Paweł I Romanow: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Xqbot (dyskusja | edycje)
m r2.7.2) (Robot poprawił nl:Paul I van Rusland
Konarski (dyskusja | edycje)
→‎Dzieje: drobne redakcyjne
Linia 40: Linia 40:


Po śmierci cara Pawła I w 1801, tron objął jego syn 23-letni [[Aleksander I Romanow|Aleksander I Pawłowicz]] (1801-[[1825]]).
Po śmierci cara Pawła I w 1801, tron objął jego syn 23-letni [[Aleksander I Romanow|Aleksander I Pawłowicz]] (1801-[[1825]]).

== Kinematografia ==


W [[2003]] r. powstał film pt. ''Biednyj, Biednyj Pawel'' (Бедный, Бедный Павел) w reż. Witalija Mielnikowa, oparty na dziejach jego panowania i śmierci.
W [[2003]] r. powstał film pt. ''Biednyj, Biednyj Pawel'' (Бедный, Бедный Павел) w reż. Witalija Mielnikowa, oparty na dziejach jego panowania i śmierci.

Wersja z 22:29, 3 sty 2012

Szablon:Władca kraju infobox Paweł I Piotrowicz, ros. Павел I Петрович (ur. 1 października 1754 w Sankt Petersburgu, zm. 23 marca 1801 tamże) – cesarz Rosji w latach 17961801, wielki mistrz Zakonu Maltańskiego 1799-1801, syn Katarzyny II. Uznany przez Piotra III. Jego pierwszą żoną była Wilhelmina Luiza Hessen-Darmstadt (1755-1776), a drugą Zofia Dorota Wirtemberska (1759-1801).

Alternatywna wersja pochodzenia

Według niepotwierdzonych informacji, był owocem związku Katarzyny II z hrabią Siergiejem Sałtykowem. Według innych plotek, rzeczywistym dzieckiem Katarzyny była Aleksandra Branicka, którą zaraz po urodzeniu cesarzowa Elżbieta zamieniła na niemowlę płci męskiej niewiadomego pochodzenia[1][2]. Sam Paweł I uważał się za syna króla Polski Stanisława Augusta Poniatowskiego. Wątpliwości mogłaby rozwiać porównawcza analiza DNA.

Dzieje

Koronacja na imperatora Rosji odbyła się 5/16 kwietnia 1797 w Moskwie. Jedną z pierwszych decyzji Pawła I, jako imperatora Rosji, było zwolnienie z twierdzy w Petersburgu gen. Tadeusza Kościuszki. Wolność tę Kościuszko opłacił zresztą przysięgą wiernopoddańczą. Paweł I i Kościuszko zaprzyjaźnili się nawet, a car chciał podarować polskiemu generałowi 1000 „dusz”. Kościuszko uprosił o zamianę ich na 60 tys. rubli. Był to wielki majątek, Kościuszko dzięki niemu mógł wyjechać po raz drugi do Ameryki, skąd jednakże po kilkunastu miesiącach wrócił do Europy, zamieszkując w Paryżu, a następnie w Szwajcarii.

Najważniejszym posunięciem w sprawach gospodarki wewnętrznej było wydanie przez Pawła I manifestu, ograniczającego pracę pańszczyźnianą chłopów na rzecz obszarników do trzech dni w tygodniu. Pozostałe 3 dni mieli poświęcać na pracę na własnej ziemi, zaś niedziela miała być wolna od pracy. W pewnym stopniu ulżyło to doli pańszczyźnianych chłopów rosyjskich.

W sprawach polityki zagranicznej Paweł I kontynuował działania matki, Katarzyny II. Przystąpił do koalicji z Wielką Brytanią, Austrią i Turcją, wypowiedział wojnę rewolucyjnej Francji i wysłał wojska ekspedycyjne do Italii przeciwko Francuzom. Część wojsk przetransportowana została na statkach floty czarnomorskiej na Sycylię, skąd zaatakowały one południową Italię. Większe oddziały, pod dowództwem feldmarszałka Aleksandra Suworowa, zajęły całą francuską, północną Italię i przez Alpy przebiły się nad Ren. Jeszcze inne oddziały rosyjskie, wraz z Anglikami, wzięły udział w desancie morskim na Holandię. Na wszystkich tych trzech frontach sojusznicy faktycznie pozostawili Rosjan bez wsparcia ze swej strony i rozgoryczony Paweł I wycofał swe wojska ekspedycyjne do Rosji.

Paweł I nie był lubiany przez szlachtę i arystokrację rosyjską za próby umniejszenia ich przywilejów, niespodziewane dymisje i poniżanie podwładnych. W 1801 doszło do zawiązania spisku kilku wyższych oficerów, którzy po opanowaniu pałacu imperatora, zażądali jego abdykacji na rzecz syna. Gdy odmówił, w zamieszaniu, został zabity.

