
42. Franc, UrbanUrban Franc Słowenia 74,0 – 79,5
42. Colby, CaseyCasey Colby Stany Zjednoczone 73,0 – 79,5
42. Alborn, AlanAlan Alborn Stany Zjednoczone 74,0 – 79,5
46. Heung-chul, ChoiChoi Heung-chul Korea Południowa 73,0 – 77,5
47. Hływka, WołodymyrWołodymyr Hływka Ukraina 73,0 – 77,0
48. Gajduk, PawiełPawieł Gajduk Kazachstan 72,0 – 76,5
49. Weber, RandyRandy Weber Stany Zjednoczone 71,0 – 74,5
50. Siniauski, AlaksandrAlaksandr Siniauski Białoruś 70,0 – 71,5
51. Małysz, AdamAdam Małysz Polska 69,5 – 70,5
52. Doran, BrendanBrendan Doran Stany Zjednoczone 68,5 – 69,5
53. Yong-jik, ChoiChoi Yong-jik Korea Południowa 69,0 – 69,0
54. Kobielew, WalerijWalerij Kobielew Rosja 68,0 – 68,0
55. Cakadze, KachaberKachaber Cakadze Gruzja 69,0 – 66,5
56. Kohan, LubymLubym Kohan Ukraina 67,5 – 63,5
56. Steinauer, MarcoMarco Steinauer Szwajcaria 66,0 – 63,5
58. Kołmakow, AleksandrAleksandr Kołmakow Kazachstan 67,5 – 63,0
59. Hyun-ki, KimKim Hyun-ki Korea Południowa 65,5 – 61,5
60. Mesík, MartinMartin Mesík Słowacja 65,0 – 61,0
61. Heung-su, KimKim Heung-su Korea Południowa 64,5 – 59,5
62. Długopolski, KrystianKrystian Długopolski Polska 61,0 – 45,0

Konkurs indywidualny na skoczni K120 (15.02.1998)[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Skoczek Kraj Skok 1 Skok 2 Wynik punktowy
1. Funaki, KazuyoshiKazuyoshi Funaki Japonia 126,0 132,5 272,3
2. Soininen, JaniJani Soininen Finlandia 129,5 126,5 260,8
3. Harada, MasahikoMasahiko Harada Japonia 120,0 136,0 258,3
4. Widhölzl, AndreasAndreas Widhölzl Austria 131,0 120,5 258,2
5. Peterka, PrimožPrimož Peterka Słowenia 119,0 130,5 251,1
6. Okabe, TakanobuTakanobu Okabe Japonia 130,0 119,5 250,1
7. Schwarzenberger, ReinhardReinhard Schwarzenberger Austria 115,5 131,0 244,2
8. Doležal, MichalMichal Doležal Czechy 116,0 130,5 243,2
9. Ljøkelsøy, RoarRoar Ljøkelsøy Norwegia 119,5 124,0 242,3
10. Ottesen, LasseLasse Ottesen Norwegia 121,0 122,0 238,9
11. Skupień, WojciechWojciech Skupień Polska 117,0 125,5 237,5
12. Thoma, DieterDieter Thoma Niemcy 114,0 128,0 235,6
13. Brenden, KristianKristian Brenden Norwegia 113,0 127,0 234,5
14. Schmitt, MartinMartin Schmitt Niemcy 118,5 123,0 233,7
15. Sucháček, JakubJakub Sucháček Czechy 117,5 121,0 229,3
16. Dessum, NicolasNicolas Dessum Francja 118,5 119,0 228,5
17. Vrhovnik, BlažBlaž Vrhovnik Słowenia 116,0 122,5 226,8
18. Laitinen, MikaMika Laitinen Finlandia 119,5 115,5 222,5
19. Reuteler, BrunoBruno Reuteler Szwajcaria 115,5 120,5 222,3
20. Mateja, RobertRobert Mateja Polska 116,5 118,0 219,6
21. Gay, JérômeJérôme Gay Francja 115,5 118,0 219,3
22. Cecon, RobertoRoberto Cecon Włochy 116,0 116,0 217,6
23. Chamidulin, ArturArtur Chamidulin Rosja 117,0 117,0 217,2
24. Jež, FrantišekFrantišek Jež Czechy 113,0 113,0 208,7
25. Filimonow, StanisławStanisław Filimonow Kazachstan 111,0 116,0 206,6
26. Mesík, MartinMartin Mesík Słowacja 112,0 110,5 198,0
27. Wołkow, AleksandrAleksandr Wołkow Rosja 111,0 101,5 179,5
28. Žonta, PeterPeter Žonta Słowenia 114,5 98,5 178,4
29. Hływka, WołodymyrWołodymyr Hływka Ukraina 109,0 98,5 168,6
30. Colby, CaseyCasey Colby Stany Zjednoczone 109,0 97,0 165,8
31. Nikkola, Ari-PekkaAri-Pekka Nikkola Finlandia 108,5 – 94,3
32. Siniauski, AlaksandrAlaksandr Siniauski Białoruś 109,0 – 94,2
33. Steinauer, MarcoMarco Steinauer Szwajcaria 108,0 – 93,9
34. Rihtar, MihaMiha Rihtar Słowenia 108,0 – 93,4
35. Kobielew, WalerijWalerij Kobielew Rosja 108,0 – 92,9
36. Kozłow, IwanIwan Kozłow Ukraina 108,0 – 91,9
37. Ahonen, JanneJanne Ahonen Finlandia 106,0 – 91,3
38. Stensrud, HenningHenning Stensrud Norwegia 106,5 – 89,7
39. Ammann, SimonSimon Ammann Szwajcaria 106,0 – 89,3
40. Heung-chul, ChoiChoi Heung-chul Korea Południowa 107,0 – 89,1
41. Freiholz, SylvainSylvain Freiholz Szwajcaria 106,0 – 88,8
42. Gajduk, PawiełPawieł Gajduk Kazachstan 104,5 – 87,1
43. Höllwarth, MartinMartin Höllwarth Austria 104,5 – 86,6
44. Alborn, AlanAlan Alborn Stany Zjednoczone 102,5 – 82,5
45. Kruczek, ŁukaszŁukasz Kruczek Polska 102,0 – 81,6
46. Kołmakow, AleksandrAleksandr Kołmakow Kazachstan 101,5 – 80,7
47. Saitō, HiroyaHiroya Saitō Japonia 100,0 – 79,5
48. Hannawald, SvenSven Hannawald Niemcy 100,0 – 78,0
49. Czwykow, DmitrijDmitrij Czwykow Kazachstan 101,5 – 76,2
50. Weber, RandyRandy Weber Stany Zjednoczone 98,5 – 75,3
51. Hyun-ki, KimKim Hyun-ki Korea Południowa 98,0 – 72,9
52. Małysz, AdamAdam Małysz Polska 97,0 – 71,1
53. Yong-jik, ChoiChoi Yong-jik Korea Południowa 94,5 – 66,6
54. Pietruszyn, NikołajNikołaj Pietruszyn Rosja 94,5 – 66,1
55. Szybko, AlaksiejAlaksiej Szybko Białoruś 94,5 – 65,1
56. Sakala, JaroslavJaroslav Sakala Czechy 91,5 – 61,2
57. Jäkle, HansjörgHansjörg Jäkle Niemcy 92,0 – 61,1
58. Doran, BrendanBrendan Doran Stany Zjednoczone 91,5 – 58,7
59. Cakadze, KachaberKachaber Cakadze Gruzja 89,5 – 52,6
60. Horngacher, StefanStefan Horngacher Austria 84,0 – 41,2
61. Kohan, LubymLubym Kohan Ukraina 79,0 – 35,2
62. Heung-su, KimKim Heung-su Korea Południowa 70,5 – 9,9

