Teodor Kajetan Szydłowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Teodor Kajetan Szydłowski
Ilustracja
Herb
Lubicz
Rodzina

Szydłowscy

Data urodzenia

ok. 1714

Data śmierci

1792

Dzieci

Elżbieta z Szydłowskich Grabowska

Odznaczenia
Order Orła Białego Order Świętego Stanisława (Rzeczpospolita Obojga Narodów)

Teodor Kajetan Szydłowski herbu Lubicz (ur. około 1714, zm. 1792) – kasztelan mazowiecki w latach 1768-1779, chorąży ziemi warszawskiej, wojewoda płocki w latach 1779-1791, rotmistrz Kawalerii Narodowej w latach 1783-1786, sędzia grodzki warszawski w 1764 roku, właściciel miasta Praga (dziś Warszawa).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ojciec Marianny Szymanowskiej, pierwszej żony Dyzmy Szymanowskiego, szambelana króla Augusta III[1], Ewy, matki Moniki Sobolewskiej i Marianny Gutakowskiej, Józefy Kickiej, żony Onufrego Kickiego (babki Natalii Kickiej) oraz Elżbiety z Szydłowskich Grabowskiej, kochanki króla Stanisława Augusta Poniatowskiego.

Poseł na sejm 1762 roku z ziemi nurskiej[2]. Konsyliarz konfederacji Czartoryskich w 1764 roku[3], poseł na sejm konwokacyjny (1764) z ziemi warszawskiej[4]. Poseł na sejm elekcyjny 1764 roku z ziemi warszawskiej[5]. Był elektorem Stanisława Augusta Poniatowskiego w 1764 roku z ziemi warszawskiej[6], jako deputat od Rzeczypospolitej podpisał jego pacta conventa[7]. W 1764 roku na sejmie koronacyjnym wyznaczony do komisji do compositio inter status[8].

Poseł na sejm 1766 roku z ziemi warszawskiej[9]. Marszałek ziemi warszawskiej w konfederacji radomskiej[10] W 1767 roku jako poseł na Sejm Repninowski, wszedł w skład delegacji, wyłonionej pod naciskiem posła rosyjskiego Nikołaja Repnina, powołanej w celu określenia ustroju Rzeczypospolitej[11].

Na Sejmie Rozbiorowym 1773-1775 wszedł w skład delegacji wyłonionej pod naciskiem dyplomatów trzech państw rozbiorczych, mającej przeprowadzić rozbiór[12]. 18 września 1773 roku podpisał traktaty cesji przez Rzeczpospolitą Obojga Narodów ziem zagarniętych przez Rosję, Prusy i Austrię w I rozbiorze Polski[13]. Członek konfederacji Andrzeja Mokronowskiego w 1776 roku[14].

Na sejmie 1780 roku został konsyliarzem Rady Nieustającej[15]. Członek Departamentu Policji Cudzoziemskich Rady Nieustającej w 1783 roku[16].

Był członkiem konfederacji Sejmu Czteroletniego w 1788 roku[17]. Członek Komisji Wojskowej Obojga Narodów w 1788 roku[18].

W 1780 odznaczony Orderem Orła Białego, w 1766 roku został kawalerem Orderu Świętego Stanisława[19].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Polski Słownik Biograficzny, "Dyzma Szymanowski, h. Jezierza (ok.1719-1784)", Andrzej Haratym i Michał Korwin-Szymanowski,Tom L/1. zeszyt 204, Warszawa-Kraków. Polska Akademia Nauk, 2014, ISBN 978-83-63352-36-3. s. 53-55
  2. ↑ Dyaryusz Seymu Ordynaryinego Warszawskiego, w Roku, 1762, s. 19.
  3. ↑ Konfederacya Generalna Koronna Po doszłym Seymie Convocationis Zaczęta w Warszawie Dnia 23. Czerwca Roku Pańskiego 1764. Ręką J. O. Xcia Jmci Prymasa Korony Polskiey [...] Stwierdzona, s. 5.
  4. ↑ Volumina Legum, t. VII, Petersburg 1860, s. 93.
  5. ↑ Volumina Legum, t. VII, Petersburg 1860, s. 102.
  6. ↑ Akt elekcyi Roku Tysiąć Siedemset Sześćdziesiątego Czwartego, Miesiąca Sierpnia, Dnia dwudziestego siódmego, s. 92.
  7. ↑ Akt elekcyi Roku Tysiąć Siedemset Sześćdziesiątego Czwartego, Miesiąca Sierpnia, Dnia dwudziestego siódmego, s. 21.
  8. ↑ Volumina Legum, t. VII, Petersburg 1850, s. 150.
  9. ↑ Rozalia Kosińska, Sejmiki poselskie 1766 roku, w: Kwartalnik Historyczny, 2019, T. 125, nr 4, s. 882.
  10. ↑ Szczęsny Morawski, Materyały do konfederacyi barskiej r. 1767-1768: z niedrukowanych dotąd i nieznanych rękopisów Lwów 1851, s.29.
  11. ↑ Aleksander Kraushar, Książę Repnin i Polska, Warszawa 1900 t. II , s. 318.
  12. ↑ Ryszard Chojecki, Patriotyczna opozycja na sejmie 1773 r., w: Kwartalnik Historyczny, LXXIX, nr 3, 1972, s. 545-562.
  13. ↑ Volumina Legum t. VIII, Petersburg 1860, s. 20-48.
  14. ↑ Volumina Legum, t. VIII, Petersburg 1860, s. 528.
  15. ↑ Volumina Legum, t. VIII, Petersburg 1860, s. 582.
  16. ↑ Kolęda warszawska na rok przybyszowy 1783, Warszawa 1783, [b.n.s]
  17. ↑ Volumina Legum, t. IX, Kraków 1889, s. 470.
  18. ↑ Tadeusz Korzon, Wewnętrzne dzieje Polski za Stanisława Augusta, 1764-1794. Badania historyczne ze stanowiska ekonomicznego i administracyjnego, t. V, 1897, s. 31.
  19. ↑ Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, 2008, s. 224.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Wojewodowie księstwa płockiego i województwa płockiego
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Teodor_Kajetan_Szydłowski&oldid=73155648”