Agostino Rivarola
| Kardynał diakon | |
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
14 marca 1758 |
| Data i miejsce śmierci |
7 listopada 1842 |
| Prefekt Kongregacji ds. Wód | |
| Okres sprawowania |
1827–1833 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Diakonat |
12 października 1819 |
| Prezbiterat |
5 października 1823 |
| Kreacja kardynalska |
1 października 1817 |
| Kościół tytularny |
Sant’Agata de’ Goti |
Agostino Rivarola (ur. 14 marca 1758 w Genui, zm. 7 listopada 1842 w Rzymie) – włoski kardynał.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 14 marca 1758 roku, jako syn Negrone Rivaroli i Marianny Cambiasi[1]. Studiował prawo cywilne i kanoniczne w Collegio Clementino[1]. Po studiach został sekretarzem audytorów Roty Rzymskiej i referendarzem Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej[1]. W 1797 roku został wydalony z Rzymu przez wojska napoleońskie i uciekł do Genui, a następnie do Parmy, gdzie poznał Piusa VI, którego bezskutecznie usiłował uwolnić[1]. W 1807 roku został aresztowany przez Francuzów i osadzony w Pesaro, a potem w Rimini[1]. Po uwolnieniu udał się do rodzinnej Genui, gdzie jego brat pełnił funkcję burmistrza[1]. W 1814 roku Pius VII mianował go delegatem apostolskim, odpowiedzialnym za przywrócenie władzy papieskiej w Rzymie[1]. W tym samym roku został klerykiem Kamery Apostolskiej, a dwa lata później prefektem Pałacu Apostolskiego[1]. 1 października 1817 roku został kreowany kardynałem diakonem i otrzymał diakonię Sant’Agata de’ Goti[2]. 12 października 1819 roku przyjął święcenia diakonatu, a 5 października 1823 roku – prezbiteratu[2]. Po przyjęciu święceń został legatem w Rawennie, a dwa lata później – wicelegatem w Forlì[1]. Gdy w 1826 roku Leon XII ogłosił amnestię, miał miejsce zamach na życie Rivaroli (w wyniku strzału z muszkietu zginął członek delegacji kardynała)[1]. Papież powołał komisję, mającą zbadać okoliczności zamachu, pod kierownictwem Filippa Invernizziego[1]. Dwa lata później komisja przedłożyła raport, który stwierdzał winę pięciu osób, które zostały skazane na śmierć (wyroki wykonano tego samego roku w Rawennie)[1]. W latach 1827–1833 był prefektem Kongregacji ds. Wód, a w okresie 1840–1842 – prefektem Kongregacji Dobrego Rządu[1]. Zmarł 7 listopada 1842 roku w Rzymie[1].