Ignazio Gaetano Boncompagni-Ludovisi

Ignazio Gaetano Boncompagni-Ludovisi
	Kardynał diakon
Data i miejsce urodzenia	18 czerwca 1743 ; Rzym
Data i miejsce śmierci	9 sierpnia 1790 ; Bagni di Lucca
	Sekretarz stanu Stolicy Apostolskiej
Okres sprawowania	1785-1789
	Protodiakon
Okres sprawowania	1798-1790
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Kreacja kardynalska	17 lipca 1775
Kościół tytularny	S. Maria in Via Lata
	Multimedia w Wikimedia Commons

Ignazio Gaetano Boncompagni-Ludovisi (ur. 18 czerwca 1743 w Rzymie, zm. 9 sierpnia 1790 w Bagni di Lucca) – włoski kardynał.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był synem Gaetano Boncompagniego i Laury Chigi. Studiował na Sapienzy, gdzie w 1765 uzyskał doktorat z prawa. W maju 1754 Benedykt XIV nadał mu beneficja w diecezjach Aquino i Sora, wobec rezygnacji kardynała Carafy. Po ukończeniu studiów Ludovisi został szambelanem Jego Świątobliwości i referendarzem Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej. Od 1766, z przerwami, pełnił misje legackie w Bolonii. Będąc członkiem Komisji ds. Wodnych i badając przebieg rzeki Pad, opracował nowy system podatkowy, na podstawie prawa własności. Pomysł ten wzbudził sprzeciw arystokracji i został zablokowany, lecz gdy Ludovisi został sekretarzem stanu, to idea została przywrócona.

17 lipca 1775 został kreowany kardynałem in pectore. Jego nominacja została ogłoszona na konsystorzu 13 listopada tr., gdzie otrzymał diakonię S. Maria in Portico Campitelli. Został także prefektem Świętej Konsulty, a następnie pełnił misje legackie w Bolonii. 29 czerwca 1785 został mianowany sekretarzem stanu, lecz musiał zrezygnować 30 września 1789, ze względu na słabe zdrowie. Był protektorem zakonu kapucynów oraz kardynałem protodiakonem od 1789 do śmierci.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Boncompagni-Ludovisi, Ignazio Gaetano. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2013-10-19]. (ang.).\

[1] w latach 1944–1958 nie było osoby na stanowisku sekretarza stanu, jego obowiązki pełnił osobiście papież Pius XII

[A]

Sekretarze stanu Stolicy Apostolskiej (1551–1644)	Girolamo Dandini (1551–1555) Carlo Borromeo (1560–1565) Tolomeo Gallio (1565–1566) Girolamo Rusticucci (1566–1572) Tolomeo Gallio (1572–1585) Decio Azzolini (1585–1587) Antonio Maria Graziani (1587–1590) Giovanni Andrea Caligari (1590–1591) Pierbenedetto Peretti (1592–1593) Pietro Aldobrandini i Cinzio Passeri Aldobrandini (1593–1605) Roberto Ubaldini (1605) Erminio Valenti (1605) Lanfranco Margotti (1605–1611) i Martino Malacrida (1605–1608) Porfirio Feliciani (1611–1621) i Giovanni Battista Perugini (1611–1614) Giovanni Battista Agucchi (1621–1623) Lorenzo Magalotti (1623–1628) Lorenzo Azzolini (1628–1632) Pietro Benessa (1632–1634) Francesco Adriano Ceva (1634–1643) Giovanni Battista Spada (1643–1644)
Sekretarze stanu Stolicy Apostolskiej (1644-1829)	Giovanni Giacomo Panciroli (1644–1651) Fabio Chigi (1651–1655) Giulio Rospigliosi (1655–1667) Decio Azzolini (1667–1669) Federico Borromeo (1670–1673) Francesco Nerli (1673–1676) Alderano Cibo (1676–1689) Giambattista Rubini (1689–1691) Fabrizio Spada (1691–1700) Fabrizio Paolucci (1700–1721) Giorgio Spinola (1721–1724) Fabrizio Paolucci (1724–1726) Nicolò Maria Lercari (1726–1730) Antonio Banchieri (1730–1733) Giuseppe Firrao (1733–1740) Silvio Valenti Gonzaga (1740–1756) Alberico Archinto (1756–1758) Luigi Maria Torregiani (1758–1769) Lazzaro Opizio Pallavicini (1769–1785) Ignazio Gaetano Boncompagni-Ludovisi (1785–1789) Francesco Saverio de Zelada (1789–1796) Ignazio Busca (1796–1797) Giuseppe Maria Doria Pamphili (1797–1799) Ercole Consalvi (1800–1806) Filippo Casoni (1806–1808) Giuseppe Maria Doria Pamphili (1808) Bartolomeo Pacca (1808–1814) Ercole Consalvi (1814–1823) Giulio Maria della Somaglia (1823–1828) Tommaso Bernetti (1828–1829)
Sekretarze stanu Stolicy Apostolskiej (od 1829)	Giuseppe Albani (1829–1830) Tommaso Bernetti (1831–1836) Luigi Lambruschini (1836–1846) Tommaso Pasquale Gizzi (1846–1847) Gabriele Ferretti (1847–1848) Giuseppe Bofondi (1848) Giacomo Antonelli (1848) Antonio Francesco Orioli (1848, ad interim) Giovanni Soglia Ceroni (1848) Giacomo Antonelli (1848–1876) Giovanni Simeoni (1876–1878) Alessandro Franchi (marzec–lipiec 1878) Lorenzo Nina (1878–1880) Lodovico Jacobini (1880–1887) Mariano Rampolla del Tindaro (1887–1903) Rafael Merry del Val (1903–1914) Domenico Ferrata (1914) Pietro Gasparri (1914–1930) Eugenio Pacelli (1930–1939) Luigi Maglione (1939–1944) Pius XII^[A] (1944–1958) Domenico Tardini (1958–1961) Amleto Giovanni Cicognani (1961–1969) Jean-Marie Villot (1969–1979) Agostino Casaroli (1979–1991) Angelo Sodano (1991–2006) Tarcisio Bertone (2006–2013) Pietro Parolin (od 2013)