Jan Krzysztof Glaubitz: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
→Dzieła: merytoryczne Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej) Zaawansowana edycja mobilna |
drobne merytoryczne, źródła/przypisy |
||
Linia 30: | Linia 30: | ||
'''Jan Krzysztof Glaubitz''' ([[język niemiecki|niem.]] ''Johann Christoph Glaubitz''; ur. ok. 1715 w [[Prusy Królewskie|Prusach Królewskich]], zm. [[30 marca]] [[1767]] w [[Wilno|Wilnie]]) – {{fakt|polski|data=2019-02}} [[architekt]] niemieckiego pochodzenia, przedstawiciel późnego [[architektura baroku|baroku]], od 1737 działał w [[Wilno|Wilnie]]. Luteranin. |
'''Jan Krzysztof Glaubitz''' ([[język niemiecki|niem.]] ''Johann Christoph Glaubitz''; ur. ok. 1715 w [[Prusy Królewskie|Prusach Królewskich]], zm. [[30 marca]] [[1767]] w [[Wilno|Wilnie]]) – {{fakt|polski|data=2019-02}} [[architekt]] niemieckiego pochodzenia, przedstawiciel późnego [[architektura baroku|baroku]], od 1737 działał w [[Wilno|Wilnie]]. Luteranin. |
||
⚫ | Urodził się prawdopodobnie, w którymś z miast Prus Królewskich (być może Chełmno, Elbląg lub Toruń)<ref name=":0">[[Mariusz Karpowicz]], ''Wileńska odmiana architektury XVIII wieku'', Wydawnictwo: Muzeum Pałac w Wilanowie, Warszawa 2012, ISBN 978-83-63580-10-0</ref> należących do Królestwa Polskiego. W latach 1732-1733 był czeladnikiem murarskim w Gdańsku u mistrza Gottfryda Forstera<ref>J.Pałubicki, Informacja o pobycie Jana Krzysztofa Glaubitza w Gdańsku, [[Biuletyn Historii Sztuki]], 1980, XLII, nr 1, s.76</ref>. W 1737 roku wzmiankowany jest w Wilnie jeszcze jako prosty murarz. Stopień mistrzowski osiągnął zapewne około 1736-1737<ref name=":0" />. |
||
Czerpał w swojej twórczości z baroku habsburskiego (charakterystyczne smukłe dwuwieżowe fasady kościołów). |
|||
⚫ | W latach 1732-1733 był czeladnikiem murarskim w Gdańsku u mistrza Gottfryda Forstera<ref>J.Pałubicki, Informacja o pobycie Jana Krzysztofa Glaubitza w Gdańsku, [[Biuletyn Historii Sztuki]], 1980, XLII, nr 1, s.76</ref>. W 1737 roku wzmiankowany jest w Wilnie jeszcze jako prosty murarz. Stopień mistrzowski osiągnął zapewne około 1736-1737. |
||
Pierwsza jego potwierdzone dzieło to odbudowa kościoła ewangelickiego w Wilnie w latach 1739-1743. |
Pierwsza jego potwierdzone dzieło to odbudowa kościoła ewangelickiego w Wilnie w latach 1739-1743. |
||
== Dzieła == |
== Dzieła == |
||
* odbudowa po pożarze kościoła ewangelickiego w Wilnie, lata 1739-1743 |
* odbudowa po pożarze kościoła ewangelickiego w Wilnie, lata 1739-1743<ref name=":0" /> |
||
* pałac [[Antoni Michał Pac|Antoniego Michała Paca]] w [[Jezno|Jeźnie]], |
* pałac [[Antoni Michał Pac|Antoniego Michała Paca]] w [[Jezno|Jeźnie]], |
||
* pałac w [[Struń (sielsowiet Sołoniki)|Struniu]] w 1749<ref>{{SgKP|XI|420|Struń (2)}}</ref>, |
* pałac w [[Struń (sielsowiet Sołoniki)|Struniu]] w 1749<ref>{{SgKP|XI|420|Struń (2)}}</ref>, |
||
* kościół w [[Stołowicze|Stołowiczach]] (po Józefie Fontanie od 1743) oraz ołtarz w tym kościele, |
