Stanisław Kostka Zamoyski

Stanisław Kostka Zamoyski
	; Jelita
Rodzina	Zamoyscy herbu Jelita
Data i miejsce urodzenia	13 stycznia 1775 ; Warszawa
Data i miejsce śmierci	2 kwietnia 1856 ; Wiedeń
Ojciec	Andrzej Zamoyski
Matka	Konstancja Czartoryska
Żona	Zofia Czartoryska
Dzieci	Konstanty Zamoyski; Andrzej Artur Zamoyski; Jan Zamoyski; Władysław Stanisław Zamoyski; Celestyna Zamoyska; Jadwiga Klementyna Zamoyska; Zdzisław Zamoyski; August Zamoyski; Eliza Elżbieta Zamoyska; Stanisław Kostka Zamoyski
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Stanisław Kostka Franciszek Salezy Reginald Zamoyski herbu Jelita (ur. 13 stycznia 1775 w Warszawie, zm. 2 kwietnia 1856 w Wiedniu)^[1] – hrabia, prezes Rządu Centralnego Wojskowego Tymczasowego Obojga Galicji w 1809, senator-wojewoda Księstwa Warszawskiego (1810), prezes Senatu Królestwa Polskiego od 29 stycznia 1822 do 20 lipca 1831, członek Rady Ogólnej Komisji Rządowej Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego w 1830 roku^[2], XII ordynat na Zamościu, do 1850 członek Rady Państwa Imperium Rosyjskiego, rzeczywisty tajny radca^[3], kawaler maltański^[4].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był synem Andrzeja Hieronima Zamoyskiego (1716–1792) – kanclerza wielkiego koronnego i księżnej Konstancji Czartoryskiej, córki Stanisława Kostki Czartoryskiego – cześnika wielkiego litewskiego. Był przeciwnikiem powstania listopadowego. W 1830 wyjechał do Petersburga. Później osiadł w Wiedniu. Dzięki jego staraniom prawa miejskie otrzymał w 1823 Jadów.

W 1812 roku jako wiceprezes Towarzystwa Królewskiego Gospodarczo-Rolniczego przystąpił do Konfederacji Generalnej Królestwa Polskiego^[5].

W czasie powstania listopadowego był nieobecny na posiedzeniach Senatu, skreślony z listy senatorów przez sejm powstania listopadowego 20 lipca 1831 roku^[6].

Hrabia S.I.R. po ojcu, zatwierdzony w Królestwie Kongresowym w 1820^[7], a w 1844 w Rosji^[1].

Odznaczony został Orderem Orła Białego 16 czerwca 1812 r. W 1812 został kawalerem Orderu Świętego Stanisława^[8]. Neapolitańską wielką wstęgę Orderu Obojga Sycylii otrzymał w 1810^[9], w 1825 został kawalerem rosyjskich Orderu Świętego Andrzeja Apostoła Pierwszego Powołania^[3] i Orderu św. Aleksandra Newskiego; odznaczony maltańskim Orderem św. Jana Jerozolimskiego^[10].

W 1811 został członkiem honorowym Towarzystwa Warszawskiego Przyjaciół Nauk^[11].

Żonaty z księżniczką Zofią z Czartoryskich, córką Izabeli Czartoryskiej, z którą miał 10 dzieci (7 synów i 3 córki) m.in. Andrzeja i Władysława.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

KonradK. Ajewski KonradK., Stanisława Kostki Zamoyskiego życie i działalność 1775–1856, Warszawa: Towarzystwo Naukowe Warszawskie, 2010, ISBN 978-83-87992-66-8 .

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b Jerzy Sewer Dunin Borkowski: Almanach Błękitny. Warszawa: 1908, s. 1021-1022.
↑ Obraz polityczny i statystyczny Królestwa Polskiego iaki był w roku 1830 przed dniem 29 listopada, Warszawa 1830, s. 26.
↑ ^a ^b Baron Modest Korf: Pamiętnik. Москва: 2003, s. 720. (ros.).
↑ Marta Męclewska, Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, Zamek Królewski, Warszawa 2008, s. 282.
↑ Dziennik Konfederacyi Jeneralnej Królestwa Polskiego. 1812, nr 20, s. 185.
↑ Sebastian Ziółek, Sejm Królestwa Polskiego w okresie powstania listopadowego 1830-1831, Warszawa 2007, s. 333.
↑ Kuryer Litewski, nr 130, 29 października 1820 roku
↑ Zbigniew Dunin-Wilczyński, Order Św. Stanisława, Warszawa 2006, s. 217.
↑ Stanisław Łoza. Order Obojga Sycylii zwany Neapolitańskim. „Żołnierz Polski”. Nr 18 (350). Rok V. 1923. s. 16.
↑ Marek Minakowski: Stanisław Kostka hr. Zamoyski. sejm-wielki.pl. [dostęp 2018-11-24].
↑ Aleksander Kraushar, Towarzystwo Warszawskie Przyjaciół Nauk 1800-1832 : monografia historyczna osnuta na źródłach archiwalnych. Ks. 4, Czasy polistopadowe: epilog: 1831-1836, wyd. 1906, s. 486.

[ab-1] Jerzy Sewer Dunin Borkowski: Almanach Błękitny. Warszawa: 1908, s. 1021-1022.

[2] Obraz polityczny i statystyczny Królestwa Polskiego iaki był w roku 1830 przed dniem 29 listopada, Warszawa 1830, s. 26.

[ReferenceA-3] Baron Modest Korf: Pamiętnik. Москва: 2003, s. 720. (ros.).

[4] Marta Męclewska, Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, Zamek Królewski, Warszawa 2008, s. 282.

[5] Dziennik Konfederacyi Jeneralnej Królestwa Polskiego. 1812, nr 20, s. 185.

[6] Sebastian Ziółek, Sejm Królestwa Polskiego w okresie powstania listopadowego 1830-1831, Warszawa 2007, s. 333.

[7] Kuryer Litewski, nr 130, 29 października 1820 roku

[8] Zbigniew Dunin-Wilczyński, Order Św. Stanisława, Warszawa 2006, s. 217.

[sł-9] Stanisław Łoza. Order Obojga Sycylii zwany Neapolitańskim. „Żołnierz Polski”. Nr 18 (350). Rok V. 1923. s. 16.

[10] Marek Minakowski: Stanisław Kostka hr. Zamoyski. sejm-wielki.pl. [dostęp 2018-11-24].

[11] Aleksander Kraushar, Towarzystwo Warszawskie Przyjaciół Nauk 1800-1832 : monografia historyczna osnuta na źródłach archiwalnych. Ks. 4, Czasy polistopadowe: epilog: 1831-1836, wyd. 1906, s. 486.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]