Virginio Orsini
| Virginio Orsini | |
| Kardynał biskup | |
| Kraj działania |  Państwo Kościelne |
| Data i miejsce urodzenia | 17 maja 1615 Rzym |
| Data i miejsce śmierci | 21 sierpnia 1676 Rzym |
| Protoprezbiter | |
| Okres sprawowania | 30 stycznia 1668 – 18 marca 1671 |
| Protodiakon | |
| Okres sprawowania | 9 marca 1661 – 11 października 1666 |
| Wyznanie | katolicyzm |
| Kościół | rzymskokatolicki |
| Inkardynacja | O.S.Io.Hieros. |
| Śluby zakonne | przed 1641 |
| Nominacja biskupia | 18 marca 1671 |
| Sakra biskupia | 30 marca 1671 |
| Kreacja kardynalska | 16 grudnia 1641 Urban VIII |
| Kościół tytularny | S. Maria in Portico (10 lutego 1642) S. Maria Nuova (10 listopada 1642) Santa Maria in Cosmedin (14 marca 1644) S. Eustachio (21 lipca 1653) S. Maria in Via Lata (6 marca 1653) Santa Maria degli Angeli (11 października 1666) Santa Prassede (14 listopada 1667) S. Lorenzo in Lucina (30 stycznia 1668) biskup Albano (18 marca 1671) biskup Frascati (28 stycznia 1675) |
Virginio Orsini (ur. 17 maja 1615 w Rzymie – zm. 21 sierpnia 1676 tamże) – włoski kardynał. Pochodził ze starej rzymskiej rodziny arystokratycznej.
Biografia[edytuj]
W młodości wstąpił do zakonu rycerskiego joannitów i odznaczył się w walkach z Turkami na Morzu Śródziemnym. W grudniu 1641 papież Urban VIII mianował go kardynałem diakonem. W Kurii należał do stronnictwa profrancuskiego. Uczestniczył w konklawe 1655 i konklawe 1667. W 1666 uzyskał promocję do rangi kardynała prezbitera. Sprawował funkcje kardynała-protektora Polski (od 1650), Portugalii (od 1652) i Francji (od 1672). Był członkiem siedmiu kongregacji kardynalskich:
- Kongregacji Konsystorialnej (1644–1676)
- Kongregacji ds. Biskupów i Zakonników (1644–1676)
- Kongregacji Indeksu (1644–1676)
- Trybunału Apostolskiej Sygnatury Łaski (1644–1676)
- Kongregacji ds. Ceremoniału (1657–1676)
- Kongregacji Rozkrzewiania Wiary (1657–1676)
- Fabryki Świętego Piotra (1670–1676)
Podczas konklawe 1669-1670 zachorował i musiał je opuścić jeszcze przed wyborem papieża Klemensa X. W 1671 został mianowany kardynałem biskupem diecezji Albano, którą w 1675 wymienił na diecezję Frascati. Zmarł podczas sediswakancji po śmierci Klemensa X.
