Vincenzo Maria Altieri
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
27 listopada 1724 |
| Data i miejsce śmierci |
10 lutego 1800 |
| Protodiakon | |
| Okres sprawowania |
1794–1798 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Prezbiterat |
nieznana |
| Kreacja kardynalska |
23 czerwca 1777 |
| Kościół tytularny |
S. Giorgio in Velabro |
| Utrata godności kardynalskiej |
7 września 1798 |
Vincenzo Maria Altieri (ur. 27 listopada 1724 w Rzymie, zm. 10 lutego 1800 tamże) – włoski kardynał w latach 1777-1798.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 27 listopada 1724 roku w Rzymie, jako syn Girolama Altieriego i Marii Maddaleny Borromeo[1].
Wstąpił do Kurii Rzymskiej i został referendarzem Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej, wicelegatem w Urbino i Romanii i prefektem Domu Papieskiego[1]. Przyjął święcenia kapłańskie[1].
23 czerwca 1777 roku został kreowany kardynałem in pectore[2]. Jego nominacja na kardynała diakona została ogłoszona na konsystorzu 11 grudnia 1780 roku i nadano mu diakonię San Giorgio in Velabro[2]. W latach 1794–1798 był protodiakonem, a przez kilka miesięcy 1798 roku – kamerlingiem Kolegium Kardynałów[1]. W czasie francuskiej okupacji Rzymu, Altieri był ciężko chory, lecz pod groźbą więzienia i deportacji zrezygnował z godności kardynalskiej, podobnie jak Tommaso Antici[1]. W marcu napisał list do papieża, który podjął nieudaną próbę odwiedzenia obu purpuratów od tej decyzji i ostatecznie zaakceptował rezygnację 7 września[1].
8 lutego 1800 roku przesłał Giovanniemu Francesco Albaniemu wycofanie swojej rezygnacji, jednak zmarł dwa dni później w Rzymie[1].