Władysław Stróżewski
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
8 czerwca 1933 |
| profesor nauk humanistycznych | |
| Alma Mater |
Katolicki Uniwersytet Lubelski |
| Habilitacja |
1968 |
| Profesura |
1984 |
| profesor zwyczajny Uniwersytetu Jagiellońskiego | |
| Odznaczenia | |
| |
Władysław Antoni Stróżewski (ur. 8 czerwca 1933 w Krotoszynie) – filozof, profesor zwyczajny Uniwersytetu Jagiellońskiego i innych uczelni. Jest kontynuatorem tradycji fenomenologii Romana Ingardena. Do najważniejszych kwestii badanych przez niego należą zagadnienie negacji i niebytu, problematyka twórczości, aksjologiczna struktura człowieczeństwa, hermeneutyka boskości, piękna i podstawowych kategorii ontologicznych.
Życiorys
Ukończył Liceum ogólnokształcące w Koźminie Wielkopolskim, gdzie jego nauczycielem był Jerzy Klinger. Podjął studia na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, które ukończył w 1955. Uczeń profesorów Stefana Swieżawskiego, Mieczysława Alberta Krąpca, Romana Ingardena i Izydory Dąmbskiej. W 1957 rozpoczął pracę w Katedrze Historii Filozofii Uniwersytetu Jagiellońskiego (prowadził m.in. zajęcia z estetyki w Studium Literacko-Artystycznym). Tam w 1968 uzyskał stopień doktora habilitowanego. W 1984 otrzymał tytuł naukowy profesora nauk humanistycznych[1].
Od 1972 przez 20 lat był wykładowcą filozofii w Akademii Muzycznej w Krakowie[2]. Został wykładowcą Akademii Ignatianum w Krakowie.
Członek Społecznego Komitetu Odnowy Zabytków Krakowa (SKOZK). Członek Collegium Invisibile[3].
Redaktor naczelny „Kwartalnika Filozoficznego” i przewodniczący Polskiego Towarzystwa Filozoficznego.
Pod jego kierunkiem stopień naukowy doktora w 2001 otrzymał Artur Przybysławski[4].
Nagrody i odznaczenia
W listopadzie 2002 roku za książkę O wielkości. Szkice z filozofii człowieka, otrzymał Nagrodę Krakowska Książka Miesiąca.
W 2003 roku Uniwersytet Jagielloński przyznał mu tytuł doktora honoris causa.
22 października 2009 roku uroczyste odnowienie doktoratu na KUL.
W 2014 roku otrzymał Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski[5].
W maju 2019 roku Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie przyznał mu tytuł doktora honoris causa[6].
Wybrane publikacje
- Istnienie i wartość (1981)
- Dialektyka twórczości (1983), ISBN 83-224-0241-4
- W kręgu wartości (1992), ISBN 83-7006-472-8
- Wykłady o Platonie. Ontologia (1992) ISBN 83-233-0644-3
- Istnienie i sens (1994), ISBN 83-7006-273-3
- Wokół piękna. Szkice z estetyki. (2002) ISBN 83-7052-511-3
- O wielkości. Szkice z filozfii człowieka. (2002) ISBN 83-240-0224-3
- Ontologia (2004), ISBN 83-87887-44-7
- O muzyce opracowanie tekstu Norwida (1997) ISBN 83-08-02721-0
- Logos, wartość, miłość (2013), ISBN 978-83-240-2108-6
Przypisy
- ↑ prof. dr hab. Władysław Stróżewski. nauka-polska.pl. [dostęp 2018-07-02].
- ↑ Tadeusz Przybylski, Z dziejów nauczania muzyki w Krakowie od średniowiecza do czasów współczesnych, Kraków: „Musica Iagellonica”, 1994, s. 247, ISBN 83-7099-006-1, OCLC 169875834.
- ↑ Lista tutorów Collegium Invisibile. ci.edu.pl. [dostęp 2 kwietnia 2011].
- ↑ dr hab. Artur Przybysławski. nauka-polska.pl. [dostęp 2018-07-02].
- ↑ M.P. z 2014 r. poz. 604
- ↑ Prof. Stróżewski otrzymał doktorat honoris causa Uniwersytetu Pedagogicznego [online], Nauka w Polsce, 10 maja 2019 [dostęp 2019-07-10] (pol.).
- Absolwenci Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II
- Członkowie Collegium Invisibile
- Członkowie Polskiego Towarzystwa Filozoficznego
- Doktorzy honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego
- Laureaci Nagrody Miasta Krakowa
- Ludzie związani z Krotoszynem
- Odznaczeni Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)
- Polscy estetycy
- Wykładowcy Akademii Ignatianum w Krakowie
- Wykładowcy Akademii Muzycznej w Krakowie
- Wykładowcy Uniwersytetu Jagiellońskiego
- Urodzeni w 1933