* kościół w [[Stołowicze|Stołowiczach]] (po Józefie Fontanie od 1743) oraz ołtarz w tym kościele<ref name=":0" />, |
||
* po pożarach w latach 1737, 1748 i 1749 odbudowywał domy mieszkalne Wilna, |
* po pożarach w latach 1737, 1748 i 1749 odbudowywał domy mieszkalne Wilna, |
||
* odbudowany [[kościół św. Katarzyny w Wilnie]] (1741-1744) i Kaplica Opatrzności w 1746, |
* odbudowany [[kościół św. Katarzyny w Wilnie]] (1741-1744) i Kaplica Opatrzności w 1746<ref name=":0" />, |
||
* od 1748 roku [[fasada]] [[Kościół św. Jana Chrzciciela i św. Jana Apostoła i Ewangelisty w Wilnie|kościoła św. Jana Chrzciciela i św. Jana Ewangelisty w Wilnie]] (jako murarz pracował przy kościele wcześniej w latach 1739-1743), |
* od 1748 roku [[fasada]] [[Kościół św. Jana Chrzciciela i św. Jana Apostoła i Ewangelisty w Wilnie|kościoła św. Jana Chrzciciela i św. Jana Ewangelisty w Wilnie]] (jako murarz pracował przy kościele wcześniej w latach 1739-1743)<ref name=":0" />, |
||
* restauracja [[Kościół św. Anny w Wilnie|kościoła św. Anny w Wilnie]] (1747); m.in. budowa trzech barokowych ołtarzy, |
* restauracja [[Kościół św. Anny w Wilnie|kościoła św. Anny w Wilnie]] (1747); m.in. budowa trzech barokowych ołtarzy, |
||
* ikonostas w [[Cerkiew Świętego Ducha w Wilnie|cerkwi Świętego Ducha w Wilnie]]; umowa z 1753, projekt z 1761, |
* ikonostas w [[Cerkiew Świętego Ducha w Wilnie|cerkwi Świętego Ducha w Wilnie]]; umowa z 1753, projekt z 1761<ref name=":0" />, |
||
* fasada, szczyt, ambona i ołtarz główny w [[Sobór św. Zofii w Połocku|Soborze unickim w Połocku]] (1738–1765)<ref>W.Boberski, Późnobarokowa cerkiew katedralna w Witebsku i jej rzymski pierwowzór, [[Biuletyn Historii Sztuki]], LXII, 2000, nr 1-2, s.144</ref>, |
* fasada, szczyt, ambona i ołtarz główny w [[Sobór św. Zofii w Połocku|Soborze unickim w Połocku]] (1738–1765)<ref>W.Boberski, Późnobarokowa cerkiew katedralna w Witebsku i jej rzymski pierwowzór, [[Biuletyn Historii Sztuki]], LXII, 2000, nr 1-2, s.144</ref>, |
||
* [[Kościół Świętego Ducha w Wilnie]] w tym kopuła i szczyty (1753–1770), ołtarze zaprojektował w latach 1775-1776 [[Franciszek Ignacy Hoffer]], |
* [[Kościół Świętego Ducha w Wilnie]] w tym kopuła i szczyty (1753–1770)<ref name=":0" />, ołtarze zaprojektował w latach 1775-1776 [[Franciszek Ignacy Hoffer]], |
||
* kościół Dominikanów w Zabiałłach-Wołyńcach w 1749 roku, ale bez wież zbudowanych w latach 1764-1766 |
* kościół Dominikanów w Zabiałłach-Wołyńcach w 1749 roku, ale bez wież zbudowanych w latach 1764-1766<ref name=":0" /> |
||
* projekt kopuły kościoła św. Kazimierza w Wilnie ( |
* projekt kopuły kościoła św. Kazimierza w Wilnie (autorstwo niepewne, jej autorem był raczej [[Tomasz Żebrowski]]), |
||
* kościół jezuitów w [[Dyneburg]]u (Dźwińsku) na Łotwie (autorstwo niepewne, kościół nie istnieje), |
* kościół jezuitów w [[Dyneburg]]u (Dźwińsku) na Łotwie (autorstwo niepewne, kościół nie istnieje), |
||
* pałac Łopacińskich ([[Olizarowie|Olizarów]]) w Wilnie (zaułek Bernardyński), |
* pałac Łopacińskich ([[Olizarowie|Olizarów]]) w Wilnie (zaułek Bernardyński), |