Konkurs drużynowy na skoczni K120 (17.02.1998)[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Kraj Zawodnik Skok 1 Skok 2 Wynik punktowy[19] Nota zespołu
1.  Japonia Takanobu Okabe 121,5 137,0 259,3 933,0
Hiroya Saitō 130,0 124,0 256,2
Masahiko Harada 79,5 137,0 177,2
Kazuyoshi Funaki 118,5 125,0 240,3
2.  Niemcy Sven Hannawald 125,5 128,0 258,3 897,4
Martin Schmitt 98,0 126,5 200,1
Hansjörg Jäkle 96,0 123,5 193,6
Dieter Thoma 130,0 120,5 245,4
3.  Austria Reinhard Schwarzenberger 101,5 118,5 196,5 881,5
Martin Höllwarth 122,5 123,0 241,9
Stefan Horngacher 104,5 108,0 176,5
Andreas Widhölzl 123,0 136,5 266,6
4.  Norwegia Henning Stensrud 109,0 130,0 226,2 870,6
Lasse Ottesen 115,5 113,0 208,8
Roar Ljøkelsøy 93,0 120,0 180,9
Kristian Brenden 133,0 121,0 254,7
5.  Finlandia Ari-Pekka Nikkola 103,5 122,0 202,9 833,9
Mika Laitinen 112,0 102,5 184,1
Janne Ahonen 101,0 128,0 213,2
Jani Soininen 113,0 131,0 233,7
6.  Szwajcaria Sylvain Freiholz 113,0 116,5 211,1 735,0
Marco Steinauer 107,5 103,0 175,4
Simon Ammann 81,5 100,0 117,7
Bruno Reuteler 115,0 123,5 230,8
7.  Czechy Jakub Sucháček 77,0 120,5 149,5 710,3
František Jež 115,5 106,5 199,1
Michal Doležal 102,5 126,5 205,2
Jaroslav Sakala 101,5 98,5 156,5
8.  Polska Adam Małysz 109,0 108,5 190,0 684,2
Łukasz Kruczek 105,5 100,5 165,8
Wojciech Skupień 85,0 107,0 135,1
Robert Mateja 112,0 109,0 193,3
9.  Rosja Nikołaj Pietruszyn 90,0 110,0 153,0 639,7
Artur Chamidulin 96,0 106,0 152,1
Aleksandr Wołkow 98,0 102,5 151,9
Walerij Kobielew 96,5 117,5 182,7
10.  Słowenia Miha Rihtar 94,0 120,0 180,7 610,3
Peter Žonta 65,5 114,0 104,1
Blaž Vrhovnik 90,0 94,0 123,2
Primož Peterka 125,0 103,5 202,3
11.  Kazachstan Pawieł Gajduk 87,0 98,0 126,0 602,0
Aleksandr Kołmakow 102,5 109,5 176,1
Dmitrij Czwykow 95,0 100,0 143,5
Stanisław Filimonow 77,0 126,0 156,4
12.  Stany Zjednoczone Michael Keuler 94,5 97,5 138,1 490,7
Alan Alborn 86,5 96,0 120,0
Randy Weber 82,0 95,0 109,6
Casey Colby 87,0 98,0 123,0
13.  Korea Południowa Kim Heung-su 89,5 85,0 103,1 373,8
Kim Hyun-ki 75,0 86,5 76,7
Choi Yong-jik 81,0 85,0 86,8
Choi Heung-chul 74,5 104,5 107,2

