Jan Krzysztof Glaubitz: Różnice pomiędzy wersjami

Jan Krzysztof Glaubitz
Data i miejsce urodzenia	około 1715 ; Prusy Królewskie
Data i miejsce śmierci	30 marca 1767 ; Wilno
Narodowość	niemiecka
Dziedzina sztuki	architektura
Epoka	barok
	Multimedia w Wikimedia Commons

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 11:26, 10 sty 2020

Jan Krzysztof Glaubitz (niem. Johann Christoph Glaubitz; ur. ok. 1715 w Prusach Królewskich, zm. 30 marca 1767 w Wilnie) – polski^{[potrzebny przypis]} architekt niemieckiego pochodzenia, przedstawiciel późnego baroku, od 1737 działał w Wilnie. Luteranin.

Urodził się prawdopodobnie, w którymś z miast Prus Królewskich (być może Chełmno, Elbląg lub Toruń)^[2] należących do Królestwa Polskiego. W latach 1732-1733 był czeladnikiem murarskim w Gdańsku u mistrza Gottfryda Forstera^[3]. W 1737 roku wzmiankowany jest w Wilnie jeszcze jako prosty murarz. Stopień mistrzowski osiągnął zapewne około 1736-1737^[2]. Pierwsza jego potwierdzone dzieło to odbudowa kościoła ewangelickiego w Wilnie w latach 1739-1743.

Dzieła

odbudowa po pożarze kościoła ewangelickiego w Wilnie, lata 1739-1743^[2]
pałac Antoniego Michała Paca w Jeźnie,
pałac w Struniu w 1749^[4],
kościół w Stołowiczach (po Józefie Fontanie od 1743) oraz ołtarz w tym kościele^[2],
po pożarach w latach 1737, 1748 i 1749 odbudowywał domy mieszkalne Wilna,
odbudowany kościół św. Katarzyny w Wilnie (1741-1744) i Kaplica Opatrzności w 1746^[2],
kopuła i szczyty kościoła Wizytek pw. Serca Jezusowego w Wilnie
od 1748 roku fasada kościoła św. Jana Chrzciciela i św. Jana Ewangelisty w Wilnie (jako murarz pracował przy kościele wcześniej w latach 1739-1743)^[2],
restauracja kościoła św. Anny w Wilnie (1747); m.in. budowa trzech barokowych ołtarzy,
ikonostas w cerkwi Świętego Ducha w Wilnie; umowa z 1753, projekt z 1761^[2],
fasada, szczyt, ambona i ołtarz główny w Soborze unickim w Połocku (1738–1765)^[5],
Kościół Świętego Ducha w Wilnie w tym kopuła i szczyty (1753–1770)^[2], ołtarze zaprojektował w latach 1775-1776 Franciszek Ignacy Hoffer,
kościół Dominikanów w Zabiałłach-Wołyńcach w 1749 roku, ale bez wież zbudowanych w latach 1764-1766^[2]
projekt kopuły kościoła św. Kazimierza w Wilnie (autorstwo niepewne, jej autorem był raczej Tomasz Żebrowski),
kościół jezuitów w Dyneburgu (Dźwińsku) na Łotwie (autorstwo niepewne, kościół nie istnieje),
pałac Łopacińskich (Olizarów) w Wilnie (zaułek Bernardyński),
klasztor Bazylianów w Wilnie po 1761 (bez Bramki Bazyliańskiej przypuszczalnie projektu Antonio Paracca)^[2].
pałac arcybiskupów prawosławnych w Mohylewie (1772–1785)

Galeria - potwierdzone atrybucje

Połock - ołtarz główny
Stołowicze - ołtarz główny (za ikonostasem)
Wilno - ołtarz w cerkwi św. Ducha
Wilno - Kaplica Opatrzności
Wilno - kościół św. Katarzyny
Zabiałły-Wołyńce (bez wież)
Wilno - kościół św. Ducha
Wilno - szczyt nad prezbiterium kościoła św. Katarzyny
Połock - szczyt nad prezbiterium soboru
Wilno - kościół Wizytek