Po śmierci cara Pawła I w 1801, tron objął jego syn 23-letni Aleksander I Pawłowicz (1801-1825).

Kinematografia

W 2003 r. powstał film pt. Biednyj, Biednyj Pawel (Бедный, Бедный Павел) w reż. Witalija Mielnikowa, oparty na dziejach jego panowania i śmierci.

Genealogia

Karol Fryderyk von Holstein
ur. 30 IV 1700
zm. 18 VI 1739
Anna Romanowa 1)
ur. 2 I 1708
zm. 15 V 1728
Chrystian August von Anhalt-Zerbst
ur. 29 XI 1690
zm. 16 III 1747
Joanna von Holstein 2)
ur. 24 X 1712
zm. 30 V 1760
         
     
  Piotr III Romanow
ur. 21 II 1728
zm. 17 VII 1762
Katarzyna II Wielka 3)
ur. 2 V 1729
zm. 17 XI 1796
     
   
1
Natalia Aleksiejewna 4)
ur. 25 VI 1755
zm. 26 IV 1776
OO   10 X 1773
2
Maria Fiodorowna 5)
ur. 25 X 1759
zm. 5 XI 1828
OO   7 X 1776
Paweł I
ur. 1 X 1754
zm. 24 III 1801
3
Zofia Stiepanowa Uszakowa
ur. 1746
zm. 26 IX 1803
OO   związek pozamał.
3
Lubowa Bacrat
OO   związek pozamał.
                   
                   
   2    2    2    2    2
Aleksander I Romanow
 ur. 27 XII 1777
 zm. 1 XII 1825
 
Konstantyn
 ur. 27 IV / 8 V 1779
 zm. 15 VI / 27 VI 1831
 
Mikołaj I
 ur. 25 VI 6 VII 1796
 zm. 18 II / 2 III 1855
 
Michał Pawłowicz Romanow
 ur. 8 II 1798
 zm. 9 IX 1849
 
Aleksandra
 ur. 9 VIII 1783
 zm. 16 III 1801
 
   2    2    2    2    2
Helena 6)
 ur. 24 XII 1784
 zm. 24 IX 1803
 
Maria 7)
 ur. 16 II 1786
 zm. 23 VI 1859
 
Katarzyna 8)
 ur. 21 V 1788
 zm. 9 I / 19 I 1819
 
Olga
 ur. 22 VII 1792
 zm. 26 I 1795
 
Anna
 ur. 7 I / 18 I 1795
 zm. 1 III 1865
 
   3    3            
Semen Afanassjewicz Wieliki
 ur. 1772
 zm. 1794
 
Marfa Pawłowa Moussine-Juriewa
 ur. 1801
 zm. ?
 
  1. córka cara Piotra Wielkiego
  2. siostra króla Szwecji Adolfa Fryderyka z Oldenburgów
  3. właściwie: Fryderyka Zofia Augusta, księżniczka Anhalt-Zerbst
  4. właściwie: Wilhelmina Luiza, księżniczka heska
  5. właściwie: Zofia Dorota, siostra Fryderyka I króla Wirtembergii

gengen

Ciekawostki[3]

  • Paweł Jasienica w Dziejach Agonii twierdził, iż Paweł I bardzo lubił Polaków, gdyby powstanie Kościuszkowskie wybuchło przynajmniej 2 lata później zapewne nie doszło by do rozbiorów. W rozmowie z Ignacym Potockim, powiedział: Zawsze byłem przeciwny podziałowi Polski, był to krok równie gorszący jak niepolityczny, lecz stał się już. Zezwoliłaby Austria i Prusy na przywrócenie Polski? Mamże ja sam część moją oddać, ich wzmocnić, a siebie osłabić? Mamże wojnę toczyć, by ich do tego przymusić? Ach, nadto państwo moje toczyło już wojen, czas nam wytchnąć. Trzeba więc, byście się poddali konieczności i żyli spokojnie.
  • Wielką sympatią darzył też króla Stanisława Augusta (uważał go za swego ojca – mimo tego, iż ów zaprzeczał). Zwrócił mu tytuł królewski i podarował na zamieszkanie Pałac Marmurowy. Uczestniczył w jego pogrzebie (jechał konno trzymając szable ostrzem w dół na znak żałoby).
  • Podarował Potockiemu i Kościuszce (którego zwolnił z więzienia) po tysiąc dusz.

Zobacz też

  1. Marian Kukiel Książę Adam Warszawa 1993
  2. Henryk Mościcki Aleksandra Branicka, w: PSB t. II, Kraków 1936, s. 393
  3. Paweł Jasienica, Rzeczpospolita Obojga Narodów t. III – Dzieje Agonii, część VI – rozdz. VI, str. 494-495, wyd. Prószyński i S-ka, 2007 r.

Szablon:Władca-Rosja Szablon:Władca-Hospitelier Szablon:Władcy ziem polskich w czasie rozbiorów