Teologia sukcesu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Teologia sukcesu lub ewangelia sukcesu (ang. prosperity theology/prosperity gospel) – postawa teologiczna w pewnej części chrześcijaństwa charyzmatycznego, polegająca na przekonaniu, że zdrowie, powodzenie materialne i osobiste jest wolą Boga dla człowieka wierzącego. Należy się modlić o sukces i dążyć do niego, a także czynić dobro, w szczególności przesyłać dotacje pieniężne. Im człowiek więcej da z siebie, tym więcej dobra do niego powróci (tzw. seed faith). W szeroko rozumianym pentekostalizmie znajdują się różne podejścia do takiej nauki. Jest ona zarówno krytykowana[1] jak i wyznawana. „Ewangelia sukcesu” jest krytykowana za (zdaniem krytyków sprzeczne z niektórymi wersetami biblijnymi[2]) podkreślanie bogactw materialnych jako rzeczy świadczącej o Bożym błogosławieństwie.

Krytyka[edytuj | edytuj kod]

Teologia sukcesu została ostro skrytykowana przez chińskiego kaznodzieję zielonoświątkowego Brata Yuna, w jego autobiografii Człowiek z Nieba[3]:

„Mam problem ze wszechobecnym teraz nauczaniem na temat powodzenia, zgodnie z którym podążając za Panem, mamy zapewnione bezpieczeństwo i wygodę. To pozostaje w całkowitej sprzeczności z Biblią i z tym, czego doświadczamy w Chinach. Długie lata spędziłem w więzieniu i około trzydziestu razy trafiałem do aresztu z powodu ewangelii Jezusa Chrystusa. Iść za Bogiem, nie tylko żyć dla Niego, oznacza również umrzeć dla Niego. Bo jeśli żyjemy, dla Pana żyjemy jeśli umieramy, dla Pana umieramy; przeto czy żyjemy, czy umieramy, Pańscy jesteśmy (Rzym. 14,8)”.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. David Wilkerson o "ewangelii sukcesu" (pol.) i kolejne kazanie Davida Wilkersona związane z tym tematem (pol.)
  2. Ew. Mateusza 6:19-34; Ew. Marka 10:29-30; Ew. Łukasza 12:33-34; Ew. Łukasza 12:15-32; Ew. Łukasza 16:13-15
  3. Paul Hattaway: Człowiek z Nieba. Wyd. II. Gorzów Wielkopolski: W Wyłomie, 2003, s. 232. ISBN 83-918702-9-4.