Soronia punctatissima
| Soronia punctatissima | |||
| Illiger, 1794 | |||
 Rycina autorstwa Jakobsona | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
Soronia punctatissima | ||
| Synonimy | |||
| |||
Soronia punctatissima – gatunek chrząszcza z rodziny łyszczynkowatych i podrodziny Nitidulinae. Zamieszkuje palearktyczną Eurazję.
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1794 roku przez Johanna Karla Wilhelma Illigera pod nazwą Nitidula punctatissima[1].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Chrząszcz o owalnym w zarysie, lekko wypukłym po stronie grzbietowej ciele długości od 4,5 do 7 mm. Głowa jest smoliście brunatna z rdzawobrunatnymi czułkami[2]. Czułki mają człon pierwszy guzowato nabrzmiały[3][2], a trzy człony ostatnie uformowane w niezmodyfikowaną buławkę[3]. Przedplecze i pokrywy są w częściach środkowych smoliście brunatne z rdzawożółtymi plamami[2], części boczne pokryw i przedplecza są natomiast szeroko rynienkowate i ubarwione rdzawobrunatnie. Boczne brzegi przedplecza są w tylnych odcinkach lekko łukowate, co odróżnia ten gatunek od podobnego S. grisea[2]. Punktowanie wierzchu ciała jest bezładne[3], wierzch przedplecza i pokryw ma nierówną rzeźbę, a na pokrywach występują ponadto słabo zaznaczone, poprzerywane żeberka podłużne, porośnięte grubymi i hakowato wygiętymi ku tyłowi włoskami czarnymi i białymi[2]. Przedpiersie ma wyrostek międzybiodrowy na wierzchołku spłaszczony, wyraźnie poszerzony i prosto ścięty[3][2]. Odnóża są rdzawobrunatne. U samca przednia ich para ma golenie o wierzchołkach zgrubiałych i wygiętych do wewnątrz[2].
Ekologia i występowanie[edytuj | edytuj kod]
Owad ten zasiedla lasy i parki liściaste i mieszane[4]. Jest gatunkiem saproksylicznym. Żeruje na fermentującym soku wyciekającym ze zranionych drzew liściastych oraz porastających go grzybach[4][5][6], także w nasiąkniętych trocinach obecnych w chodnikach gąsienic trociniarki czerwicy[4][5]. Owady dorosłe ponadto przylatują do gnijących na pryzmach kompostowych buraków i brukwi[5].
Gatunek palearktyczny. W Europie znany jest z Hiszpanii, Irlandii, Wielkiej Brytanii, Francji, Belgii, Luksemburga, Holandii, Niemiec, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Danii, Szwecji, Norwegii, Finlandii, Estonii, Litwy, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Białorusi, Ukrainy, Mołdawii, Rumunii, Bułgarii, Słowenii, Chorwacji, Bośni i Hercegowiny, Czarnogóry, Serbii oraz europejskiej części Rosji. Poza Europą zamieszkuje palearktyczną Azję[1]. W Polsce znany jest z nielicznych stanowisk[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Soronia punctatissima (Linnaeus, 1758). [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2021-08-21].
- ↑ a b c d e f g Marian Nunberg: Klucze do oznaczania owadów Polski. Część XIX Chrząszcze — Coleoptera. Zeszyt 65 Łyszczynkowate — Nitidulidae. Warszawa: Polskie Towarzystwo Entomologiczne, PWN, 1976, s. 59.
- ↑ a b c d A.G. Kirejtshuk. Four new genera of the Soronia complex (Coleoptera: Nitidulidae) from Australia, New Zealand, Fiji and tropical America with notes on composition of the complex and description of new species from Southern Hemisphere. „Russian Entomological Journal”. 12 (3), s. 239-256, 2003.
- ↑ a b c Soronia punctatissima. [w:] Insektarium.net [on-line]. [dostęp 2021-08-21].
- ↑ a b c d B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska. Chrząszcze – Coleoptera. Cucujoidea, część 1. „Katalog Fauny Polski”. XXIII (12), 1986.
- ↑ Chris Carlton, Richard A.B. Leschen. Descriptions of Soronia complex (Nitidulidae: Nitidulinae) larvae of New Zealand with comments of life history and taxonomy. „New Zealand Entomologist”. 30 (1), s. 41-51, 2007. DOI: 10.1080/00779962.2007.9722150.