Przejdź do zawartości

Agostino Cacciavillan

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Agostino Cacciavillan
Kardynał prezbiter
Herb duchownego In virtute Dei
W mocy Boga
Kraj działania

Włochy

Data i miejsce urodzenia

14 sierpnia 1926
Novale di Valdagno

Data i miejsce śmierci

5 marca 2022
Arzignano

Przewodniczący Administracji Dóbr Stolicy Apostolskiej
Okres sprawowania

1998–2002

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

26 czerwca 1949

Nominacja biskupia

17 stycznia 1976
arcybiskup tytularny Amiternum

Sakra biskupia

28 lutego 1976

Kreacja kardynalska

21 lutego 2001
Jan Paweł II

Kościół tytularny

Ss. Angeli Custodi a Città Giardino

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

28 lutego 1976

Konsekrator

Jean-Marie Villot

Współkonsekratorzy

Duraisamy Simon Lourdusamy
Carlo Fanton

Agostino Cacciavillan (ur. 14 sierpnia 1926 w Novale di Valdagno, zm. 5 marca 2022 w Arzignano) – włoski duchowny katolicki, dyplomata watykański, wysoki urzędnik Kurii Rzymskiej, kardynał.

Studiował w seminarium w Vicenzy, święcenia kapłańskie przyjął 26 czerwca 1949. Uzupełniał studia w Rzymie – obronił licencjat z nauk społecznych na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim i doktorat z prawa kanonicznego na Papieskim Uniwersytecie Laterańskim; zdobył także przygotowanie dyplomatyczne na Papieskiej Akademii Duchownej. Pracował krótko jako wikariusz w jednej z włoskich parafii, potem kontynuował w Rzymie studia i w 1960 podjął pracę w watykańskim Sekretariacie Stanu. Był sekretarzem nuncjatur na Filipinach, w Hiszpanii i Portugalii; od 1969 pracował w Watykanie, kierował biurem informacji i dokumentacji. 26 sierpnia 1973 otrzymał tytuł papieskiego prałata honorowego.

17 stycznia 1976 został mianowany pronuncjuszem w Kenii i delegatem apostolskim na Seszelach; otrzymał arcybiskupią stolicę tytularną Amiternum, a sakry biskupiej udzielił mu 28 lutego 1976 sekretarz stanu, kardynał Jean Villot. W latach 1976–1981 arcybiskup Cacciavillan jednocześnie pozostawał stałym obserwatorem przy instytucjach Narodów Zjednoczonych ds. środowiska naturalnego w Kenii. W maju 1981 został pronuncjuszem w Indiach, a w kwietniu 1985 pierwszym w historii pronuncjuszem w Nepalu. Od 13 czerwca 1990 pełnił misję pronuncjusza w USA oraz stałego obserwatora przy Organizacji Państw Amerykańskich i Światowym Stowarzyszeniu Prawników.

W listopadzie 1998 powrócił do pracy w Watykanie. W latach 1998–2002 pełnił funkcję prezydenta Administracji Dóbr Stolicy Apostolskiej. W lutym 2001 Jan Paweł II mianował go kardynałem, z diakonią Ss. Angeli Custodi a Citta Giardino. Jeszcze przed nominacją kardynalską brał udział w II sesji specjalnej Światowego Synodu Biskupów poświęconej Kościołowi europejskiemu, zorganizowanej w Watykanie w październiku 1999.

Brał udział w konklawe 2005, które wybrało papieża Benedykta XVI.

Kardynał protodiakon od 1 marca 2008 roku do 21 lutego 2011 roku, gdy awansował do rangi kardynała prezbitera.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]