Abdülhamid I
| Abdülhamid I |
|
 |
|
 |
|
| Sułtan | |
| Okres panowania | od 1774 do 1789 |
| Poprzednik | Mustafa III |
| Następca | Selim III |
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | Osmanów |
| Urodziny | 20 marca 1725 |
| Śmierć | 7 kwietnia 1789 |
| Ojciec | Ahmed III |
| Żona | Ayse Sine-perver Nakshidil Haseki Sultan Hatice Ruh-shah Huma Shah Ayse Binnaz Dilpezir Mehtabe Misl-i Na-yab Mu'teber Fatma Sheb-SafaNevres Mihriban |
| Rodzeństwo | Mustafa III |
| Dzieci | Mustafa IV Mahmud II Murad Nusret Mehmed Ahmed Suleyman Esma Emine Rabia Saliha Alimsah Durusehvar Fatma Meliksah Hibetullah Zekiye Sultans koko. |
Abdülhamid I (20 marca 1725 - 7 kwietnia 1789) – sułtan z dynastii Osmanów od 1774 do 1789 roku. Syn Ahmeda III i następca brata, Mustafy III.
Pierwsze lata[edytuj | edytuj kod]
Abdülhamid I był 27 sułtanem Imperium osmańskiego. Większość swojego życia spędził w uwięzieniu (co nakazywała tradycja dynastyczna dla uniknięcia wojen domowych). Czas ten wykorzystał jednak na naukę pobieraną u swojej matki- Rabii. Od niej nauczył się historii i kaligrafii.
Uwięzienie sprawiło, ze sułtan dorastał z dala od spraw państwa i nadwornych doradców. Stał się pacyfistą i był bardzo religijny. Po objęciu stanowiska w ministerstwie finansów starał się ograniczyć ogromne wpływy janczarów, przez zaprzestanie dawania im tradycyjnych dotacji.
Panowanie[edytuj | edytuj kod]
Po wstąpieniu na tron w 1774 "oddziedziczył" po bracie Mustafie III wojnę z Rosją, której losów nie zdołał już odwrócić i po klęsce w bitwie pod Kozłudżą oraz niepowodzeniu pod Kerczem został zmuszony do podpisania bardzo niekorzystnego traktatu pokojowego.
Pomimo tego początkowego niepowodzenia, sułtan jest traktowany jako jeden z najlepszych władców osmańskich. Podczas pożaru Stambułu w 1782 roku zorganizował brygadę przeciwpożarową, a z powodu swojej religijności ludność stolicy nadała mu przydomek Veli (tur. Święty).
Starał się przeprowadzić reformy polityczne i ściśle współpracować z rządową administracją oraz działaczami państwowymi.
Pomimo swojego pacyfizmu rozumiał potrzebę modernizacji przestarzałej armii. Starał się zreformować oddziały janczarów oraz flotę wojenną. Udało mu się przeprowadzić spis żołnierzy w pułkach janczarskich oraz rozpocząć wymianę artylerii na bardziej nowoczesną.
Jak na ironię jednak, sułtan-pacyfista w następnych latach musiał toczyć kolejne walki. Najpierw Abdülhamid I zdołał się rozprawić z drobnymi buntami w Syrii i Morei. Nie zdołał się jednak pogodzić z utratą zwierzchności nad Krymem (jedno z postanowień pokojowych z 1774 roku). Skutkiem tego w 1787 roku wybuchła nowa wojna z Rosją, a następnie Austrią jako rosyjską sojuszniczką. Pomimo, że Prusy i Szwecja formalnie wystąpiły w tych konfliktach po stronie Turków, to jednak żadnego wsparcia militarnego sułtanowi nie udzieliły. W trakcie wojny Turcy stracili na rzecz Rosji ważne miasto - Oczaków, którego cała ludność została przez Rosjan zmasakrowana.
Gdy Abdülhamid dowiedział się o rzezi Oczakowa, zapadł na poważną chorobę i zmarł 4 miesiące później w wieku 64 lat. Został pochowany w Bahçekapı, w grobowcu, który sam zaprojektował.
Ciekawostka[edytuj | edytuj kod]
Sułtan Abdülhamid I zasłynął w Europie wielkim zwycięstwem nad cesarzem Józefem II pod Karánsebes, w której nie stracił nawet jednego żołnierza.
| Poprzednik Mustafa III |
 |
sułtan Imperium osmańskiego 1774-1789 |
|
Następca Selim III |