Przypisy

↑ Mariusz Karpowicz, Wileńska Odmiana Architektury XVIII wieku, Warszawa 2012, Muzeum Pałac w Wilanowie, s.75
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j Mariusz Karpowicz, Wileńska odmiana architektury XVIII wieku, Wydawnictwo: Muzeum Pałac w Wilanowie, Warszawa 2012, ISBN 978-83-63580-10-0
↑ J.Pałubicki, Informacja o pobycie Jana Krzysztofa Glaubitza w Gdańsku, Biuletyn Historii Sztuki, 1980, XLII, nr 1, s.76
↑ Struń (2), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola, Warszawa 1890, s. 420 .
↑ W.Boberski, Późnobarokowa cerkiew katedralna w Witebsku i jej rzymski pierwowzór, Biuletyn Historii Sztuki, LXII, 2000, nr 1-2, s.144

Bibliografia

Stanisław Lorentz: Jan Krzysztof Glaubitz – architekt wileński XVIII wieku. Warszawa: 1937.
Pałubicki Jerzy, Informacja o pobycie Jana Krzysztofa Glaubitza w Gdańsku, Biuletyn Historii Sztuki, XLII: 1980, nr 1.
Drema Vladas, Materiały do historii sztuki Wielkiego Księstwa Litewskiego. Jan Krzysztof Glaubitz, Jan Hedel, Jan Melich, Biuletyn Historii Sztuki, XLII: 1980, nr 1.
Mariusz Karpowicz, Wileńska odmiana architektury XVIII wieku, Muzeum Pałac w Wilanowie, Warszawa 2012; ISBN 978-83-63580-10-0

[1] Mariusz Karpowicz, Wileńska Odmiana Architektury XVIII wieku, Warszawa 2012, Muzeum Pałac w Wilanowie, s.75

[:0-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j Mariusz Karpowicz, Wileńska odmiana architektury XVIII wieku, Wydawnictwo: Muzeum Pałac w Wilanowie, Warszawa 2012, ISBN 978-83-63580-10-0

[3] J.Pałubicki, Informacja o pobycie Jana Krzysztofa Glaubitza w Gdańsku, Biuletyn Historii Sztuki, 1980, XLII, nr 1, s.76

[4] Struń (2), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola, Warszawa 1890, s. 420 .

[5] W.Boberski, Późnobarokowa cerkiew katedralna w Witebsku i jej rzymski pierwowzór, Biuletyn Historii Sztuki, LXII, 2000, nr 1-2, s.144

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

@@ Linia 40: / Linia 40: @@
 * po pożarach w latach 1737, 1748 i 1749 odbudowywał domy mieszkalne Wilna,
 * odbudowany [[kościół św. Katarzyny w Wilnie]] (1741-1744) i Kaplica Opatrzności w 1746<ref name=":0" />,
+*kopuła i szczyty [[Kościół Serca Jezusowego w Wilnie|kościoła Wizytek pw. Serca Jezusowego w Wilnie]]
 * od 1748 roku [[fasada]] [[Kościół św. Jana Chrzciciela i św. Jana Apostoła i Ewangelisty w Wilnie|kościoła św. Jana Chrzciciela i św. Jana Ewangelisty w Wilnie]] (jako murarz pracował przy kościele wcześniej w latach 1739-1743)<ref name=":0" />,
 * restauracja [[Kościół św. Anny w Wilnie|kościoła św. Anny w Wilnie]] (1747); m.in. budowa trzech barokowych ołtarzy,
@@ Linia 65: / Linia 66: @@
 Plik:Catherine'sChurch2.jpg|Wilno - szczyt nad prezbiterium kościoła św. Katarzyny
 Plik:Połacak, Vierchni Zamak, Sabornaja. Полацак, Верхні Замак, Саборная (1920-29).jpg|Połock - szczyt nad prezbiterium soboru
+Plik:Church of the Sacred Heart of Jesus in Vilnius 01(js).jpg|Wilno - kościół Wizytek
 </gallery>