||
* [[Cerkiew Św. Trójcy i klasztor Bazylianów w Wilnie|klasztor Bazylianów w Wilnie]] po 1761 (bez |
* [[Cerkiew Św. Trójcy i klasztor Bazylianów w Wilnie|klasztor Bazylianów w Wilnie]] po 1761 (bez Bramki Bazyliańskiej przypuszczalnie projektu [[Antonio Paracca]])<ref name=":0" />. |
||
* pałac [[:be:Архірэйскі палац, Магілёў|arcybiskupów prawosławnych w Mohylewie]] (1772–1785) |
* pałac [[:be:Архірэйскі палац, Магілёў|arcybiskupów prawosławnych w Mohylewie]] (1772–1785) |
||
<br /> |
|||
== Galeria - potwierdzone atrybucje == |
|||
<gallery widths="190" heights="190"> |
|||
Plik:Połacak, Vierchni Zamak, Sabornaja. Полацак, Верхні Замак, Саборная (1901-17) (3).jpg|Połock - ołtarz główny |
|||
Plik:Stałavičy, Rynak, Janicki. Сталавічы, Рынак, Яніцкі (1937) (2).jpg|Stołowicze - ołtarz główny |
|||
Plik:Vilnius - Orthodox Church of the Holy Spirit 01.jpg|Wilno - ołtarz w cerkwi św. Ducha |
|||
Plik:Ул.Доминикону.Костёл Святого Духа - panoramio.jpg|Wilno - kościół św. Ducha |
|||
Plik:StCatherineVilnius9.JPG|Wilno - Kaplica Opatrzności |
|||
Plik:Vałyncy, Zabieły, Daminikanski. Валынцы, Забелы, Дамініканскі (1912).jpg|Zabiałły-Wołyńce (bez wież) |
|||
</gallery> |
|||
== Przypisy == |
== Przypisy == |
||
Linia 59: | Linia 69: | ||
== Bibliografia == |
== Bibliografia == |
||
* {{cytuj książkę |nazwisko = Lorentz | imię = Stanisław | autor link = Stanisław Lorentz| tytuł = Jan Krzysztof Glaubitz – architekt wileński XVIII wieku | miejsce = Warszawa | rok = 1937}} |
* {{cytuj książkę |nazwisko = Lorentz | imię = Stanisław | autor link = Stanisław Lorentz| tytuł = Jan Krzysztof Glaubitz – architekt wileński XVIII wieku | miejsce = Warszawa | rok = 1937}} |
||
* Pałubicki Jerzy, ''Informacja o pobycie Jana Krzysztofa Glaubitza w Gdańsku'', Biuletyn Historii Sztuki XLII: 1980, nr 1. |
* Pałubicki Jerzy, ''Informacja o pobycie Jana Krzysztofa Glaubitza w Gdańsku'', [[Biuletyn Historii Sztuki]], XLII: 1980, nr 1. |
||
* Drema Vladas, ''Materiały do historii sztuki Wielkiego Księstwa Litewskiego. Jan Krzysztof Glaubitz, Jan Hedel, Jan Melich'', Biuletyn Historii Sztuki XLII: 1980, nr 1. |
* Drema Vladas, ''Materiały do historii sztuki Wielkiego Księstwa Litewskiego. Jan Krzysztof Glaubitz, Jan Hedel, Jan Melich'', Biuletyn Historii Sztuki, XLII: 1980, nr 1. |
||
*[[Mariusz Karpowicz]]'', Wileńska odmiana architektury XVIII wieku'', Muzeum Pałac w Wilanowie, Warszawa 2012; ISBN 978-83-63580-10-0 |
*[[Mariusz Karpowicz]]'', Wileńska odmiana architektury XVIII wieku'', Muzeum Pałac w Wilanowie, Warszawa 2012; ISBN 978-83-63580-10-0 |
||
Wersja z 15:24, 8 sty 2020
Data i miejsce urodzenia |
około 1715 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
30 marca 1767 |
Narodowość |
niemiecka |
Dziedzina sztuki | |
Epoka |
Jan Krzysztof Glaubitz (niem. Johann Christoph Glaubitz; ur. ok. 1715 w Prusach Królewskich, zm. 30 marca 1767 w Wilnie) – polski[potrzebny przypis] architekt niemieckiego pochodzenia, przedstawiciel późnego baroku, od 1737 działał w Wilnie. Luteranin.