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ W tabeli podano rekordy skoczni, obowiązujące przed rozpoczęciem zawodów.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Ski Jumping at the 1998 Nagano Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2012-02-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-09-25)]. (ang.).
  2. ↑ Hakuba (Japonia). skijumping.pl. [dostęp 2012-02-14]. (pol.).
  3. ↑ a b c d Olympic Ski Jumps Hakuba. skisprungschanzen.com. [dostęp 2013-04-15]. (pol.).
  4. ↑ Ski Jumping at the 1998 Nagano Winter Games. skiolimpic. [dostęp 2012-02-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-09-25)]. (ang.).
  5. ↑ Skoki narciarskie – Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1994: 20.02.1994 – Lillehammer (Norwegia) K-120. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2012-02-15]. (pol.).
  6. ↑ Skoki narciarskie – Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1994: 23.02.1994 – Lillehammer (Norwegia) K-120. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2012-02-15]. (pol.).
  7. ↑ Skoki narciarskie – Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1994: 25.02.1994 – Lillehammer (Norwegia) K-90. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2012-02-15]. (pol.).
  8. ↑ Skoki narciarskie – Puchar Świata 1997/1998. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2012-02-15]. (pol.).
  9. ↑ Skoki narciarskie – Turniej Czterech Skoczni 1997/1998. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2012-02-15]. (pol.).
  10. ↑ Skoki narciarskie – Mistrzostwa Świata w lotach 1998. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2012-02-15]. (pol.).
  11. ↑ The XVIII Olympic Winter Games Official Report III: Competition Results and Participants. la84foundation.org. s. 88-99. [dostęp 2012-03-30]. (ang.).
  12. ↑ Ski Jumping at the 1998 Nagano Winter Games: Men's Normal Hill, Individual Jump 1. sports-reference.com. [dostęp 2012-02-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-07-22)]. (ang.).
  13. ↑ Ski Jumping at the 1998 Nagano Winter Games: Men's Normal Hill, Individual. sports-reference.com. [dostęp 2012-02-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-03-08)]. (ang.).
  14. ↑ Ski Jumping at the 1998 Nagano Winter Games: Men's Large Hill, Individual Jump 1. sports-reference.com. [dostęp 2012-02-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-07-22)]. (ang.).
  15. ↑ Ski Jumping at the 1998 Nagano Winter Games: Men's Large Hill, Individual. sports-reference.com. [dostęp 2012-02-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-14)]. (ang.).
  16. ↑ 18th Winter Olympic Games in Nagano Ski Jumping / Normal Hill. skijump-db.net [web.archive.org], 2 listopada 2003. [dostęp 2012-02-12]. (ang.).
  17. ↑ 18th Winter Olympic Games in Nagano Ski Jumping / Large Hill. skijump-db.net [web.archive.org], 8 maja 2003. [dostęp 2012-02-12]. (ang.).
  18. ↑ 18th Winter Olympic Games in Nagano Ski Jumping / Large Hill Team. skijump-db.net [web.archive.org], 8 maja 2003. [dostęp 2012-02-22]. (ang.).
  19. ↑ 18th Winter Olympic Games in Nagano, Ski Jumping / Large Hill Team, Hakuba (JPN), Hakuba, K-Point : 120.0 m, February 17th 1998. skijump-db.net [web.archive.org], 15 kwietnia 2005. [dostęp 2013-07-28]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Dyscypliny na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich Nagano 1998

Flaga olimpijska

Skoki narciarskie na zimowych igrzyskach olimpijskich

Skoki narciarskie

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Skoki_narciarskie_na_Zimowych_Igrzyskach_Olimpijskich_1998&oldid=72462837”