Przejdź do zawartości

Aurelio Sabattani

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Aurelio Sabattani
Kardynał prezbiter
Herb duchownego Radicatus in caritate
Zakorzeniony w miłości
Kraj działania

Włochy

Data i miejsce urodzenia

18 października 1912
Casal Fiumanese

Data i miejsce śmierci

19 kwietnia 2003
Watykan

Przewodniczący Fabryki Świętego Piotra
Okres sprawowania

1983–1991

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

26 lipca 1935

Nominacja biskupia

24 czerwca 1965

Sakra biskupia

25 lipca 1965

Kreacja kardynalska

2 lutego 1983
Jan Paweł II

Kościół tytularny

Sant Apollinare alle Terme Neroniane-Alessandrine

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

25 lipca 1965

Konsekrator

Amleto Giovanni Cicognani

Współkonsekratorzy

Francesco Carpino
Benigno Carrara

Aurelio Sabattani (ur. 18 października 1912 w Casal Fiumanese, zm. 19 kwietnia 2003 w Watykanie), włoski duchowny katolicki, wysoki urzędnik Kurii Rzymskiej, kardynał.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Po studiach w seminariach w Imoli i Bolonii przyjął święcenia kapłańskie 26 lipca 1935; krótko pracował w watykańskim Sekretariacie Stanu (1935), musiał następnie ze względu na sprawy osobiste wrócić do rodzinnej diecezji Imola, gdzie był duszpasterzem, kanclerzem diecezji, wykładowcą miejscowego seminarium; otrzymał godność kanonika kapituły katedralnej. Uzupełniał jednocześnie studia w Rzymie; w Papieskim Instytucie Św. Apolinarego obronił doktorat obojga praw (1939), uzyskał także dyplom z prawa w trybunale Roty Rzymskiej. Przez pewien czas pracował w diecezji Bolonia jako sędzia i oficjał (przewodniczący) trybunału biskupiego. W styczniu 1955 został mianowany audytorem w Rocie Rzymskiej w Rzymie, pełnił również funkcję radcy duchowego Katolickiego Stowarzyszenia Lekarzy.

24 czerwca 1965 został mianowany tytularnym arcybiskupem Iustiniana Prima, wraz z godnością prałata Loreto i delegata papieskiego przy świątyni w Loreto; 25 lipca 1965 w Rzymie odebrał sakrę biskupią z rąk kardynała Cicognaniego (sekretarza stanu). W lipcu 1971 objął stanowisko sekretarza Trybunału Sygnatury Apostolskiej; ze względu na nowe obowiązki we wrześniu t.r. zrezygnował z godności związanych z Loreto. Był ponadto wikariuszem kardynała-archiprezbitera patriarchalnej bazyliki watykańskiej. W maju 1982 został proprefektem Trybunału Sygnatury Apostolskiej i proprezydentem Watykańskiego Trybunału Apelacyjnego.

Wraz z nominacją kardynalskąJan Paweł II mianował go 2 lutego 1983 kardynałem diakonem Sant Apollinare alle Terme Neroniane-Alessandrine – został pełnoprawnym prefektem Trybunału Sygnatury Apostolskiej i Fabryki Świętego Piotra także otrzymał godność archiprezbitera patriarchalnej bazyliki watykańskiej. Uczestniczył w kolejnych sesjach Światowego Synodu Biskupów w Watykanie (od 1983). Z funkcji prefekta Trybunału zrezygnował w lipcu 1988. W lipcu 1991 złożył rezygnację zarówno z godności wikariusza Watykanu, jak i archiprezbitera bazyliki watykańskiej, ze względu na podeszły wiek. Od listopada 1990 przysługiwał mu tytuł kardynała protodiakona, najstarszego rangą kardynała diakona; w kwietniu 1993 został promowany do rangi kardynała prezbitera, zachowując dotychczasowy kościół tytularny na zasadzie pro illa vice.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]