Urodził się prawdopodobnie, w którymś z miast Prus Królewskich (być może Chełmno, Elbląg lub Toruń)[2] należących do Królestwa Polskiego. W latach 1732-1733 był czeladnikiem murarskim w Gdańsku u mistrza Gottfryda Forstera[3]. W 1737 roku wzmiankowany jest w Wilnie jeszcze jako prosty murarz. Stopień mistrzowski osiągnął zapewne około 1736-1737[2]. Pierwsza jego potwierdzone dzieło to odbudowa kościoła ewangelickiego w Wilnie w latach 1739-1743.
Dzieła
- odbudowa po pożarze kościoła ewangelickiego w Wilnie, lata 1739-1743[2]
- pałac Antoniego Michała Paca w Jeźnie,
- pałac w Struniu w 1749[4],
- kościół w Stołowiczach (po Józefie Fontanie od 1743) oraz ołtarz w tym kościele[2],
- po pożarach w latach 1737, 1748 i 1749 odbudowywał domy mieszkalne Wilna,
- odbudowany kościół św. Katarzyny w Wilnie (1741-1744) i Kaplica Opatrzności w 1746[2],
- od 1748 roku fasada kościoła św. Jana Chrzciciela i św. Jana Ewangelisty w Wilnie (jako murarz pracował przy kościele wcześniej w latach 1739-1743)[2],
- restauracja kościoła św. Anny w Wilnie (1747); m.in. budowa trzech barokowych ołtarzy,
- ikonostas w cerkwi Świętego Ducha w Wilnie; umowa z 1753, projekt z 1761[2],
- fasada, szczyt, ambona i ołtarz główny w Soborze unickim w Połocku (1738–1765)[5],
- Kościół Świętego Ducha w Wilnie w tym kopuła i szczyty (1753–1770)[2], ołtarze zaprojektował w latach 1775-1776 Franciszek Ignacy Hoffer,
- kościół Dominikanów w Zabiałłach-Wołyńcach w 1749 roku, ale bez wież zbudowanych w latach 1764-1766[2]
- projekt kopuły kościoła św. Kazimierza w Wilnie (autorstwo niepewne, jej autorem był raczej Tomasz Żebrowski),
- kościół jezuitów w Dyneburgu (Dźwińsku) na Łotwie (autorstwo niepewne, kościół nie istnieje),
- pałac Łopacińskich (Olizarów) w Wilnie (zaułek Bernardyński),
- klasztor Bazylianów w Wilnie po 1761 (bez Bramki Bazyliańskiej przypuszczalnie projektu Antonio Paracca)[2].
- pałac arcybiskupów prawosławnych w Mohylewie (1772–1785)
Galeria - potwierdzone atrybucje
-
Połock - ołtarz główny
-
Stołowicze - ołtarz główny
-
Wilno - ołtarz w cerkwi św. Ducha
-
Wilno - kościół św. Ducha
-
Wilno - Kaplica Opatrzności
-
Zabiałły-Wołyńce (bez wież)
Przypisy
- ↑ Mariusz Karpowicz, Wileńska Odmiana Architektury XVIII wieku, Warszawa 2012, Muzeum Pałac w Wilanowie, s.75
- ↑ a b c d e f g h i j Mariusz Karpowicz, Wileńska odmiana architektury XVIII wieku, Wydawnictwo: Muzeum Pałac w Wilanowie, Warszawa 2012, ISBN 978-83-63580-10-0
- ↑ J.Pałubicki, Informacja o pobycie Jana Krzysztofa Glaubitza w Gdańsku, Biuletyn Historii Sztuki, 1980, XLII, nr 1, s.76
- ↑ Struń (2), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola, Warszawa 1890, s. 420 .
- ↑ W.Boberski, Późnobarokowa cerkiew katedralna w Witebsku i jej rzymski pierwowzór, Biuletyn Historii Sztuki, LXII, 2000, nr 1-2, s.144
Bibliografia
- Stanisław Lorentz: Jan Krzysztof Glaubitz – architekt wileński XVIII wieku. Warszawa: 1937.
- Pałubicki Jerzy, Informacja o pobycie Jana Krzysztofa Glaubitza w Gdańsku, Biuletyn Historii Sztuki, XLII: 1980, nr 1.
- Drema Vladas, Materiały do historii sztuki Wielkiego Księstwa Litewskiego. Jan Krzysztof Glaubitz, Jan Hedel, Jan Melich, Biuletyn Historii Sztuki, XLII: 1980, nr 1.
- Mariusz Karpowicz, Wileńska odmiana architektury XVIII wieku, Muzeum Pałac w Wilanowie, Warszawa 2012; ISBN 978-83-63580-10-0